Column

Drempel

De gemeenteraad is het hoogste orgaan binnen de gemeente. Maar wie heeft in feite de macht? De raadsleden of toch de ambtenaren? Het antwoord op deze vraag wordt binnenkort duidelijk, waarde columnlezer. Nog maar enkele maanden geleden nam de gemeenteraad unaniem een motie van SVKB aan, dat de komende jaren 400.000 euro moet worden uitgegeven aan nieuw groen. Maar het college van burgemeester en wethouders legt een ambtelijk voorstel voor aan diezelfde raadsleden om het grootste deel van dit geld te gebruiken voor het verbeteren van de kwaliteit van het bestaande groen. En om het gras niet meer te klepelen (plat te slaan en op de grond te laten liggen), maar te maaien en weg te halen.

Bij het ontstaan van de gemeente Kaag en Braassem, ruim tien jaar geleden, was de politiek nog simpel. Wanneer de gemeenteraad unaniem bepaalde, dat iets moet gebeuren, had het college niets anders te doen, dan in de houding te springen, te buigen en deze opdracht uit te voeren. Maar in de loop der jaren trok het college van burgemeester en wethouders steeds meer macht en zeggenschap naar zich toe.

Voor een deel is dat te verklaren. Raadsleden zijn maar tijdelijk; na vier jaar is de helft van deze amateurpolitici weer verdwenen. Bovendien komen zij ook maar zelden op het gemeentehuis om daar met de ambtenaren te praten. De burgemeester en wethouders zijn bijna dagelijks met de ambtenaren in overleg en in het gemeentehuis worden de meeste plannen en ideeën opgesteld en uitgewerkt. Dat leidt tegenwoordig bijna altijd tot compleet uitgewerkte voorstellen, waar de raadsleden iets aan mogen schaven, een wijziginkje mogen aanbrengen en vervolgens met het voorstel instemmen, omdat er geen alternatief is.

Maar tot nu toe was het ongebruikelijk, dat een raadsbreed gesteunde motie gewoon genegeerd wordt. En dat het geld – 400.000 euro voor de ‘besteding middelen openbaar groen’ – dus niet volledig voor nieuwe natuur gebruikt wordt. De gemeenteraadsleden staan voor een belangrijk beslismoment, dat verder gaat dan de vraag waar het geld aan besteed moet worden. De politici moeten zich afvragen, of ze deze drempel overstappen, waarbij ze accepteren dat hun raadsgedragen beslissing genegeerd wordt. En als je eenmaal over deze drempel bent gegaan, kun je als politici niet meer terug.