Watertrapjes om dierenlevens te redden

ROELOFARENDSVEEN – Stervende katten, naar adem happende en langzaam in het water zinkende egeltjes, muisjes die kopje onder gaan en de verdrinkingsdood sterven. Vaak kunnen deze tragedies voorkomen worden door het simpel aanbrengen van ‘faunatrappen’, of; watertrapjes, die langs de kades aangebracht worden. Chantal van Tol (48) maakt zich er hard voor, dat deze watertrapjes overal in de gemeente geplaatst worden.

JOEP DERKSEN

Van Tol, samen met haar man Joep van der Veer bezitter van twee katten, woont zelf aan het water en hoorde op een gegeven moment haar buurvrouw roepen. Zij zag een kat, die in het water was gevallen en bijna verdronk. “Die kat was een beetje dik en kon er niet meer uit. Ik ben half in het water gestapt en kon ‘m er uit halen.’’ Het beestje kon er niet zelf uitkomen, omdat er een groot hoogteverschil is tussen het water in de slootjes en kanalen die door de gemeente Kaag en Braassem gaan en de tuinpercelen, die vaak meer dan een meter hoger boven het wateroppervlak liggen.

Vorige week had Van Tol de schrik goed te pakken. “Mijn eigen kat, Smaegol, stond heel raar te doen, terwijl die normaal niet is van het aandacht trekken. Ik keek naar het water en zag daar onder en net boven het wateroppervlak wat bewegen. Eerst dacht ik, dat het een snoek of karper was, maar het bleek een egel te zijn.’’ Van Tol reageerde direct; ze pakte haar kano, ging daar in zitten en peddelde naar het egeltje toe, om hem er met de peddel uit te halen. “Dat deed ik met trillende handen en hartkloppingen. Ik hoopte dat hij het zou redden en kon het niet over mijn hart verkrijgen, dat hij dood zou gaan. Ook een egel is een levend wezen, dus essentieel.’’

De egel ademde amper en was steenkoud. “Ik belde de Dierenambulance, maar zij hadden geen tijd. Daarna ben ik naar de dierenarts gegaan, die na een controle aangaf, dat deze egel het beste kon aansterken bij de Swiffers Hoeve.’’ Na een goede verzorging kon de egel enkele dagen later weer in de natuur worden uitgezet. Deze gebeurtenissen zette Van Tol wel aan het denken. Een buurman opperde om een dik touw met knopen te hangen langs de beschoeiing. “Ik vond dat niet genoeg en vroeg mijn vader om trappetjes te maken, die deels in het water hangen.’’

Inmiddels zijn deze watertrappetjes geplaatst en kunnen alle diertjes, die in de buurt van het huis van Van Tol in het water vallen, er weer levend uitkomen. Maar Van Tol ziet graag, dat dieren die elders in de gemeente Kaag en Braassem in het water komen, gebruik kunnen maken van zulke levensreddende watertrapjes. Ze heeft hier al meerdere oplossingen voor bedacht. “Laat de lokale bedrijven, die de beschoeiingen bouwen, deze standaard opleveren met dit soort watertrapjes. Ook het gemeentebestuur kan hier een rol in spelen. De gemeenteraad kan bepalen, dat in bouwbesluiten voor het bouwen van woningen naast het water standaard de aanwezigheid van watertrapjes verplicht wordt gesteld.’’

Inwoners, die zich ook het lot van de verdrinkende diertjes aantrekken, kunnen zelf ook zo’n watertrapje plaatsen bij hun woning. Vrijwilligers van de Swiffers Hoeve maken deze watertrapjes nu namelijk, dankzij het initiatief van Van Tol. Ze roept de gemeente op, om ook zelf watertrapjes te plaatsen en geeft als voorbeeld het sluisje in Roelofarendsveen: “Als daar een dier in het water valt, is het helemaal dramatisch. We willen een heel mooie recreatiegemeente voorstellen, maar doen niets om de dieren te beschermen.’’

Gepassioneerd vervolgt Van Tol: “Ik wil dat mensen zelfbewust worden van hun eigen omgeving. We zijn bezig met mooie huizen te bouwen. Maar laten we ook met ons allen hier aan denken. Als je zelf een huisdier hebt, kat, hond of cavia, wil je toch dat het beestje het goed heeft?! Misschien vinden sommige mensen zo’n watertrapje esthetisch niet zo mooi. Maar dat maakt mij niet uit. Je redt er dierenlevens mee, of het nu een kat, egel of gewonde eend is.’’