Column

Woonrust

Het ene moment woon je al tientallen jaren naar volle tevredenheid in een sociale woning op Kaageiland. En dan komt er op een dag een brief van de woningeigenaar, MeerWonen, met de mededeling, dat jouw woning verkocht wordt aan een belegger. Maar met de verzekering, dat de huidige bewoners tot hun dood in de woning mogen blijven zitten.

Dan vind ik het niet zo gek, als de ongerustheid om het hart van de huurders slaat. Want welke huurder wil er nou overgeleverd worden aan de grillen van een beleggingsbedrijf? Die onderneming heeft er geen enkel belang bij om de huidige huurders zo lang mogelijk te laten zitten in hun woningen. De belegger ontvangt weliswaar iedere maand huur, maar de waarde daarvan valt in het niet bij wat je als belegger kunt verdienen met de verkoop van luxe villa's.

En dan is zo'n belegger ook nog verantwoordelijk voor het onderhoud van de sociale woningen, die ook niet meer de jongste zijn. Onderhoud kost geld en dat vinden de aandeelhouders van geen enkel beleggingsbedrijf fijn. Hoe eerder die huurders dus weg zijn, hoe beter het is.

MeerWonen verwijt ik niet, dat ze deze 37 huizen van de hand doen, waarde columnlezer; hiervoor komen namelijk weer 37 andere sociale woningen elders in Kaag en Braassem in de plaats. Maar het is wel de verantwoordelijkheid van zowel MeerWonen als de gemeente Kaag en Braassem om er voor te zorgen, dat de sociale huurders op Kaageiland in alle rust kunnen genieten van hun huis. Niet alleen de komende zeven jaren, maar ook de decennia daarna!