Column

Pontje

Vorige week stuurde ik een email aan John de Mol met een idee voor een televisiesoap. Die soap gaat over een rustiek eilandje, waar de bewoners iedere dag gebruik maken van een pontje. Op dat pontje worden verhalen met elkaar gedeeld, bloeien liefdes op en vinden scheidingen plaats. Het pontje zelf wordt tientallen jaren lang beheerd door een pontbediende, in dienst genomen door een bedrijf. Laten we het bedrijf 'Pronto' noemen. De gemeente betaalt jaarlijks zo'n 130.000 euro om het pontje varende te houden en lang lijkt alles goed te gaan.

Maar plotseling staat een plaatselijk politicus op, die laat weten dat hij de komst van een brug naar het eiland wel een goed idee vindt. Dat zorgt voor grote ophef onder de bewoners van het eilandje. De politicus wordt in de soap overladen met pek en veren en in de plomp gegooid. In het volgende deel van de soap blijkt, dat de 'veerstoepen' – u weet wel, de kades aan beide kanten van het water, waar de pont tegen aan vaart – vervangen moeten worden. De ponthouder kan en wil dat zelf doen, maar dat mag niet van de gemeente. En dus wordt een extern bedrijf gevraagd om dit te doen voor driekwart miljoen euro.

Tegelijkertijd is het gemeentebestuur van die fictieve gemeente, laten we het Klaag en Blaassem noemen, van plan om het beheer van dat pontje opnieuw aan te besteden. Twintig jaar geleden is er een slecht contract afgesloten met die pontbeheerder, waarin niet specifiek stond, dat de pontbeheerder verplicht was om een overzicht te geven van alle onkosten en inkomsten. En dus wilde die pontbeheerder die informatie ook niet geven, zodat concurrenten in het ongewis blijven over hoe lucratief die pont wel of niet is. Maar de gemeente Klaag en Blaassem speelde het hard: ,,Geef ons informatie of je kunt het wel schudden bij een aanbesteding!'' Toen de aanbesteding plaats vond, was er maar één bedrijf dat zich inschreef en dat was niet Pronto.

En die ene kaper op de kust vroeg 300.000 euro per jaar voor het overzetten van de eilandbewoners; bijna drie keer zoveel als de gemeente nu kwijt is. De gemeente Klaag en Blaassem kan niet anders, dan instemmen met dit bedrag. Al ziet wethouder 'Cleanofdrake' het positief in. Hij verwacht, dat de kosten veel lager zullen zijn dan drie ton per jaar. Ondertussen heeft Pronto nog een troef achter de hand: volgens afspraken van 18 jaar geleden moet de gemeente ieder jaar 34.000 euro opzij leggen, om bij te dragen aan een door Pronto gekocht reservepontje. Het totale bedrag van bijna een half miljoen euro eist Pronto op van de gemeente, die de komende jaren toch al moeite krijgt om het financiële hoofd boven water te houden.

Uiteindelijk besluiten de gemeenteraadsleden, om er voor te zorgen, dat ze voor altijd van alle pontperikelen af zijn. Tien jaar later wordt het pontje opgeheven en komt er een brug voor in de plaats. Wethouder Cleanofdrake, die inmiddels minister is geworden, laat hierover tevreden weten: ,,Als de brug er ligt, wil niemand na drie weken die pont meer terug.''

Ik vond het een prachtig verhaal. Helaas werd mijn email beantwoord met een persoonlijk mailtje van John de Mol. Hij complimenteerde mij met mijn fantasie, maar hij stond niet achter het idee voor deze soap. ,,Totaal niet realistisch!'', zo liet hij weten.