“Ik groef mijn eigen graf”

Op vrijdag 24 juni komen de veteranen uit de gemeente Nieuwkoop in het gemeentehuis in Nieuwveen bijeen om daar Veteranendag te vieren. De Nieuwkoopse Veteranendag is een manier van de gemeente om waardering en dankbaarheid te tonen aan de mannen en vrouwen, die hun leven in de waagschaal gezet hebben, om anderen te helpen. Dit jaar is er een bijzondere spreker: Edwin de Wolf, die tijdens een uitzending zwaargewond raakte. Hij overkwam fysieke en mentale problemen en zet zich nu in om andere veteranen te helpen.

Joep Derksen

De Wolf groeide op in een militaire familie. Zijn opa vocht in de tweede wereldoorlog en zijn vader was beroepsmilitair. “Ik wist op jonge leeftijd al, dat ik Beroepsofficier bij de Landmacht wilde worden en begon in 1990 met mijn opleiding voor Beroepsonderofficier.” Na een eerste plaatsing bij een pantserdivisie in Ermelo en het behalen van zijn rode baret werd De Wolf in 1994 uitgezonden naar het voormalige Joegoslavië. Als onderdeel van Dutchbat II hielp hij om de omgeving rond Srebrenica veilig te houden en was hij een van de leidinggevenden.

Daar sloeg het noodlot toe. Tijdens een patrouille komt De Wolf in aanraking met een mijn. De daaropvolgende ontploffing verpulveren een groot deel van zijn been en bloed spuit uit zijn bovenarm. “Waar mijn been hoorde te zitten, was alleen nog een klomp vlees. Ik was blind en doof.” Hij schreeuwde het uit van de pijn en dreigde ter plekke te sterven. “De mannen van mijn patrouille hebben ervoor gezorgd, dat ik niet overleed. Zij deden precies de handelingen, waar ik hen voor had getraind als leidinggevende. Het is hun werk dat ik leef, maar het was mijn werk dat ik die mannen opleidde om de juiste dingen te doen.”

Het herstel was een heftig en heel eenzaam traject. De revalidatie nam met vier maanden nog de minste tijd in beslag. Maar onvermijdelijk kwam het moment, dat De Wolf de realiteit onder ogen moest komen. “Voor mijn gevoel stond de tijd stil; ik was een man van 24 en in de bloei van mijn leven. Maar ik kwam met een half been terug in Nederland. De mentale revalidatie heb ik onderschat. Ik kon lastig met de nieuwe realiteit omgaan. Ik wilde mijn problemen zelf oplossen en dacht, dat niemand het zou begrijpen. Maar niets was minder waar. Ik verdronk me in mijn eigen verdriet en groef mijn eigen graf.”

Uiteindelijk ging hij toch het hulpverleningstraject in. De doorbraak was de avond, dat De Wolf na het nuttigen van één biertje helemaal emotioneel werd. Zijn toenmalige compagniescommandant gaf daarop aan: “Ed, het wordt tijd dat jij de hulpverlening in gaat.” De Wolf: “Ik heb dat traject omarmd en keihard aan mezelf gaan werken. Het meest belangrijke dat ik geleerd heb is dat alles wat je wilt doen, begint met de eerste stap die je zelf moet zetten. Die eerste stap leidt tot jouw nieuwe toekomst. Ik heb mezelf beloofd, dat ik blij moet zijn, dat ik er ben en dat ik alles uit mijn leven wil halen binnen de mogelijkheden van mijn beperking.”

De Wolf voltooide hierop de HBO opleiding Beleid en Management en ontdekte zijn passie voor het racefietsen. Tijdens de Invictus Games van 2017 behaalde hij zelfs de gouden medaille. Maar waar De Wolf de meeste voldoening uit haalt, zijn de presentaties die hij geeft. “Ik vertel mijn levensverhaal en hoop, dat dit zorgt voor een stukje herkenning bij andere veteranen. Als er ook maar één veteraan is, die zich tijdens zo’n presentatie wat minder voelt en door mijn verhaal geïnspireerd wordt, ben ik al blij. Ik wil bereiken, dat de ogen van deze veteranen geopend worden, zodat ze zelf hun eerste stap naar voren durven zetten. Voor ieder mens geldt: je hebt altijd een keuze.”

Was het mijnongeluk een ‘blessing in disguise’, een verborgen zegen? “Diep in mijn hart was ik liever gewoon een valide man. Ik zou liegen als het niet zou zijn. Maar in het verleden blijven hangen lost niets op. Ik geniet van het feit dat ik er ben en bijzondere dingen mag doen. Lezingen zijn nooit mijn primaire doel geweest. Het is me overkomen en het maakt me blij als ik bij elke lezing, ook al is het maar één iemand, kan raken met mijn verhaal. Zodat deze persoon, die met zichzelf in de knoop zit, een draai in de goede richting kan vinden, anders naar zijn eigen situatie kan kijken en uiteindelijk ook weer vooruit kan.”

De Wolf schreef het boek ‘Kampioen op één been. www.edwindewolf.nl