Stamtafel over jongeren die opgroeien in conflictsituaties

‘Niet raar dat jongetjes van 12 jaar met stenen gooien’

NOORDWIJK – De 33ste stamtafel werd donderdag 10 april gehouden op een bijzondere situatie: Bar-Disco The Champ. Reden hiervoor was, om zoveel mogelijk jongeren aan te trekken, die konden discussiëren over jongeren die in minder gerieflijke omstandigheden verkeren. Aanleiding van deze bijeenkomst was de tentoonstelling ‘Vriendschap’ in de Kapel aan Zee die tot 14 april te bezoeken is. Met veertig aanwezigen, waarvan een minderheid jonger was dan twintig jaar, beleefde de stamtafel niet een van de meestbezochte avonden, maar de discussie zelf was er niet minder intens om.

Vier inleidsters spraken over jongeren die opgroeien in conflictsituaties en als voorbeeld werd de jeugd in de Palestijnse gebieden genomen. Hoewel de spreeksters geen politieke discussie op wilden starten, bleek dat toch onmogelijk, want al snel spraken voor- en tegenstanders zich uit over de Israëlisch-Palestijnse conflicten. Liliane Brakema trad met het toneelstuk ‘Droom van Vrede’ op in de Palestijnse gebieden en in Noordwijk. Ze vertelde: ‘Ons doel was om de tweezijdige en menselijke kant te laten zien en te tonen hoe mensen daar leven. De mensen wonen al veertig jaar in een vluchtelingenkamp en de droom van de kinderen is om aan de andere kant van de muur (dat grotendeels een hek is, red.) een huis te krijgen. Jongetjes van 12 jaar willen stenen gooien naar Israëlische soldaten en mensen leiden daar een totaal verschillend leven, omdat ze afgescheiden zijn van de andere wereld.”

Op de vraag welke boodschap de filmmaker wilde overbrengen, antwoordde Brakema: ‘We denken dat het chaos is in de Gaza, maar er leven mensen net als wij, die ook ervan dromen om actrice of model te worden. Aan beide kanten zijn het echt mensen. Israëli’s en Palestijnen zijn geen monsters, terwijl ze dat wel van elkaar denken. Als wij daar geboren waren, hadden we zelf ook een heel ander leven gehad.’

Een andere spreekster, Marloes Kuier, is in het oorlogsgebied van Libanon geweest, ten tijde van de conflicten tussen Hezbollah en Israël. Door haar gesprekken met de bevolking werd ze gestimuleerd om hun verhalen door te vertellen aan de Westerse wereld. ‘Ik ging terug naar huis met een schuldgevoel omdat ik het zoveel beter had, maar de mensen daar zeiden: “Jij brengt een stukje van de gezonde wereld met je mee. Ga terug en vertel ons verhaal”. En dat doe ik ook.’

Stenen

Een toehoorder moest zijn hart luchten: ‘Die kinderen die stenen gooien, hebben dat van hun ouders. Het is een heel primitief volk en wij moeten onze Westerse cultuur naar hen brengen.’ De spreeksters waren het hier niet mee eens: ‘De mensen daar denken genuanceerd, maar zijn heel boos vanwege alle checkpoints waar ze dagelijks langs moeten. Het is niet zo raar dat kinderen met stenen gaan gooien, als je ziet wat daar gebeurt. Kinderen zitten daar in een situatie waar ze niet normaal kunnen opgroeien. Het is maar 1% van de bevolking in de Palestijnse gebieden die terrorist is, maar de rest van de bevolking begrijpt waarom die aanslagen worden gepleegd.’

Organisator Hans van den Berg concludeerde: ‘Ik had vooraf niet de illusie dat we hier de problemen van de wereld op konden lossen, maar het is goed om met elkaar van gedachten te wisselen.’