“Smerig om tussen uitwerpselen te moeten zwemmen”

Paardenpolemiek op Naturistenstrand

NOORDWIJK – Een op hol geslagen paard heeft de naturisten aan het Noordwijkse strand op de achterste benen doen staan. Deze week ontving het college van Burgemeester en Wethouders een brief van twee fervente naturisten met een beklag over de paarden die te pas en te onpas over het naaktstrand lopen, onderwijl hun vijgen achter zich laten vallend. De brievenschrijvers, Manon de Vries en Willem Schelvis verlangen van het college dat in het hoogseizoen alle stranden verboden verklaard worden voor paarden. Hoe denken de medenaturisten hierover? Een onderzoek ter plekke leverde reacties op.

Door Joep Derksen

Om het naaktstrand te bereiken is geen sinecure. De journalist liet zijn auto achter bij de oude manege en wilde even naar het nudistenstrand lopen. Fervente strandbezoekers wisten hem te vertellen dat hij dan het beste het pad door de duinen kon bewandelen. Met 30 graden heuvel op en af lopen was geen pretje en als toetje krijg je dan een lang moeilijk zandpad dat met enige moeite overwonnen kan worden. Maar uiteindelijk is de zee weer te zien en aan de rechterkant het doel van de reis: de plek waar naaktrecreatie toegestaan is.

Evakostuum

Enkele tientallen badgasten genieten daar in hun Adam- en Evakostuums van de zon en als geklede journalist voel je je dan toch een beetje naakt. De ontvangst door de families De Ridder, Turk en Bedijn is echter alleszins welkom en ze zijn graag bereid te praten over de paardenproblematiek. “Het is goed dat u hier bent, want ik heb me er vanochtend weer vreselijk aan geërgerd toen er weer zo’n paard voorbij kwam. Ook vorige week sloeg er een paard op hol en hij rende rakelings langs de mensen: het was levensgevaarlijk!”

Maar ook als paarden ‘gewoon’ over het strand lopen, kan dat voor veel ongemak en ergernis zorgen, zo vinden de naaktstrandgenieters: “Die paardenstront is heel smerig. Met laag water gaat het nog wel: dan blijven de paarden en ruiters ook verder verwijderd van waar wij liggen. Maar als dan de vloed komt, wordt al die stront meegenomen het strand op en het is absoluut geen pretje om daar doorheen te moeten zwemmen. Er komen hier ook mensen met honden, maar daar hoor je ons niets van zeggen, want zonder uitzondering ruimen die mensen de behoefte van hun dier netjes op. De paarden zijn veel irritanter, want hun uitwerpselen worden absoluut niet opgeraapt. Als ze dan toch over het strand moeten, laat die dieren dan een zak onder hun staart dragen, zoals ze ook in de Weense pistes hebben.” Een andere oplossing wordt ook aangedragen: “Natuurlijk is het voor de paarden en ruiters ook fijn om op het strand te zijn, maar laat hen dan tussen april en september niet tussen 10:00 en 17:00 uur op het strand komen.”

Het naaktstrandgebeuren is een fijne belevenis, zo vinden de families: “Je bent hier lekker met z’n allen en er wordt geen rotzooi gemaakt, want iedereen ruimt de eigen spullen op. Er heerst hier een saamhorigheid en je praat ook lekker met je buren. Kom daar op de andere strandgebieden maar eens mee aanzetten! En als je het naaktzonnen eenmaal gewend bent, is het kleinste broekje aan je lijf je al te veel. Voor het dorp zul je ons niet meer zien zitten: daar is het veel te druk!”

Kippenplanken

Een ander punt stoort de naturisten ook bijzonder: “Het pad omhoog van het strand naar de duinen is een welhaast niet te nemen hindernis. En dat wordt nog verergerd door de ruiters die zich met hun paden niet houden aan het aangegeven paardenpad, maar het pad over de hele breedte nemen. Dat pad is bijna niet te belopen: laat burgemeester Groen zelf dat maar eens komen ervaren! Er worden kapitalen uitgegeven aan de Noordwijkse kustversterking en we hebben al vele verzoeken gedaan om zogeheten kippenplanken of anders betonnen platen neer te leggen om dat pad naar het strand beter beloopbaar te maken. Maar wij worden van het kastje naar de muur gestuurd: daar zijn geen financiën voor beschikbaar. Hier komen veel mensen van wat hogere leeftijd; wij zijn allen boven de vijftig jaar en het is bijna niet te doen om in dat mulle zand tot bovenop de duin te komen”, aldus de heer Bedijn. “Mevrouw De Ridder: “Door de moeite om het looppad te bedwingen, blijven veel oudere mensen weg. Daarnaast ook niet alleen de vele Duitsers die hier vroeger kwamen, maar ook ouders met kinderen en bolderkarren: voor hen is er geen doorkomen aan.”