Honderden droomhuwelijken met een knutsel

Meer dan 700 echtparen zijn door Ronald van Rijn (75) officieel getrouwd. Aanstaande vrijdag heeft deze Buitengewoon Ambtenaar Burgerlijke Stand (BABS) zijn allerlaatste huwelijksinzegening. Na zestien jaar hangt Van Rijn zijn babstoga aan de wilgen.

Joep Derksen

Wat bezielt iemand om BABS te worden? In 2006 kon Van Rijn gebruik maken van een vertrekregeling bij een onderwijsadviesdienst. Na een maand met de benen op tafel gezeten te hebben, zag Van Rijn een advertentie in de krant, dat de gemeente Alphen aan den Rijn een BABS zocht. “Van de term ‘BABS’ had ik nog nooit gehoord. Maar de eisen waren, dat je voor een groep kunt praten, met mensen kunt omgaan en kunt improviseren. Dat was een groot deel van mijn leven precies mijn werk.”

Van Rijn versloeg zestien kandidaten: “Ze wilden ook graag een man, omdat er veel meer vrouwen dan mannen zijn, die de BABS-functie uitoefenen.” Maar natuurlijk werd Van Rijn ook aangenomen vanwege zijn kwaliteiten. Al die jaren nam hij zijn taken uiterst serieus. Maar ook zorgde hij ervoor, dat iedere huwelijksvoltrekking een speciaal en persoonlijk tintje had voor het bruidspaar. “Bij alle huwelijken had ik altijd iets bij mij, wat paste bij het bruidspaar. Dat waren knutsels, die ik gemaakt of gekocht had. Zoals een houten tulp met daarop de Nederlandse en Noorse vlaggen, voor een stel dat uit deze landen kwam.”

Van Rijn komt op deze ideeën tijdens het intakegesprek, dat hij voorafgaand aan de huwelijksvoltrekking voert met het trouwlustige stel. “Als ze bijvoorbeeld een verzameling Buddha’s hebben staan, neem ik een klein Buddhatje mee en kan ik mijn verhaal opbouwen rondom dit kleinood. En wanneer ik mensen uit Polen voor me heb, zorg ik er altijd voor, dat ik zout, brood en wodka bij me heb; dat is een gebruik, wat in Polen altijd wordt aangehouden.”

Maar ook zorgde Van Rijn voor twee kleine voetbalpoppetjes voor twee dames, die elkaar met het voetballen hebben leren kennen en deze maand hun ja-woord gaven. Hij lacht: “Opvallend is wel, dat als ik later een echtpaar tegenkom, die ik getrouwd heb, zij altijd wat weten te melden over dit knutsel en waar in hun huis dat staat. Maar wat ik gezegd heb, wordt nooit onthouden!”

Heterohuwelijk en homohuwelijken; Van Rijn voerde ze allemaal zonder enig probleem uit. En wanneer een Surinaams stel een uur te laat op komt dagen voor hun eigen huwelijksvoltrekking, is dat voor Van Rijn ook geen probleem. “Ik heb toch alle tijd en als goede BABS moet je kunnen improviseren. Ieder huwelijk is uniek. Het allerleukste huwelijk, dat ik mocht voltrekken, was natuurlijk het ja-woord van mijn eigen zoon!”

Hij tipt voor zijn opvolger: “Een BABS moet zich heel goed inleven in de situatie van het stel. Wat ze leuk vinden en op prijst stellen om verteld te hebben. Ze hebben je niet voor niets gekozen uit de lijst BABSen, die bij de gemeente Alphen aangesloten zijn. En je moet ook kunnen inschatten, wat ze op prijs stellen. Daarom houd ik nooit lange verhalen. Ik heb ook nog nooit gevraagd aan het stel of ze elkaar wel aardig vinden of van elkaar houden. Dat zal namelijk wel; anders ga je niet trouwen.”

Voor de laatste keer blikt Van Rijn terug: “Drie keer heb ik een huwelijk in de gevangenis gesloten. Maar ook enkele ‘terminale huwelijken’, waarbij het duidelijk was, dat één van de partners snel zou komen te overlijden. Wanneer iemand dan twee dagen na de ceremonie daadwerkelijk overlijdt, grijpt je dat wel aan.”

Zal Van Rijn het BABSen niet gaan missen? “Aan de ene kant wel, maar niet dat ze op mijn 80^ste gaan zeggen: ‘Daar heb je hem weer’. Vrijdag sluit ik mijn 707^de huwelijk af. Dat is een stel, dat elkaar via het Wordfeuden heeft leren kennen; online scrabbelen dus. Vandaar dat ze het knutsel ‘Liefde’ in scrabbleletters van mij krijgen.” Heeft dit werk uw leven ook verrijkt? “Jazeker; ik heb dit met ontzettend veel plezier gedaan. Het is vrijwilligers werk met een kleine vergoeding, maar daar heb ik het nooit voor gedaan. Ik heb dankzij het BABSen de stad en heel veel mensen leren kennen.”