Mosterd na de maaltijd

LISSE – Het college van burgemeester en wethouders had al haar akkoord gegeven over de plaatsing van boogkassen aan de Professor van Slogterenweg. Maar de commissie Welstand moest donderdag 20 februari zich toch nog buigen over de komst van de boogkassen en de voorwaarden waaraan die objecten moeten voldoen.

Egbert Töns, plaatselijke vertegenwoordiger van de welstandscommissie, verzuchtte over de boogkassen: ‘Ik vind die apparaten van folie vreselijk’. Het advies van de welstandscommissie lijkt echter als mosterd na de maaltijd te komen, omdat het colelge haar akkoord voor de komst van deze installaties voor de Hobaho al had gegeven. De door Stol Architecten ontworpen boogkassenkomen achter het PPO-gebouw aan de Professor van Slogterenweg (tegenover tuincentrum Overvecht). De vier constructies worden permanent geplaatst en zijn maximaal 3,90 meter hoog en 9,60 meter breed. Daarnaast verschijnt er een ‘tijdelijke’ wandelkas, die ieder jaar tussen april en juli te bezichtigen is. Deze wandelkas wordt 2,50 meter hoog en 5,00 meter breed. Töns kreeg te horen dat de buren akkoord zijn met de komst van de boogkassen en dat er waarschijnlijk geen bezwaren tegen worden ingediend.

Monique Lezaire, Technisch medewerkster Vergunningen, laat weten: ‘In de welstandsnota zijn geen criteria opgenomen voor de aangevraagde wandel-  en boogkassen. In het welstandsbeleid wordt uitsluitend gesproken over kassen uitgevoerd in glas. Het plaatsen van boogkassen met een bekleding van kunststof folie is vanwege een minder kwalitatieve uitstraling in de ogen van de commissie een ongewenste ontwikkeling.’ Ze vervolgt: ‘Gezien de hoogwaardige kwaliteit en de goede zichtbaarheid van de huidige locatie, is de commissie van mening dat een uitbreiding van het complex voor wat betreft de situering en massa goed mogelijk is. De materialisatie van de uitbreiding vindt de commissie echter ongewenst, temeer daar op de locatie al kassen uitgevoerd in glas aanwezig zijn.  De commissie stelt dan ook voor de aangevraagde kassen in glas met de daarbij horende vormgeving uit te voeren.’

Voor een meer uitgebreide en formele reactie ontbreekt op dit moment de tijd. Wel geeft Lezaire aan: ‘Overigens zou het een goede zaak zijn om voor dit soort kassen beleid te ontwikkelen, wanneer de gemeente van mening is dat deze onder bepaalde voorwaarden toegestaan zouden moeten worden. Te denken valt aan voorwaarden voor wat betreft situering en het beperken van de zichtbaarheid middels streekeigen beplanting.’