Hoe is het toch met…?

Portier Karel van der Spek

NOORDWIJK – ‘De buurt waarin je opgroeit is niet bepalend voor de rest van je leven. Je eigen drive is de bepalende factor voor het eigen succes. Edwin van der Sar had als jongetje nooit kunnen denken dat hij zo vermogend zou zijn.’ Er schuilt een waar filosoof in Karel van der Spek (56), die 33 jaar als portier werkzaam is geweest bij onder meer ’t Zeepaardje en The Champ. Met zijn bijna 200 kg aan botten en spieren waagden slechts weinigen om zich te misdragen. Door suikerziekte en de amputatie van een teen moest Van der Spek het portiersvak vaarwel zeggen. Hoe is het nu toch met Karel van der Spek?

Hij ziet er goed uit, mede omdat hij 72 kg is afgevallen. Tijdens het interview in een café aan de Grent groet hij bijna iedereen die langs het tafeltje loopt. Het is duidelijk; Van der Spek staat nog middenin de samenleving. Toch is hij een rasechte import-Noordwijker, want zijn wieg stond in de Transvaalbuurt in Den Haag. ‘Dat was toen een goede volksbuurt en zeker geen achterstandswijk. Iedereen was met elkaar betrokken en op een zonnige zomerdag stonden alle ramen open. Alleen als de politie in onze straat kwam, keerde de hele straat zich tegen hen.’

Van der Spek verloor op 6-jarige leeftijd zijn moeder en zijn vader kon de verzorging van de kinderen niet op zich nemen. Hierdoor belandde Van der Spek bij het ene na het andere gastgezin, tot hij uiteindelijk in een kindertehuis werd geplaatst. Die ervaringen hebben een grote impact op hem gehad en zijn visie op de mensheid. ‘Ik werd harder en geslotener met betrekking tot andere mensen. Ik loste mijn problemen zelf wel op. Nog altijd kan ik heel gemakkelijk praten, maar in een relatie vertel ik niet over wat mij overkomen is. Door de straat en het leven daar leer je dat maar heel weinig mensen te vertrouwen zijn.’

In 1976 ging Van der Spek als portier werken bij discotheek De Grent van firma Heeze, maar na een jaar stapte hij over naar ’t Zeepaardje. ‘Daar heb ik in tien jaar tijd heel veel geleerd; die eigenaar kon de juiste mensen bij elkaar brengen, zodat een hecht team gevormd werd.’ Samen met twee anderen heeft hij in 1986 The Champ helpen opzetten, waar hij tot 2005 als portier werkzaam is gebleven. Wat maakte hem zo goed in zijn vak? ‘Er is een groot verschil tussen een portier en een portier. Sta je er voor jezelf en kijk je zo lelijk mogelijk om mensen angst aan te jagen, of wil je het gezicht van de zaak zijn? Ik was het laatste; je verdient zo je geld met een glimlach, want zo heet je ze welkom en geef je hen het gevoel dat ze thuis zijn. Natuurlijk heb ik wel eens hard moeten ingrijpen, maar dat is over het geheel genomen maar weinig gebeurd.’

Toch is hij in 2000 gewond geraakt bij het uitvoeren van zijn werkzaamheden: ‘Ik maakte een inschattingsfout. Een jong Marokkaantje voelde zich beledigd, maar doordat hij beschaafd gekleed was, keerde ik hem toch de rug toe. Vervolgens werd ik twee keer in de rug gestoken. Hierna heb ik mezelf vaak afgevraagd hoe ik me dat heb kunnen laten overkomen.’ In 2005 stopte Van der Spek met het portiersleven vanwege de suikerziekte. ‘Na het amputeren van mijn teen ben ik nooit meer de oude geworden die ik was.’

Tegenwoordig is hij eigenaar van de Haagse snackbar ‘De Vrijheid’ die hij overnam nadat zijn broer kwam te overlijden. Maar het portierschap zal nooit uit hem verdwijnen: ‘Je blijft altijd een beetje portier en ziet alles wat er gebeurd. Als mensen mij niet aanstaan, dan leid ik ze naar het gat van de deur.’

Bent u ook benieuwd hoe het met een Noordwijker is van wie u al lang niets meer hebt vernomen? Geef haar/zijn naam dan door aan het Witte Weekblad: redactie.noordwijk@witteweekblad.nl.