Column

Zakcenten

Het was me het weekje wel, waarde columnlezer. Terwijl er toch geen enkele politieke vergadering plaats vond. Nee, de afgelopen week werd bepaald door gebeurtenissen uit het verleden en activiteiten die nog moeten plaatsvinden. In feite werden we dus bezocht door de geest uit het verleden en de geest voor de toekomst.

Zo zorgt de geest uit het verleden er voor, dat de gemeente Kaag en Braassem volledig verantwoordelijk is voor het vervangen van de Lange Brug in Oud Ade. U weet wel; die door betonrot aangetaste brug, waar de betonstukken vanaf vallen. De voormalige gemeente Alkemade heeft haar verantwoordelijkheid niet genomen, door iedere tien jaar spuitbeton aan te brengen. En dit beleid is door het gemeentebestuur van Kaag en Braassem doorgezet. En dus is deze brug ten dode opgeschreven en moet er een nieuw exemplaar komen. Ter waarde van een slordige 2 miljoen euro. Zo zie je maar, dat bezuinigen op onderhoud voor de korte termijn besparingen oplevert, maar de latere generaties moeten er voor opdraaien. De gemeente hoopt wel, dat er nog een subsidiepotje bij de Provincie ligt, waarmee een deel van dit miljoenenslurpende brugdebacle kan worden gedekt. Maar uiteindelijk is dit vestzak-broekzak; al dat geld komt namelijk oorspronkelijk van ons; de inwoners.

Ook kreeg ik een ambtelijk stuk onder ogen, waarin duidelijk werd dat de gemeente deze zomer met plannen komt voor de verduurzaming van Kaag en Braassem. De belangrijkste zinnen uit dit gemeentelijk document?: ,,We weten één ding zeker. Als duurzaamheid een overheidsthema blijft dan gaan we de ambitie niet halen. We moeten dit samen gaan oppakken en we gáán dit samen oppakken.'' En dat is de geest van de toekomst. Ik zal het voor u vertalen: de inwoners en bedrijven gaan opdraaien voor de kosten voor het verduurzamen. En dat allemaal omdat we van het gas af moeten, zonder dat er serieuze en reële verwarmingsalternatieven bestaan.