Zestig jaar aan het kerkorgel

VOORHOUT / RIJNSBURG/ WARMOND – Spelen op een orgel is in feite muzikaal mediteren; Roelof Assies (76) neemt op 11 september afscheid als hoofdorganist. Die dag is het meer dan zestig jaar geleden, dat hij voor het eerst op een kerkorgel speelde.  

JOEP DERKSEN 

Wie in Voorhout en Warmond de kerk bezoekt, heeft Assies ongetwijfeld wel eens horen spelen. Dit jaar zelfs veelvuldig in livestream. Vele zondagen speelt Assies namelijk óf in de kerk van Warmond of in de Kleine Kerk te Voorhout. Assies kreeg de liefde voor het orgel van zijn vader, maar overvleugelde hem al snel. Op zijn twaalfde werd Assies gevraagd om zijn eerste orgelmuziek tijdens een dienst te laten horen. Op dat moment ontstond zijn liefde voor de orgelmuziek. ,,Een liefde, die ik deel met mijn Schepper.’’ 

Assies heeft meer dan zestig jaar altijd het orgel in zijn vrije tijd bespeeld. Zeer jong startte hij als ondernemer. Als jongste van acht (ver)bouwde hij winkels, boerderijen of renoveerde hij woningen. Op zijn 22^e  werd Assies benoemd tot ‘hoofd’ van de dienst gemeentewerken van Usquert; compleet met zeehaven. Maar de afwisseling van werk en de passie voor het orgelspelen is steeds gebleven.

Hij heeft die afwisseling nodig: ,,Ik ben er niet voor in de wieg gelegd om vele uren per dag te spelen. Wanneer je speelt, moet je 100% geven; daarom komen denk ik in de orgelwereld vele kwaaltjes voor. Dan krijgen ze last van hun rug, armen of het gehoororgaan.’’ Ook Assies zelf kreeg op een gegeven moment last van zijn arm: ,,Ik had een orgelarm”, maar tijdens een landelijke startdag, waar hij gevraagd werd te spelen, verdween deze pijn. Dankzij een massage en de kracht van het gebed; daar is Assies van overtuigd. ,,Tot dat moment kon ik niet eens tandenpoetsen. In de klankgroep zat een specialist en hij herstelde mijn arm. Hij ontdekte dat ik regelmatig mijn elleboog masseerde tijdens de plenaire vergadering. Op de orgelbank in de orgelzolder heeft hij mij gemasseerd en was mijn orgelarm in een week totaal genezen. Dat was een groot geluk.’’

Verdriet 

Zijn hele leven heeft Assies zich ingezet voor de samenleving. Hij was actief op maatschappelijk, Sport-, cultureel en kerkelijk terrein. Maar dienstbaarheid voor de gemeenschap wil niet zeggen dat het verdriet aan de voordeur voorbij gaat. ,,Onze jonge dochter Beatrise is in 1978 voor ons huis verongelukt. Dat was een zeer diep dal.’’ Hij sloeg een aanbod af voor een volgende carrierestap.

Assies krijgt het even moeilijk, slikt en kijkt op: ,,Ik dacht: ‘Hoe kan dat nou? Ik was zo druk bezig voor de mensheid en dan gebeurt dit.’ Ik heb uiteraard getwijfeld aan het geloof. Maar je moet je gewonnen geven. Ga je met de dood strijden; dan ben je verloren. Het kostte ons veel tijd om dat te beseffen. Dankzij een kracht die van boven komt en een fijn gezinsleven. Het hele gezin heeft meegeholpen om die moeilijke periode te overbruggen. Ik ben bijzonder trots op mijn echtgenote en onze dochters. We verhuisden naar Voorhout en dat betekende een nieuwe fase in ons leven. Mede omdat ik als Stedenbouwkundige was afgestudeerd aan de HTS Zwolle heb ik mee mogen werken aan de uitbreiding van de woonwijk Oosthout.’’

Soepel 

Tot 11 september, de dag van zijn afscheidsconcert in de pg kerk te Warmond, speelt Assies nog de zondagen op een kerkorgel. Dat vergt veel voorbereiding. ,,Ik moet mijn handen sparen. Wanneer ik op zondag speel, heb ik na wat klussen zeker drie dagen nodig om mijn handen soepel te krijgen. De liturgie bereid ik voor op vrijdag en zaterdag. Vervolgens ga  ik deze altijd op de zaterdag in de kerk voorspelen. Dan pas ben ik gefocussed voor mijn optreden. Maar waarom speelt Assies al zestig jaar op kerkorgels? ,,Dat is een passie, voor mij zelfs nog mooier dan de mooiste Grandprix van Zandvoort. In de kerkdienst ben je een aanvulling op de boodschap van de predikant. Die driehoek; de organist, predikant en het vrolijke gemeentezang is de basis voor een goede dienst.’’  

Hij is tevreden met het feit, dat hij stopt als hoofdorganist. Samen met muzikale vrienden sluit hij in een concert af met een knipoog naar Bach, met het toccatine lied 105 ‘Loof God de Heer’. Hangt Assies zijn orgel dan aan de wilgen? Dat is niet het geval: ,,Ik geniet van het oefenen op mijn eigen orgel en hopelijk blijf ik gezond om anderen te blijven verrassen.’’