‘Van dieptepunten word je sterker’

De mens achter de lijsttrekker

JOEP DERKSEN

KAAG EN BRAASSEM – De gemeenteraadsverkiezingen van woensdag 19 maart staan al weer voor de deur. Ooit stemden we in het verzuilde Nederland op een partij, maar met name de laatste tien jaren is de persoon van de lijsttrekker steeds belangrijker geworden. ‘Wie is het waard om mijn stem te krijgen?’, zo vraagt menig kiezer zich af. Daarom presenteert het Witte Weekblad u deze nieuwe serie: Wie is toch de mens achter de lijsttrekker? Deze week is het de beurt voor Karin van der Kaaden – van Klink (CDA).

Van der Kaaden’s wieg stond op de Kakelwurft in Roelofarendsveen en ze viert woensdag 5 februari haar 52ste verjaardag. Ze heet de journalist hartelijk welkom en als ze koffie haalt kan de interviewer om zich heen kijken. In het huis staan een elektrische piano, gitaar en een voetbaltafel. Aan de muur hangen foto’s van walvissen,dolfijnen en een zeehondenpuppy. In een stoel aan tafel zit een zwarte teddybeer geïnteresseerd mee te kijken. 

De dochter van een tuinder is één van acht kinderen en daaronder bevindt zich ook haar tweelingzus. Als jong meisje wilde Van der Kaaden kapster en onderwijzeres worden, zo laat ze weten. Met name die laatste wens heeft ze jaren nagestreefd, maar begin jaren ’80 was het welhaast onmogelijk om in deze professie aan de bak te komen. ‘Ik heb in een jaar tijd vijftig sollicitatiebrieven geschreven, maar kwam niet aan de bak. Vanuit mijn vrijwilligerswerk op de lagere school, werd ik  gevraagd om in het archief op het gemeentehuis te komen werken en daarna kwam ik terecht op burgerzaken. Na anderhalf jaar  kwam ik op personeelszaken terecht en toen besloot ik om niet meer te solliciteren voor een onderwijsbaan.’ Tegenwoordig is ze beleidsadviseur arbeidsvoorwaardenontwikkeling bij de brandweer Amsterdam-Amstelland.

Naast koken is Van der Kaaden’s grootste hobby zingen; een dag niet gezongen is een dag niet geleefd. Haar 15-jarige dochter speelt piano en leert zichzelf gitaar spelen. ‘In dit huis staat de muziek altijd aan en ik loop steeds te zingen. Ik houd van Zuid-Amerikaans, Paul Simon en Guus Meeuwis. Maar ook nostalgische muziek als Boudewijn de Groot. Ook ga ik graag naar musicals en voorstellingen van klassiek ballet.’ Haar zoon van 12 is een echte sportfanaat (voetbal, zwemmen, zeilen).

Ze leerde haar man kennen via de watersportvereniging. ‘Mijn tweelingzus had daar een vakantiebaantje. Ik vond het leuk om daar een ijsje te halen en die zeilende jongens waren natuurlijk interessant. Daar heb ik hem leren kennen. We zijn samen gaan zeilen en hebben de top tien bereikt bij het NK Schakel. Tot de kinderen kwamen, toen ben ik gestopt.’ Wat is er zo bijzonder aan je man? ‘Zijn bruine ogen en hij kwam uit een ondernemerswereld. Hierdoor was hij heel ondernemend, net als ik.’

Vijf jaar geleden kreeg Van der Kaaden baarmoederhalskanker; dit was het absolute dieptepunt in haar leven. Maar hierdoor ontdekte ze ook de kracht die in haar zat. ‘Een jaar daarvoor was mijn moeder overleden. Ik was bezig met het verwerken van het verdriet van mijn moeder en daar kwam die kanker overheen. Mijn man heeft mijn moeder gereanimeerd en mijn zesjarige zoon was daarbij aanwezig. Ze hadden er allebei veel last van en kregen hiervoor hulp. Maar die baarmoederhalskanker maakte mij enorm sterk. Voor mijn gevoel moest ik  mijn man en zoon opvangen en tegelijkertijd letten op mijn dochter, zodat zij ook de aandacht kreeg die ze verdiende. We zaten bij de dokter, waar mijn man toegaf aan zijn emoties. Ik zei: ‘Het komt goed’. En het kwam goed. ‘Pas toen ik uit het ziekenhuis kwam nadat me gezegd werd dat ik schoon was, barstte ik in huilen uit.’ Ze besluit: ‘Eens een kankerpatiënt, altijd een kankerpatient. Het laat je nooit meer los. Hierdoor ben je bewuster bezig met het creëren van tijd voor jezelf en aandacht voor anderen in zo’n situatie. Daarom is voor mij de vrijdagochtend heilig; dan doe ik alleen maar leuke dingen voor mezelf.’