‘Ik wil geen problemen, maar krijg ze op m’n bordje’

JOEP DERKSEN

LISSE – Hans Keune, bestuurder van Muziekschool ’t Muzenhuis, wil duidelijkheid over de toekomst van de locatie ‘De Greef’. Hij accepteert het niet, wanneer een deel van deze ruimte gebruikt wordt als botenopslag en heeft een advocaat ingeschakeld om zijn belangen te vertegenwoordigen. Hij laat weten in te zijn voor meerdere oplossingen, maar die oplossingen moeten hem geen geld gaan kosten.

Keune; ‘Ik heb hier een getekend contract dat aangegaan is met Bescal. Wij als coöperatie en huurder hebben rechten en daar gaan we voor. Als mensen aan de bar een neut drinken en de muziek gaat aan, dan kun je in dat gebouw geen muziekles geven. Als wij aan het vioolspelen of pianospelen zijn, kun  je niet verderop 538 draaien. Als in de zaal boten komen te liggen, kunnen we daar geen uitvoeringen geven.’

Hij vervolgt: ‘Ik wil helemaal geen problemen, maar ik krijg ze op mijn bordje. Er wordt mij helemaal niets verteld, maar uit de krant vernomen dat ik hier waarschijnlijk moet stoppen. In een klein vergaderinkje heb ik ooit gesproken met wethouder Adri de Roon. Daarna is een tweede vergadering gepland, maar daar waren wij niet voor uitgenodigd. De Roon vond dat we een commerciële organisatie waren, maar we zijn een coöperatie.’ Ook de gesprekken met Bescal  verlopen volgens Keune niet soepel.

Als De Greef gebruikt wordt als botenopslaglocatie, zou ’t Muzenhuis kunnen verhuizen naar ’t Poelhuys, zo is geopperd. Maar dan moet er wel meer huur betaald worden. Onacceptabel, zo vindt Keune. In de huurovereenkomst staat vermeld dat De Greef voor vervangende ruimte moet zorgen.’ Uit de brief van de advocaat blijkt, dat ’t Muzenhuis door alle perikelen op de donderdagavonden geen les meer kan geven. Hierdoor mist de coöperatie de inkomsten van tien leerlingen. Een schadeclaim richting gemeente kan het gevolg zijn. Wat is de hoogte van de schadevergoeding? ‘Ik wil het niet zo hoog op laten lopen. Ik wil het in pais en vree oplossen. Natuurlijk heb ik een advocaat ingeschakeld. Mensen denken dat ik een pianodocent ben en dus heel gemakkelijk om te overreden. Maar ik maak me druk over mijn leerlingen  en veertig docenten. Ik geef de communicatie over aan een ander, want als het tot een conflict zou komen, word je met je eigen brieven om de oren geslagen.’

Keune somt enkele oplossingen op, waar hij mee zou kunnen leven: ‘Zoek een ander onderkomen voor de roeivereniging, of den nieuw pand als gehoorzaal voor ‘t Muzenhuis, of realiseer ruimtes met geluidsdichte wanden in ’t Poelhuys voor ’t Muzenhuis. We laten het er niet bij zitten. We hebben een huurovereenkomst en als het moet, dan spelen we het inderdaad in een kantongerecht. Dan duurt het minimaal twee jaar voordat we er uit zijn.’