Liefde door zes decennia heen

OEGSTGEEST > In het jaar dat de AOW werd ingevoerd, Ghana onafhankelijk werd en de Russische kunstmaan Spoetnik I gelanceerd werd, gaven Huib en Marjanne van Walraven elkaar het 'ja-woord'. Zestig jaar later worden flink in de bloemetjes gezet; donderdag 11 mei bezoekt burgemeester Emile Jaensch het diamanten bruidspaar. In een interview laat het nog altijd verliefde paar weten, hoe het is om zo lang samen te zijn.

Huib (84) en Marjanne (86) wonen al bijna vijftig jaar in Oegstgeest, maar een stukje van hun hart ligt nog altijd in het zuiden van het land. Huib's wieg stond in Velzen en Marjanne was geboren in Heiloo. Ze leerden elkaar kennen in 1950; op het nationaal kamp van de padvinderij, die toen veertig jaar bestond. Marjanne was één van de 35 Akela's: ,,Je moest flirtvrij zijn, zodat je niet de hele dag zat te pronken en draaien naar al die jongens'', zo lacht ze. Maar Huib viel haar wel direct op: ,,Het was een leuke jongen; hij speelde accordeon in een bandje.''

Toch gebeurde er niets romantisch. De volgende keer dat ze elkaar zagen, was op een feestje in Delft. Huib bleek al wel gevoelens voor haar te hebben, want daarna raapte hij al zijn moed bij elkaar en stuurde haar een briefje, met de vraag of ze met hem mee naar de Stadsschouwburg in Amsterdam wilde. ,,Ik dacht: nu of nooit, want ik was bang om haar anders te verliezen.'' Het was een fijne voorstellen en daarna nam Huib 'zijn' date mee naar restaurant 't Zwarte Schaap. ,,Ik liet me het eten en drinken goed smaken''', vertelt Marjanne lachend. ,,Pas later hoorde ik, dat ik zijn hele maandbudget er door had gejaagd. Hij moest geld lenen van zijn vader om de maand door te komen.''

Niet lang daarna was het 'aan' en een jaar later waren de beiden al verloofd. ,,We wisten al gauw, dat we de ware voor elkaar waren.'' Het huwelijk was een logische volgende stap; in die tijd kon je in Heerlen, waar Marjanne in de verpleging werkte, alleen maar een woning krijgen als je getrouwd was. ,,Dat was dure huisvesting: voor 98 gulden hadden we een huis met vijf kamers. We hebben daar 7,5 jaar gewoon en daar zijn onze drie kinderen geboren.''

Huib maakte carriere als civiel engineer en zijn werk bracht het gezin via Gouda naar Oegstgeest. Door de ziekte van Parkinson is hij niet meer zo vief als vroeger, maar hij wordt goed en liefdevol door zijn echtgenote verzorgd. Het contact met de kinderen en vijf kleinkinderen is goed. Er zijn nog geen achterkleinkinderen. ,,Daar hopen we wel op; onze oudste kleinkinderen zijn nu 30 en 28 jaar.''

Een advies heeft het diamanten echtpaar wel: ,,We pasten altijd op voor onze kleinkinderen, als ze uit school kwamen. Dan konden ze altijd hun verhaal kwijt. Dat moeten kinderen kunnen; het is niets als ze steeds in een leeg huis thuis komen.'' En welk advies hebben ze voor andere stellen die ooit ook graag 60 jaar getrouwd willen zijn. Marjanne: ,,Ik begrijp nooit dat mensen dingen zeggen als; 'Het boek is uit'. Waarom bijt je niet door? Je hebt allemaal momenten dat je van een ander zegt; 'Hou eens op met dat getut'. Dat is heel normaal. Het gaat er om, dat je je voor elkaar blijft inzetten.'

Joep Derksen