‘Ik probeer met vriendelijkheid soms de aggressiefste stellingen neer te zetten’

De mens achter de lijsttrekker

JOEP DERKSEN

KAAG EN BRAASSEM – De gemeenteraadsverkiezingen van woensdag 19 maart staan al weer voor de deur. Ooit stemden we in het verzuilde Nederland op een partij, maar met name de laatste tien jaren is de persoon van de lijsttrekker steeds belangrijker geworden. ‘Wie is het waard om mijn stem te krijgen?’, zo vraagt menig kiezer zich af. Daarom presenteert het Witte Weekblad u deze nieuwe serie: Wie is toch de mens achter de lijsttrekker? Deze week is het de beurt aan Petra van der Wereld (Samen voor Kaag en Braassem).

Van der Wereld groeide op in Haarlem, maar leerde de liefde van haar leven al op haar 14^de kennen; op de camping in Otterlo. ‘Ik ging brood halen en hij zat op de brug. Ik was meteen hoteldebotel verliefd.’ De 52-jarige politica heeft dankzij deze toevallige ontmoeting ‘vier prachtige kinderen die allemaal anders zijn’. Als kind was ze zeker niet de gemakkelijkste, zo geeft ze toe. ‘Ik was een wegloper en was kampioen spijbelen. Mede daarom heb ik zes jaar over de Mavo gedaan. Ik vond dat toen al een slechte vorm van onderwijs.’ Van der Wereld vond haar studiedraai daarna echter in de opleiding ‘Activiteitenbegeleiding’ (het huidige sociaal pedagogische werk) in Amsterdam. ‘Ik vind het leuk om met mensen te werken en heb daar met veel plezier drie jaar op school gezeten.’

Haar eerste baan in de gehandicaptenzorg op de sociale werkplaats werd onderbroken door de komst van haar oudste kind, Kelly. Ze besloot thuis te blijven om voor haar dochter te zorgen, maar voelde zich op een gegeven moment opgesloten in de stacaravan waar ze toentertijd in woonde. Er was in Roelofarendsveen niet aan een woning te komen, waar wij voor in aanmerking kwamen. Het was best moeilijk en heel eenzaam om in die stacaravan te wonen. Ik ging elke dag weg, om maar onder de mensen te zijn. Daarom ben ik bij de Dagmarkt begonnen als vakkenvuller. Ik wilde onder de mensen zijn.

Van der Wereld was bibliotheekmoeder op de basisschool van de kinderen en voorzitter van de ouderraad bij de Boonaak. Ze startte met de rolstoelvierdadaags bij Huize Jacobus en is daar ook de grondlegger van de extramurale zorg geweest. Ze houdt enorm van lezen, handenarbeid, zingen, koken en het bezoeken van concerten en ging de politiek in ‘om wat voor de mensen en de leefomgeving  te betekenen’. ‘Ik heb er een hekel aan om echt op de man te spelen en niet op de bal.  Ik probeer met vriendelijkheid soms de aggressiefste stellingen neer te zetten. Ik kan niet tegen onrechtvaardigheid en onheus bejegend worden. Daar lig ik wakker van. Tot op zeker hoogte ben ik een binnenvetter, maar als het in mezelf niet goed voelt, kan ik heel vervelend worden.

Eeuwige roem? Daar geeft ze niets om: ‘Ik hoef niet een pleintje naar me vernoemd te hebben. Dat interesseert me helemaal niets. Als hoofd Welzijn bij Verpleeghuis Overrhyn is mijn dag helemaal goed als ik oude, zeer afhankelijke mensen van 80 tot 100 jaar, zie lachen. Ik doe het voor de mensen. Als zij blij zijn, heb ik niets meer nodig.’