‘Ik ben nog niet de langst zittende wethouder’

NOORDWIJK – Het nieuwe college van burgemeester en wethouders is vorige maand begonnen en daarom verschijnt in het Witte Weekblad een nieuwe serie waarin alle vijf de wethouders geïntroduceerd worden. Wie  zijn deze mensen die ons dorp de komende vier jaren besturen en wat drijft hen om het beste voor Noordwijk te willen doen? In deel vijf van deze reeks vertelt wethouder Gerben van Duin (Puur Noordwijk) over zijn plannen voor de komende vier jaren, zoals het stimuleren van nieuwe sporten als bootcamp en footgolf bij de trimbaan.

Inmiddels heeft Van Duin (55) zijn 12,5 jarig wethoudersjubileum al gevierd. Want niet alleen heeft hij er al drie periodes als bestuurder van Noordwijk  op zitten, ook bezette hij in de jaren ’90 van de vorige eeuw zes deze post als tijdelijk vervanger van Hak van Nes. Die ‘proefperiode’ smaakte naar meer en anno 2014 heeft Van Duin er nog steeds geen genoeg van. Sterker nog, als het aan hem ligt zal dit niet zijn laatste wethoudersperiode in Noordwijk zijn.

Nou wordt er in bestuurdersland wel eens gezegd dat een wethouder ‘piekt’ in zijn tweede ambtstermijn, maar Van Duin is blijkbaar de uitzondering die de regel bevestigt. ‘We blijven blijkbaar in een piek zitten, want we ontvingen acht zetels als beloning voor het feit dat we het goed doen. Als wethouder kan ik wat vor de mensen betekenen. Het wethouderschap is een beroep en voor mij geen baan, waarbij je shopt van de ene naar de andere gemeente en bezig bent met je volgende carrierestap.’

Maar zou het burgemeesterschap van Noordwijk niet de ultieme bekroning zijn voor de geboren Noordwijker? ‘Ik vervang hem als loco-burgemeester al af en toe en heb in die functie al de nodige branden en crises meegemaakt. Maar ik ben hier geboren en getogen en het is niet gebruikelijk om burgemeester in je eigen dorp te worden. Tenzij je een paar jaar weg zou gaan, maar dat ben ik niet van plan. Ik stel me dus geen kandidaat voor de burgemeesterspost later dit jaar en hoop dat de nieuwe kandidaat een kosmopolitisch karakter heeft en heel veel energie met zich meebrengt.

Nog altijd wordt Van Duin bijna dagelijks aangesproken door mensen in het dorp. Om hem een compliment te geven, maar ook om ‘m op z’n Noordwijks precies te vertellen wat zij vinden van de manier waarop het dorp wordt bestuurd. Alle opmerkingen, positief en opbouwend, zijn Van Duin even lief. ‘Ik ben hier geboren en getogen en zie de resultaten op het  werk. Ik word ook vlijmscherp aangesproken op zaken die niet goed gaan. Ik vind het mooi om betrokken te zijn bij de eigen gemeenschap. Ik sta altijd open voor een gesprek, ook als we het niet goed doen.’

Van Duin bekommert zich om de identiteit van de badplaats: ‘Die raken we een beetje kwijt door de schaal van bouwen en op deze manier gaan we omlaag richting Scheveningen. Het gaat niet om kwantiteit, maar om kwaliteit. Noordwijk wordt geen slaapdorp, op het moment dat er geen lagen appartementen bijkomen. Wel moeten er meer hotels bij komen. Ik ben er van overtuigd dat de toekomst van onze badplaats niet ligt in het omzetten van hotels naar appartementencomplexen. Noordwijk is uniek en groter is niet altijd beter. Dat is zo met scholen, politiekorpsen en gemeenten. Noordwijk heeft een mooie gemeenschap; hier voel ik me thuis met mijn familie.’