Wachten op het onbekende

KAAG EN BRAASSEM – Op dinsdag 2 november neemt burgemeester Marina van der Velde afscheid, naast ze bijna twaalf jaar de scepter zwaaide voor Kaag en Braassem. In die tijd zijn er heel wat zaken gebeurd, zoals de brand in de kerk van Hoogmade. In een tweeluik praat ze over haar ervaringen en het naderende afscheid. Deze week: deel 2: Wachten op het onbekende.

JOEP DERKSEN

De gedachten gaan terug naar het afbranden van de kerk in Hoogmade. “Een kerkbrand is zoveel meer dan een brand in een gebouw. Voor de gelovigen is zo’n brand het meest heftig; zij hebben daar doop, trouwerijen en begrafenissen meegemaakt. Maar ook voor niet-gelovigen is een kerk hét baken van het eigen dorp. Ik was bijzonder geraakt door mensen, die in hun leven zo verbonden zijn met de kerk en op straat aan het huilen waren. Ook hun leven stond in brand.’’ Onder verantwoordelijkheid van Van der Velde werd diezelfde avond een bijeenkomst georganiseerd, waar de inwoners van Hoogmade het verdriet met elkaar konden delen. “Hier ontstond een enorm saamhorigheidsgevoel. Inwoners hielpen elkaar, het echtpaar dat in de pastorie woonde, kreeg vervangende slaapplekken aangeboden.”

Tijdens haar burgemeesterschap heeft Van der Velde zo’n 250 bezoekjes gebracht aan echtparen die 60+-jaren getrouwd waren, honderdjarigen en gedecoreerden. Ze genoot ervan. “Toen ik hier kwam, bezocht de burgemeester nog de 55-jaar getrouwde echtparen, maar dat heb ik afgeschaft; dat waren er teveel. Ik heb altijd leuke gesprekken gehad met de mensen; je krijgt een terugblik van hoe het hier ooit was. Dan merk je, dat die enorme armoede onder bijvoorbeeld de tuinders is verdwenen en dat we het in de afgelopen vijftig jaar veel beter hebben gekregen.”

Na haar pensionering blijft Van der Velde in Roelofarendsveen wonen. Hoe lukte het, om hier een huis te krijgen? Ze lacht: “Het is niet, dat ik als burgemeester een huis aangewezen heb. We hebben op verschillende huizen meegeloot en zijn de eerste keer uitgeloot. Voor Westend schreven we ons in en kregen onze zevende keuze; achteraf gezien is dat onze eerste keuze geworden.” Ze geniet van de gemeente Kaag en Braassem: “We komen uit Rotterdam, maar horen daar thuis, waar we ons prettig voelen en dat is in deze gemeente.”

Waar kijkt u met tevredenheid op terug? “Als ik terugkijk hoe Kaag en Braassem er uit zag en er nu uitziet, is er wel heel veel gebeurd. In heel veel dorpen is veel bijgebouwd. Ook in Braassemerland: dit bouwproject blijft een financiële aderlating, maar we hebben er wel een heleboel huizen voor teruggekregen.”

Ze vervolgt: “Daarnaast hebben ondernemers de gemeente recreatief op de kaart gezet, met polderroutes en eigen streekproducten.” Ook de ‘Alkemade-Jacobswoude’ verschillen verdwijnen langzamerhand tot genoegen van de burgemeester: “Natuurlijk zie je nog steeds de overkant, als je naar buiten kijkt. Maar we hebben inmiddels één ondernemersvereniging en één Tafeltjedekje organisatie. Onze gemeente is geïntegreerd en dat geeft een goede basis voor de levensvatbaarheid en zelfstandigheid van Kaag en Braassem.”

Terugkijkend: wat zou u anders doen? “Het is jammer, dat sommige dingen zo’n lange adem nodig hebben. In twaalf jaar is het me niet gelukt om een extra bedrijventerrein te realiseren. Waarom duurt het allemaal zo lang?: mede door de Provincie en andere gemeenten om je heen.”

U heeft mensen altijd opgeroepen zich in te zetten voor de gemeenschap. Op welke manier gaat u zich de komende jaren onbetaald inzetten voor de gemeenschap? “Ik ga het eerste half jaar niets doen en rustig kijken waar ik mijn energie aan wil geven. Ik heb wel de intentie om vrijwilligerswerk te zoeken wat in de lijn van mijn kunnen ligt. En dat is bijvoorbeeld De Spreng; zoals die kerk is omgebouwd tot een gebouw met culturele activiteiten. En misschien ga ik wel koken bij het Hospice.”

Welk advies geeft u aan uw opvolger, Astrid Heijstee-Bolt? “Doe het vooral zoals je het zelf wilt doen. We hebben regelmatig gesprekken over mijn waarnemingen en activiteiten. Ik vind het fijn dat er nieuwe energie komt; na twaalf jaar raak je ingesleten in je eigen patroon. Laat een ander zich richten op wat zij belangrijk vindt. Dat mijn opvolger een vrouw is, maakt niet uit; het is fijn dat ze een fijn mens is.”

Wat staat er voor de komende tijd na uw pensionering in de planning?

Gezond worden; dat is prioriteit nummer één. Meer tijd doorbrengen met mijn vrienden en invulling aan mijn vrije dagen geven. Daar ben ik niet aan gewend. Werken is namelijk gratis vermaak; er gebeurt van alles en je hoeft het niet te verzinnen. Nu moet ik het zelf gaan verzinnen.”