'Het is voor ons telkens weer een verrassing'

ROELOFARENDSVEEN – Voor veel inwoners is het niet alleen hét feest van het jaar, maar ook de gewoonste zaak van de wereld; de jaarlijkse Oranjefeesten. Tien dagen lang voluit feesten is dan het credo. Maar aan zo'n kermis gaan vele maanden van voorbereidingen vooraf, door een groepje van 14 gepassioneerde mannen en hun partners. Ze doen dit jaar in, jaar uit, vanwege hun passie voor de Oranjefeesten.

Het jongste lid van het organiserend comité is Joris Koek (30). Zijn vader was tot 2011 voorzitter en dat was ook het eerste jaar, dat Koek zelf actief lid werd van de organisatie van de feestweek. De veertien bestuursleden (allemaal mannen) hebben zich onderverdeeld over een aantal commissies, om de verschillende onderdelen van de feestweek voor te bereiden. Zo zijn er commissies voor bijvoorbeeld het seniorenschuurfeest en het bloemencorso.

Koek is een actief bestuurslid, zo heeft hij onder meer het Oranjeboekje van dit jaar geschreven. Dat is, op het Witte Weekblad na, het best gelezen papieren informatieblad van het dorp. En dat het een veel gevraagd boekje is, blijkt wel tijdens het interview. Een dame loopt de winkel van Koek, Veenerick, binnen en vraagt om een aantal exemplaren, zodat zij deze kan uitdelen aan haar buren in de Veen. Dit soort momenten doen Koek beseffen, wat voor groot plezier hij en de andere feestweekvrijwilligers voor de inwoners organiseren. 'De mensen leven er na de zomervakantie echt naar toe!'

Maar wat bezielt mensen om, naast hun drukke leven, ook nog eens vele tientallen uren per jaar bezig te zijn met de voorbereidingen van de feestweek, terwijl ze tijdens die tien dagen ook nog eens van 's ochtends 07:00 uur tot 's nachts 02:00 uur actief moeten zijn? 'Omdat mijn vader ook lid was van het Oranjecomité, ben ik er mee opgegroeid. De feestweek vieren zit in je bloed en de kermis zorgt voor de saamhorigheid van de gemeenschap. Er komen mensen speciaal voor naar ons dorp terug. Het bloemencorso bijvoorbeeld; op die dag staan zo'n 15.000 mensen langs de kant van de weg. Ik vind het bloemencorso echt een hoogtepunt. Het is een mix tussen een bloemencorso en een caranvalsoptocht, want op de praalwagens zitten veel lokale politieke boodschappen, met veelal een sneer richting de politiek. Vorig jaar hadden we twaalf grote praalwagens, muziekkorpsen en veel kleinere praalwagens; het bloemencorso had een lengte van 4 kilometer in totaal.'

Een ander hoogtepunt van iedere feestweek is het luchtkussenfestival; hierbij gaat de jeugd tussen 4 en 12 jaar helemaal uit hun dak. Ook dit jaar zijn er weer zo'n vijftien luchtkussens, met onder meer de happende haai, stormbanen en waterbanen. Leerlingen van het Bonaventura college helpen mee als onderdeel van hun maatschappelijke stage.

Hoe komt het, dat een vaste groep mannen ieder jaar toch weer de verantwoording van de feestweekorganisatie op zich neemt? Koek: 'In 2013 bestonden we 100 jaar en we hebben dat gevierd met een vijfdaags festival. Dat heeft een nog hechtere groep van ons gemaakt en gaf de definitieve doorslag voor ook de langstzittende leden om nog een aantal jaren er tegenaan te gaan.' Er zitten geen vrouwen in het organisatiecomité ('Dat is een ongeschreven regel'), maar wel ondersteunen de partners de comitéleden van harte. Achter de schermen zijn deze dames heel actief; ze maken onder meer attenties voor de wandelspeurtocht en brengen de Oranjeboekjes rond. 'En ieder jaar hebben we voorafgaand aan de feestweek een familiedag, waarbij we met ons allen bij elkaar komen als symbool dat we tien dagen lang afscheid nemen van onze vrouw en kinderen.'

Hoewel zijn winkel gedurende de feestweek open blijft, zal Koek zelf tijdens de periode niet vaak daar te zien zijn: 'Ik neem net als de overige vrijwilligers een week vrij en dat is ook wel nodig, want je hebt tijdens de feestweek weinig tijd voor andere zaken. Vooral die laatste paar dagen gaat de wekker om 07:00 uur en lig je er pas om 02:00 uur in.' Over het weer maakt Koek zich geen enkele zorgen: 'Een goede organisatie zorgt er voor, dat het goed weer wordt. In de jaren '80 van de vorige eeuw hebben we de inmiddels overleden Jan Wesselman, beter bekend als Jan de Strijker (een healer, JD), 100 gulden betaald, zodat hij regelt, dat het in het derde weekend van september altijd mooi weer is', zo lacht Koek.

Maar heeft hij zelf nog wel tijd om te genieten? 'Soms word je inderdaad een beetje geleefd. Maar als je de lachende gezichten ziet van de jeugd en de volwassenen, dan geniet ik ook intens. Overigens doe ik dat ook, als we op een ochtend met veertien volwassen kerels drieduizend ballonnen opblazen voor de ballonnenwedstrijd.' Koek besluit: 'De feestweek is de grote verbinder van de bevolking. Het zit in de genen van mensen die opgegroeid zijn en de mensen die hier komen wonen, worden er mee besmet. Mensen die het dorp hebben verlaten, komen er voor terug. Iedereen heeft voor zichzelf een vaste route, het kermisloopje, waarbij je oude vrienden van vroeger weer ziet.'

Tekst: Joep Derksen