Foreholte als verslaving

Voorzitter Peter van Kesteren neemt afscheid

VOORHOUT – Na meer dan veertig jaar bestuurslid te zijn geweest, waarvan de laatste 22 jaar als voorzitter, nam Peter van Kesteren op donderdag 25 oktober officieel afscheid. Zijn nieuwe woonplaats is nu Stiphout, bekend van de jaarlijkse wielerronde, waar hij zich nu al weer heeft aangemeld als vrijwilliger bij de plaatselijke voetbalvereniging. Ook in Voorhout heeft Van Kesteren zich op vele vlakken buiten het voetbal belangeloos ingezet en hij werd dan ook benoemd tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.

Door Joep Derksen

Van Kesteren ontvangt de journalist in zijn nu lege huis in Voorhout. Er staat nog een Senseo, dus het interview vindt plaats onder het genot van een kopje koffie. Had de ex-voorzitter van Foreholte ooit gedacht dat hij maar liefst 22 jaar deze functie zou vervullen? “Helemaal niet, want ik dacht dat ik het een paar jaar zou doen en dan zou het mooi geweest zijn, maar het is een verslaving geworden. Ik houd ontzettend veel van het voetbalspelletje en binnen een groeiende vereniging ben je als voorzitter nooit klaar. Er zijn steeds nieuwe stappen en er gebeuren andere dingen die je wilt meemaken.”

Vertrouwen

Is Foreholte de beste voetbalclub van de wereld? Van Kesteren lacht: “Dat willen we wel zijn, maar of het zo is? Het zou wel erg arrogant zijn om dat te zeggen. Ik ben realistisch en zie verbeterpunten, ook al hebben we veel slagen gemaakt. We zijn gegroeid van 425 leden in 1985 naar 925 leden nu. De accommodatie is op peil gebracht en er komt een vijfde veld. Ik heb alle vertrouwen in de nieuwe voorzitter, Jan Regeer, die het afgelopen jaar al samen met het hele goede bestuur zich goed heeft ingewerkt. Ik besef me nu, dat zijn wieg in Den Haag stond, dus hij is de eerste voorzitter van Foreholte die niet in Voorhout geboren is, maar hij is absoluut in zijn denken en handelen een Voorhouter.”

Vrijwilligerswerk

Verbeterpunten zijn er ook, zo vindt de man die zich als lid heeft aangemeld bij de voetbalvereniging Stiphout Vooruit en vrijwilligerswerk doet bij Helmond Sport. “Het vrijwilligerswerk kan beter: we zoeken meer vrijwilligers, zodat de huidige mensen minder belast worden. Dat maakt het vrijwilligerswerk voor eenieder dan ook gemakkelijker om te doen. Ook zijn we er het afgelopen jubileumjaar achter gekomen, dat we wat slagen hebben gemist in de historische verslaglegging. Het vrouwenvoetbal mag ook meer aandacht krijgen, zodat het naar een hoger niveau getild kan worden en er moeten zo snel mogelijk twee kunstgrasvelden gerealiseerd worden, want dat is bittere noodzaak. De bijvelden zijn na zes weken al weer kaal en het is een niet te tolereren situatie om hierop wedstrijden te spelen. De senioren betalen ook contributie en het zou niet moeten mogen om hen op die zandvlaktes te laten voetballen.”

Tweede klasse

Bij het jubileumfeest uitte Van Kesteren de stelling dat het eerste team van Foreholte in de tweede klasse komt te spelen. Dat was geen oprisping, maar zijn hartgrondige wens, zo laat hij weten. “Als bestuur willen we ontzettend graag een klasse hoger spelen. Qua grootte en organisatie zijn we klaar voor de tweede klasse, in tegenstelling tot 15 jaar geleden: toen promoveerden we naar deze klasse, maar waren we er nog niet klaar voor. In alles zouden we nu wel in deze klasse moeten spelen; we hebben de accommodatie, een goede (jeugd)opleiding en veel getalenteerde voetballers van alle leeftijden. Belangrijk in dit verband is ook dat de ouders zich houden aan de normen en waarden om en in het veld; zij hebben ook de taak om een wedstrijd goed te laten verlopen.”

Brabant

In april heeft Van Kesteren afscheid genomen van het gelijknamige schildersbedrijf en hij is in de voorgaande decennia onder meer secretaris geweest van de plaatselijke Rabobank en actief lid van de Voorhoutse Rotaryclub. Waarom verhuist hij nu helemaal naar Stiphout? “Ik wilde niet tegenover de zaak blijven wonen, nu ik er niet meer werk. Mijn vrouw Pieta en ik hebben ook een vakantiehuisje in Noordwijk, dus we blijven verbonden met deze streek en de mensen zullen me nog wel eens langs de velden van Foreholte zien. Maar mijn vrouw komt uit Brabant en ik heb het daar altijd heel mooi gevonden. Het besluit om naar Stiphout te verhuizen was mijn initiatief en is door mij ingegeven. Daar komt bij dat drie van onze vier kinderen verspreid wonen door het hele land.”