Column

Oostenrijk

Nee, waarde columnlezer, deze column gaat niet over mijn geplande vakantie. Al word ik door menig bestuurder en politicus wel gevraagd wanneer ik naar het buitenland vertrek. Het woord 'eindelijk' wordt dan wellicht ook wel eens gedacht bij de vragensteller, vrees ik.

Deze week wil ik het met u hebben over de Oostenrijkse woningen. Het zijn authentieke huisjes, die direct na de tweede wereldoorlog werden geplaatst. Volgens officieel onderzoek hebben ze een 'positieve' tot 'hoge' monumentale waarde. Wanneer gebouwen zo worden aangeduid, dan is het niet alleen wenselijk, maar ook noodzakelijk om deze huisjes voor het nageslacht te behouden. De eigenaar van de Oostenrijkse woningen, MeerWonen, wil deze woningen echter het liefst zo snel mogelijk plat gooien. Dan kunnen er namelijk 'moderne' hoogbouwwoningen geplaatst worden.

De Oostenrijkse woningen staan verspreid over Roelofarendsveen, oud Ade, De Kaag en Nieuwe Wetering. Veel bewoners willen niet weg; ze genieten van de rust en ruimte naast hun woning; het is een ongekende luxe, die ze nooit meer terug kunnen krijgen. Maar MeerWonen wil geen 150.000 euro (zegt de onderneming) per woning investeren, om die huisjes te laten voldoen aan de moderne kwaliteitsnormen.

Het onderzoek naar de monumentale waarde van de huisjes zou duidelijkheid moeten geven over de vraag of de Oostenrijkse woningen het waard zijn om te behouden. Het antwoord is helder: Ja. Toch heeft het college van burgemeester en wethouders besloten, dat deze huizen geen monumentale status krijgen. En dat betekent in feite, dat MeerWonen mag doen met de huizen wat ze wil. De protesterende bewoners, die al meer dan een jaar lang krampachtig tegen de stroom in vechten om hun gelijk te behalen bij MeerWonen en de gemeente, krijgen daarmee opnieuw een kopstoot te verwerken. Het geld lijkt weer te winnen van de monumentale waarde die deze gemeente (nog) rijk is.

Joep Derksen