Deep Shit in Hoogmade

Hoogmade – Het is een zondagochtend; om 05:30 uur gaat de wekker en de grote dag is in Hoogmade aangebroken. Je mag als figurant meedoen aan een nieuwe comedyserie: Deep Shit. Wat bezielt mensen om een hele dag aan de rand van een filmset te staan, om voor een televisieprogramma ergens achterin het beeld een halve seconde te verschijnen? AD-verslaggever Joep Derksen zocht het uit: hij mag als figurant voor ‘Deep Shit’ hopen op eeuwige roem.

Op de vroege zondagochtend zijn de straten in het dorpje Hoogmade nog eenzaam en verlaten. Maar in het dorpshuis ‘Drieluik’ verzamelen zo’n twintig mensen, die zich als figurant hebben opgegeven voor de nieuwe comedyserie. Die figuranten komen overal vandaan: Den Haag, Teylingen, maar ook Goeree-Overflakkee. Sommigen doen dit voor de eerste keer, maar anderen schitteren al jaren op de beeldbuis als figurant. Voor het geld doen ze het niet; een hele dag klaar zitten levert iedere figurant 40 euro op; reiskosten worden niet vergoed en er gaat ook nog belasting van af.

De koffie staat klaar en een crewmedewerker controleert of jouw drie sets kleding goed genoeg zijn om in beeld te verschijnen. Geen schreeuwende kleuren en logo’s zijn taboe. We moeten naar de plaatselijke Coop lopen, waar een scene wordt opgenomen. Het scenario: twee dames ontmoeten elkaar in een supermarkt en dat leidt tot allerlei hilarische situaties. De figuranten worden overal in de supermarkt neergezet en krijgen de opdracht om tijdens het filmen net te doen of ze aan het winkelen zijn. ‘Kijk niet rechtstreeks de camera in!’, krijgen we als waarschuwing meerdere malen te horen. De eerste scene wordt zeven keer herhaald en even zo vaak moeten de wannabe acteurs de boodschappen weer terugzetten en naar hun oorspronkelijke posities lopen.

De hoofdrolspelers zijn Fockeline Ouwerkerk (Moordvrouw) en Jennifer Hoffman (De Luizenmoeder). Ze genieten van het script. Ouwerkerk: ,,Deze twee vrouwen doen de dingen keurig, maar zeggen op een gegeven moment: ‘We hebben er schijt aan en doen het een keer anders om te zien, wat er dan gebeurt. Hierdoor komen ze in steeds weer nieuwe avonturen en dat vinden ze stiekem lekker.’’

Acteren is niet gemakkelijk: tussen de scenes door zijn de beide hoofdrolspelers hun teksten hardop aan het oefenen. Hoffman: ,,Het is altijd eng en spannend; ik slaap de nacht voor de eerste opnamedag slecht. Je bent zo goed als het laatste wat je doet; dat echoot in je hoofd.’’ Een van de figuranten is Marguerite Raasing: zij plant het liefst haar hele agenda vol met figurantenafspraken. ,,Naarmate je meer ervaring hebt, krijg je steeds betere rollen, merk ik. Ik doe dit, om hogerop te komen en ga voor de rollen van duizend euro.’’ Soms is het hard werken, terwijl je nauwelijks in beeld komt, is haar ervaring: ,,Ik heb een keer voor een aflevering van Flikken Maastricht als advocaat de hele tijd naar Victor Reinier mogen staren. Dat was heerlijk, maar toen het uiteindelijk werd uitgezonden, zag je alleen mijn oorbel en een stuk van mijn haar.’’

Voor Corne van Meer uit Achthuizen is dit de eerste keer dat hij figureert. ,,Ik ben recent op TV geweest met First Dates en wilde dit eens proberen. Het bevalt goed; een leuk groepie mensen. Voor het geld hoef ik het niet te doen, maar voor de ervaring. Ik hoop dat ik hierdoor andere rollen krijg en meer betrokken wordt bij het geheel. Het is wel veel wachten, maar ik had me erop ingesteld om zes keer achter elkaar hetzelfde te doen.

Ouwerkerk: ,,Figuranten zijn ongelooflijk belangrijk. Je wilt het leven creëren en in je leven zijn mensen om je heen. Je bent nooit alleen op de wereld. Dat is bij series precies hetzelfde.’’ Heel misschien krijgen de inwoners van Hoogmade nieuwe bewoners, dankzij deze serie. ,,Het is heel fijn om hier te zijn.’’ Hoffman: ,,We hebben stiekem al gekeken naar huizen. Je woont hier mooi aan het water.’’

Nadat de opnames in Hoogmade zijn afgerond, krijgen acht figuranten te horen, dat ze mee mogen naar Leiderdorp. Na een nieuwe periode van uren wachten, vijf minuten figurerend heen en weer lopen en weer uren wachten, zit het er om 18.00 uur eindelijk op. Thuisgekomen plof ik in de bank, zet de TV aan en val na vijf minuten vermoeid in slaap.