Column

Spelen

Het persgesprek van vorige week stond eigenlijk maar in het teken van één onderwerp, waarde columnlezer; het aanpakken van de speeltuinen in de dorpen. De gemeente bezuinigt op een aantal kleinere speelplekken, waar het gaat om het onderhoud. Dat leidt er toe, dat die kleinere speelplaatsen uiteindelijk verdwijnen, maar dat het bespaarde geld gebruikt wordt voor het vernieuwen van andere speelplaatsen.

Heel positief vind ik het, dat de gemeente de kinderen in de buurt gaat vragen om hun mening, wanneer een speelplaats wordt opgeknapt. Zo kan de inrichting van de speeltuin uitgevoerd worden aan de hand van de wensen van (een meerderheid van) de kinderen. Dat zou dus betekenen, dat de kinderen de macht grijpen, waar het gaat om de inrichting van de speelplaatsen.

Nou, niet helemaal. Want bij navraag liet wethouder Yvonne Peters weten, dat het niet alleen de kinderen zijn, die hun zegje mogen doen. Ook dorpsraden, ouders en omwonenden mogen vertellen wat ze wel en niet fijn vinden. En daar dreigt het mis te gaan. Wat dat betreft kan Kaag en Braassem putten uit ervaringen van buurgemeente Lisse. Daar werden omwonenden van een speelplaats uitgenodigd om aan te geven, welke nieuwe speeltoestellen ze wilden hebben. Het werd een enorm druk bezochte bijeenkomst. Met twee tienerjongens, drie moeders met een baby en tientallen 65-plussers (meest mannen).

En die 65-plussers voerden het hoogste woord. Ze wilden geen glijbaan en ook geen schommel, omdat de kinderen dan over het tuinhek zouden kunnen kijken tijdens het spelen. Basketballen mag niet, want die stuiterende ballen maken teveel lawaai, zo vonden de senioren. En van hen mocht het voetbalveld ook verdwijnen, zodat ze dan geen last meer zouden hebben van ballen in de tuin. Zijn die senioren ooit zelf jong geweest?

Laten we hopen dat de oudere inwoners in ons dorp meer begrip hebben voor onze jeugd. Anders dreigt het goed bedoelde initiatief van het college van burgemeester en wethouders te verzanden in klaag- en vraagbijeenkomsten van de mensen die het kind-zijn hebben verleerd. Kom op mensen; dat kunnen we toch met ons allen? Wanneer u de kans krijgt om mee te praten over de nieuwe speelvoorzieningen bij u in de buurt; wijs dit dan af en vertel, dat u dit overlaat aan uw kinderen en aan die van de buren. U helpt hierbij mee aan veel fijne speeluren en een gelukkigere jeugd van de generaties na ons. Kan ik op u rekenen?

Joep Derksen