Negen woonunits op plek van Hotel Orion

Kaag – Na meer dan dertig jaar zich met passie te hebben ingezet voor hotel Orion, houdt het over niet al te lange tijd op eigenaren Jaap en Marleen Metzlar. In 1989 verbouwden ze de voormalige basisschool en jeugdherberg en zij waren de eerste, die vergaderzalen introduceerden op het eiland. Maar door toenemende concurrentie en een verslechtering van de vindbaarheid van Kaag voor de toeristen, is het runnen van dit hotel niet meer vol te houden. Marleen en Jaap richten zich nu op een nieuw plan; het realiseren van negen appartementen.

JOEP DERKSEN

Het goede nieuws is; nadat het gemeentebestuur van Kaag en Braassem in eerste instantie afwijzend reageerde op de vraag om het hotel te vervangen voor woningbouw, hebben Marleen en Jaap nu wél toestemming gekregen. Marleen loopt door het hotel en vertelt over de historie. ,,In 1905 werd dit gebouw als openbare school gebouwd, waarna het in 1934 een jeugdherberg werd. Tot 1986 was het hiervoor in gebruik, met aan de voorkant de woning van de bovenmeester en daarachter twee klaslokalen en een badhuis.’’

Het echtpaar kocht het pand in 1989: ,,Het was een bouwval; de ramen waren ingegooid en er zat geen dak meer op. We zorgden voor nieuwe verwarming en alle loden waterleidingen hebben we door koperen leidingen vervangen.’’ De eerste logeerkamertjes kwamen in de voormalige fietsenkelder: ,,Daar was al een toilet met douche’’. Door de jaren heen volgden er meerdere verbouwingen en een renovatie van de keuken. Inmiddels kunnen er tientallen mensen tegelijk logeren in Hotel Orion.

Als allereerste horecavoorziening introduceerde Hotel Orion de vergaderzaal: het bleek een doorslaand succes. Veel ondernemers vonden het fijn om op een idyllisch eiland als Kaag te vergaderen. Hierdoor besloten Jaap en Marleen om een tweede vergaderzaal bij te bouwen.

Maar andere ondernemers kopieerden het idee en bouwden ook hun eigen vergaderzalen. ,,Iedereen sprong in dit gat en omdat wij niet aan het water zitten, kregen wij veel minder vergaderklanten.’’ Het voelt toch een beetje zuur, vooral omdat Marleen en Jaap hun gasten altijd voor de diners gestuurd hebben naar naburige restaurantjes. ,,Wij bezorgden ze klandizie, maar ze kopieerden ons idee. We dachten eerst, dat extra toeristische faciliteiten zouden zorgen voor een aanzuigende werking, maar de spoeling werd dun bij ons.’’

Ook door het verdwijnen van de VVV’s liep de klandizie terug bij Hotel Orion. Uiteindelijk is het niet meer vol te houden, na tientallen jaren keihard bikkelen. ,,Een ongevallenverzekering hebben we nooit gehad en van een pensioenopbouw is het niet gekomen; we hadden er geen budget voor. Ieder jaar gingen mijn man en ik apart op vakantie, zodat een van ons er was om in het hotel te werken. Er was te weinig budget om personeel aan te nemen. Het was al geen vetpot, maar nu wordt het heel minimaal; op korte termijn is het voortzetten van het hotel geen haalbare kaart.’’

Een architect maakt een tekening van de negen woonunits die er moeten komen. Marleen en Jaap hopen, dat hun mede-eilandbewoners hun een financieel rustige oude dag gunnen en niet teveel bezwaar zullen maken. ,,Met het verdwijnen van het hotel komen er minder auto’s op het eiland. De parkeerdruk zal dus lager zijn, als hier appartementen staan.’’ Ze kan niet wachten, tot hun droom gerealiseerd kan worden. ,,We moeten onze rente en aflossing betalen en doorgaan met het hotel, totdat de bouw begint. Dat kan nog een paar jaar duren. Mijn man stopt sowieso in september; daarna ga ik verder, met het personeel. Ik werk hier met veel plezier en vindt het fijn om positieve mensen om me heen te hebben. Maar ik hoop dat het allemaal rond komt.’’