Hoe is het toch met Essadki Abdelkebir Kabbour?

NOORDWIJK – Als twintigjarige jongen kwam hij uit het Marokkaanse Casablanca naar Europa om hier zijn geluk te vinden. Als ‘gastarbeider’ pakte hij alle laagbetaalde baantjes aan die hij maar kon vinden. Na tien jaar zette hij echter de stap om zelfstandig horecaondernemer te worden, en met succes. Met zijn broodjeszaak maakte hij furore op de Grent en tegenwoordig is hij als 65-jarige actief in zijn bedrijf Tapas y Gamba’s. De problemen met zijn hernia zijn achter de rug en dus is het de hoogste tijd om ons af te vragen: Hoe is het toch met Essadki Abdelkebir Kabbour?

‘In Nederland ben ik een Marokkaan en in Marokko ben ik een Hollander’. Kabbour (65) staat middenin het leven en heeft talloze Noordwijkse vrienden. Hij heeft zichzelf echter nooit ‘Noordwijker’ gevoeld. ‘Ik heb niet het uiterlijk van een Noordwijker.’ Dat brengt het gesprek terug naar zijn jeugd en de tijd waarin hij besloot om zijn geboorteland achter zich te laten en naar Nederland te komen. Hij zat in 1966 op school in Casablanca, maar stopte voordat hij een diploma had. ‘Ik wilde een beter leven en een Europese vrouw trouwen. Daarom wilde ik weg uit Casablanca. Met een vriend kon ik gratis in zijn auto meerijden. We gingen naar Brussel en van daar reisde ik door naar Leiden en uiteindelijk Noordwijk.

De badplaats beviel hem uitstekend: ‘Casablanca is een havenstad en ik wilde bij de zee wonen.’ Een uitkering heeft Kabbour nooit ontvangen; hij deed alles om een eerlijke boterham te verdienen. ‘Als je zonder geld zit, doe je al het werk wat je kunt vinden. Mijn eerste baan was in een wasserette op het Picképlein; ik verdiende 83 gulden (de Nederlandse voorloper van de euro, JD) per week.’ Daarna werkt Kabbour onder meer op een jachtbouwbedrijf. Het waren geen eenvoudige jaren, maar het heeft hem gemaakt tot de man die hij nu is. ‘Je probeert je bestaan te verbeteren. Ik ben er veel wijzer door geworden en weet hoe ik met de mensen moet omgaan.’

Dankzij zijn vriend Gerard Duijndam kon Kabbour in 1977 een broodjeszaak overnemen. Met de onvoorwaardelijke steun van zijn vrouw waar hij nu al 37 jaar lief en leed mee deelt. ‘Zonder haar was ik nooit zelfstandig ondernemer geweest. Er is een Marokkaans spreekwoord dat zegt: ‘Achter iedere geslaagde man is de silhouet van een krachtige vrouw.’ Het starten van zijn eigen horecabedrijf, de Wup-in, was de beste keuze in Kabbour’s leven: ‘Ik kook heel graag en ga graag met mensen om. Ik wil alles doen voor een ander; dat is mijn passie. Hoewel ik geen kok ben, kan ik wel alles maken.’ Hij is even stil en vervolgt: ‘Behalve stamppot, dan.’

In de beginjaren was Kabbour de enige die speciale broodjes maakte, maar later werd zijn succes door andere ondernemers opgepikt. ‘Op een gegeven moment waren er elf zaken in de Hoofdstraat die broodjes verkochten. Toen ben ik gestopt met de Wup-in en stond voor de keuze of ik de zaak verkoop en thuis achter de geraniums ga zitten of dat ik een ander bedrijf opzet.’ Hij koos voor het laatste en startte vijf jaar geleden Tapas y Gamba’s. In 2009 moest hij vanwege een hernia drie maandenlang verplicht stil liggen, maar hij is nu weer volop aan het werk. En blijft dat ook doen, ondanks dat hij de pensioengerechtigde leeftijd al bereikt heeft. ‘What doesn’t kill you, makes you stronger. Ik ga door, ook in deze moeilijke tijden.’ Hij wijst naar buiten en toont de bloemen op het terras: ‘Zie je; ik zit al achter de geraniums!’