Einde slachtofferrol voor statushouders

[KAAG EN BRAASSEM] De manier waarop hulpverleners nu met statushouders omgaan is totaal anders dan tien jaar geleden. Toen in 2008 vluchtelingen uit het buitenland kwamen, werden ze nog twee jaar lang intensief begeleid door hulpverleners van VluchtelingenWerk. Ze hoefden maar een kik te geven, of allerlei zaken zoals papierwerk, de schoolgang van de kinderen of de aanschaf van nieuw meubilair werd geregeld. Maar die tijden zijn voorbij, zo bleek vorige week tijdens een persgesprek.

De huidige statushouders moeten zoveel mogelijk zelf doen. Het is dus geen kwestie meer van pappen en nathouden en deze mensen vanuit een slachtofferrolpositie bekijken en ondersteunen. Al blijkt deze houding niet voor iedere statushouder even gemakkelijk te zijn, zo geeft burgemeester Marina van der Velde aan. ,,Men is soms niet gewend, dat aan hen gevraagd wordt wat zij zelf kunnen doen. Die maatschappij, waar zij vandaan komen, is heel anders ingevuld.''

Sinds 2015 zijn veel statushouders in Kaag en Braassem komen wonen. Allemaal begonnen ze hun loopbaancarriere met een uitkering. Het doorstromen naar een vaste baan blijkt toch tegen te vallen. Een ambtenaar laat weten: ,,Er is een mismatch tussen vraag en aanbod. In ons uitkeringsbestand zitten best veel mensen zonder startkwalificatie, waaronder veel statushouders.'' Ondernemers zijn benaderd om een of meerdere statushouders in dienst te nemen. Dat heeft er toe geleid, dat nu vijf statushouders stage mogen lopen. En wellicht ooit ook een betaalde baan kunnen bemachtigen.

De ambtenaar: ,,Maar bij veel mensen is vrijwilligerswerk het hoogst haalbare; dat kan gebeuren bij een voetbalvereniging of zorgboerderij.'' Dus die mensen gaan de rest van hun leven potverteren op kosten van de staat? De burgemeester: ,,Er is altijd een percentage, dat moeilijk inzetbaar is. Dat kennen we al vanuit onze eigen samenstelling. Dat gebeurt soms ook door mensen die uit een heel andere cultuur komen en zich moeilijk kunnen voegen in onze samenleving.'' De ambtenaar vult aan: ,,Het is niet 'niet willen', maar 'niet kunnen'.''