Omwonenden massaal tegen bouw woonunits voor arbeidsmigranten

ROELOFARENDSVEEN > De gemoederen liepen donderdag 26 januari hoog op, tijdens het gesprek tussen Joost Wesselman van Wesselman Flowers B.V. en de omwonenden. Bij de buren bestaat namelijk grote onrust over de plannen om zestig Oost-Europese arbeidsmigranten te huisvesten in tien woningen op het terrein van Wesselman Flowers.

Veertig omwonenden waren op de bijeenkomst afgekomen, waarbij Rob van Ruiten hen namens Wesselman Flowers informeerde. De plannen voor de huisvesting zijn de afgelopen jaren ontstaan, doordat het bedrijf als werkgever wil zorgen voor betere woonvoorzieningen voor de eigen medewerkers en hen wil binden. ,,In 2016 heeft de gemeente het beleid voor huisvesting van arbeidsmigranten vastgesteld. Hierdoor is het in bestaande gebouwen gemakkelijker geworden huisvesting te realiseren. Voor nieuwbouw van grotere accommodaties met kleinere units wordt ook ruimte geboden, maar dit dient in overleg met de gemeente per plan uitgewerkt te worden'', zo stelde Van Ruiten. Het ingediende principeverzoek, ;;en dus nog geen aanvraag voor een vergunning'', gaat uit van tien units voor maximaal zes personen. Wesselman: ,,De zorg van omwonenden dat dit verder groeit naar misschien wel 20 units is nu dus niet aan de orde.''

Wesselman voegde hier aan toe, dat zijn bedrijf hard gegroeid is. Hij wil voor zijn werknemers ,,een goede woonvoorziening, beperkte reistijden en ontwikkeling van de arbeidsmigranten in kennis, opleiding en verantwoordelijkheid.'' Hij was het niet eens met de kritiek van omwonende René Bakker, dat Wesselman zo de taken van een uitzendbureau overneemt. Meerdere omwonenden lieten vervolgens duidelijk weten, niet blij te zijn. Marja Beugelsdijk stelde: “Het probleem is de grote concentratie van arbeidsmigranten. De verhouding Nederlanders/Polen in de omgeving gaat helemaal scheef”. Ellie Brues-Ludlage vulde aan; ,,Ze komen bij mijn ouders in de achtertuin. Zelf heb ik nog nooit een huis gekregen van mijn werkgever”.

De verantwoordelijkheid voor het verlenen van de vergunning ligt volgens Van Ruiten bij de politiek: burgemeester en wethouders en de gemeenteraadsleden moeten beoordelen of ze willen instemmen met de behuizing voor de tientallen arbeidsmigranten of niet. Hiervoor wordt nu een uitgewerkt plan opgesteld, waarin Wesselman graag met omwonenden samenwerkt om de zorgen zoveel mogelijk weg te nemen. De geplande woonunits werden getoond op een scherm. ,,Het zijn een soort barakken'', luidde de kritiek. Maar Van Ruiten liet weten, dat het bedrijf van plan is om een 'park' neer te zetten ,,dat een goed uitstraling heeft en een aantal jaren gezien kan worden''. Ook worden er regels opgesteld ten aanzien van privacy, roken, drinken en drugs.

Bakker stelde dat hij informatie heeft van het Ministerie van Justitie waarin vermeld wordt, dat migranten voor heel veel overlast zorgen. Volgens Wesselman valt dit wel mee. Judith Spruit vond: ,,Er zijn een aantal Polen waar je geen last van hebt, maar ik vind het wel spannend. Er komen mogelijk ook mensen uit andere landen, zoals Bulgaren.'' De ondernemer verwacht echter weinig overlast, omdat het om mensen gaat die al langer voor hem werken. Maar tegelijkertijd liet hij ook weten, dat circa vier maanden per jaar personeel van andere bedrijven van de woonunits gebruik kunnen maken. Brues-Ludlage reageerde: ,,Daar mogen wij dan mee zitten. Het huis is geen cent meer waard. Het is een schandaal!''

Ook het feit, dat medewerkers na middernacht terug kunnen komen van hun werk, zorgt niet voor gerustheid onder de omwonenden. Hen Koek: ,,Dan gaan ze eerst nog weer bij de parkeerplaats staan praten. Vervolgens gaan ze discussiëren en lig je daar wakker van. Als er twee units zouden staan dan was het een heel ander verhaal.'' Van Hameren stelde: ,,Meestal is het met concentraties van Oost-Europeanen de hele zaterdagnacht een teringherrie en de volgende dag een puinhoop van rommel. Ook door de week is het regelmatig niet mis. Peuken, blikjes, plastic et cetera wordt overal neergegooid. Er zijn onderling ruzies met vuisten en messen en als de politie komt, durft niemand te getuigen.'' Ook wethouder Herman Haarman (D66) kreeg de volle laag: ,,Hij wil een fors aantal migranten binnen de bebouwde kom aan de Floraweg plaatsen. Laat hem zelf maar eens in de buurt van een concentratie Oost- Europeanen gaan wonen. Binnen de kortste keren loopt hij rond met wallen onder de ogen, gebruikt hij bloeddrukverlagende medicijnen en heeft hij regelmatig een vreselijk humeur. Wat je zelf niet wilt, moet je ook anderen niet aandoen!”

Els van der Meer sloot de bijeenkomst af met een vurig pleidooi: ,,Joost, realiseer je goed wat deze plannen op Floraweg 122 teweeg brengen. Toon nu dat je je vergist hebt in deze zaak. Trek deze aanvraag in, toon karakter en je blijft een van ons. Ga je door, dan zetten wij ons tot het uiterste in om ons doel te bereiken.'' Toezeggingen deed Wesselman niet, maar wel liet hij weten: ,,Ik had niet verwacht, dat er zoveel weerstand zou zijn, maar de zorgen zijn voor mij begrijpelijk.''