Hein Vandervoort: ‘Kunst maken is als deeg kneden’

Kunstenaarscaroussel

JOEP DERKSEN

LISSE – ‘Het kunstenaarsschap is een van de meest onzekere bestaansvormen die je kunt bedenken. Maaar ik ben er nog steeds en ik doe echt de dingen die ik wil. Op het moment dat dit niet meer zo zou zin, zou ik er mee stoppen.’ Kunstenaar Hein Vandervoort (51) heeft de laatste jaren naam en faam gemaakt met zijn kunst die geinspireerd wwerd door zijn reizen naar Amerika. Hij heeft het roer echter omgegooid.

Hij vertelt hierover: Vorig jaar kwam de gedachte in mijn hbofd: ”Ga ik de kunst geïnspireerd door mijn reizen door Amerika nog 25 jaar doen?” De inspiratie stopt nooit, maar ik vond dat ik mijn beste dingen gemaakt had met deze inspiratiebron.  Ik besloot dat ik iets anders moest gaan doen. Ik twjifelde en ben eerst een aantal voorwerpen gaan schilderen die in mijn atelier stonden. Daar is een nieuwe periode door ontstaan.’ Het werk toont verschilende gezichten; niet alleen verschijnen letterlijk de gezichten van oude kunstenaars, ook combineert Vandervoort sombere objecten met vrolijke hebbedingetjes.

In zijn jeugd ging Vandervoort studeren om actief te worden in het sociaal cultureel werk, maar hij wist al snel dat dit niets voor hem was. Hij volgde zijn hart en stapte over naar de kunstacademie, waarna hij het kunstenaarschap professioneel oppakte. Jarenlang kon hij goed leven van zijn werk, maar hij kreeg behoefte aan gezelschap. ‘In je atelie sta je ook maar in je eentje’. Daarom is hij 18 jaar geleden begonnen met les geven en hij doet dit nog altijd met veel plezier.

Wat was het eerste kunstwerk waar u trots op was? ‘Ik heb wel een aantal favorieten door de jaren heen. Een aantal grote werken bijvoobeeld van autointerieur met andere voorwerpen; dat vind ik sterk werk. Maar ik toets mijn eigen werk met de tand des tijds. Als ik later minder achter het geschilderde doek sta dan bij de creatie, ga ik er overheen en verdwijnt het weer. Hup weg!’ Schilderen is nog steeds zijn passie. ‘Ik heb ook een periode gewerkt met fotografie en foto’s opgenomen in schilderijen. Maar het schilderen is wel het meest mijn ding. Ik houd van de lucht van de olieverf. Het kan mislukken en je weet van tevoren niet hoe het zal worden. Onderweg kan het vreselijk mislukken en dat gebeurt regelmatig. Van de schilderijen die in mijn atelier hangen, zitten er ook wel een paar onder die mislukt zijn. s’ Ochtends sta ik te schilderen en denk “Dit wordt mijn meest fantastische werk ooit en de volgende dag blijkt het helemaal niks te zijn. Je blijft op zoek gaan naar je mooiste werk en nieuwe spanning.’

Ondanks al zijn succes, blijft Vandervoort twijfelen: ‘Ik heb niet het gevoel dat ik het goed kan en krijg een allergisch gevel als ik me kunstenaar noem. Om kunst hangt moeilijkdoenerij en een glas wijn. Kunst maken is als deeg kneden of hout zagen: je doet je eigen ding en er komt iets moois uit. Ik richt me nooit op commerciële aantrekkelijkheid. Ik ga bijvoorbeeld geen tulp schilderen, tenzij ik ‘m nodig heb voor een schilderij.’ Met zijn nieuwe stijl hoopt hij ook een ander publiek te bereiken. ‘Ik heb het qua verkoop wat moeilijker gemaakt, maar nu ben ik minder clichématig bezig. Dit werk is voor echte kunstkenners of verzamelaars misschien interessanter dan mijn oudere werk.’ Smacht u naar erkenning?  ‘Niet direct. Ik heb er vrede mee als er met mijn werk niets gebeurd. Dan ga ik toch door. Ik zit er niet op te wachten, anders was ik al lang gestopt.’

W: www.heinvandervoort.com.