Column

Dilemma

Ik ben er nog niet uit. Ga ik woensdagavond 19 april naar de algemene ledenvergadering van Dorpsraad Leimuiden of bezoek ik het 'Themacafé Trends en Ontwikkelingen in Mobiliteit (TOM)'? Toegegeven; dit vraagstuk past niet helemaal in het rijtje: 'Hoe los ik de opwarming van de aarde op?' en 'Op welke manier krijgen we wereldvrede?'. Maar helaas – of gelukkig voor de wereld – kan ik me niet in tweeën splitsen en dus moet ik kiezen.

In Leimuiden gebeurt namelijk nogal wat. Over de verbeteringen van het dorpscentrum is al veel geschreven, maar die plannen zijn nog niet uitgevoerd of een nieuw project heeft de bestuurlijke kop opgestoken: de Drechtdoorsteek. Gemeenten in de omgeving vinden het namelijk een uitstekend idee dat grondgebied van Leimuiden onder water wordt gezet, zodat er meer vaarverkeer en vaarvertier mogelijk wordt.

Dan gaat het er niet alleen om, dat je met je boot lekker kunt knallen langs Leimuiden. Ook moet er bij de Drechtdoorsteek een 'aquafungarden' komen voor de dagrecreatie, met daarbij een ' kunstmatig golfbad, een wavegarden, modelvaren, waterspeelplaats en een waterkanolabyrint'. Dat alles wordt opgefleurd met drie meter hoog olifantengras, zodat de Leimuidenaren niet jaloers hoeven te kijken naar al die watersporters die zich prima vermaken in hun eigen wereldje. Tijdens de ledenvergadering, die openbaar is, wordt dit wellicht een onderwerp van gesprek. Tenminste, als het bestuur van de dorpsraad Leimuiden dat ook toelaat.

Maar ja, dat TOM-themacafé is natuurlijk ook de moeite van een bezoek waard. Tegen een ongetwijfeld goede betaling heeft Royal Haskoning DHV namelijk 'trends en knelpunten' voor het verkeer onderzocht in deze regio. Bestuurders en politici moeten dan gaan vrijdenken over de toekomst van de wegen en parkeermogelijkheden. Dit soort bijeenkomsten vormen vaak de eerste stap in een jarenlang proces, dat tot vérgaande veranderingen kan leiden.

Als je als bestuurder namelijk het standpunt inneemt, dat de jongeren geen eigen auto meer willen hebben (op basis van één onderzoekje, dat door andere onderzoeken al is weerlegd), kun je al snel tot de conclusie komen, dat er in de toekomst minder parkeerplaatsen nodig zijn. En dus worden er dan plekken weggehaald, tot jarenlange ergernis en frustratie van inwoners, ondernemers en toeristen. Natuurlijk past het in de duurzaamheidswens, dat iedereen in de bus stapt, want als tachtig mensen in de bus zitten, scheelt dat potentieel toch weer tachtig auto's op de weg. Helaas is de bus een vervoermiddel dat vertrekt vanaf een plek waar je niet bent en je aflevert op een plek waar je niet moet zijn. Met uitzondering van de grote steden blijven de bussen van Arriva en Connexxion in landelijke gemeenten als Kaag en Braassem angstwekkend leeg. Moeten hiervoor nou echt al die aparte banen aangelegd worden, zoals op de N207? Terwijl het autoverkeer ondertussen stil staat en hierdoor onnodig tonnen aan CO2 de lucht in gaan? Is dat nu duurzaamheidsbeleid?

U begrijpt, waarde columnlezer, het wordt nog een lastige keuze om te bepalen welke bijeenkomst ik zal bezoeken om daar verslag van te doen.