Bewoners park Sollasi zoeken naar oplossingen

NOORDWIJKERHOUT – In de jaren ’70 en ’80 was het park Sollasi een vakantiepareltje in de Bollenstreek. Het beviel veel vakantiegangers zo goed, dat ze besloten om naar deze locatie te verhuizen. Ook de gemeente gedoogde deze situatie jarenlang, maar donkere wolken stapelen zich boven dit ooit zo idyllische park. Het gedogen is voorbij en nu worden mensen die al jarenlang op het park wonen, bedreigd met uitzetting. Aan de andere kant verloedert het park en zorgt een toevloed van Oost-Europese werknemers voor onrust.

Veel van de bungalows zijn particulier bezit en tot voor kort woonden de eigenaren hier met veel plezier. Ook al waren de huisjes enigszins gedateerd en was het park met de smalle wegen slecht bereikbaar. De ruim 100 vaste bewoners leefden zij aan zij met de vakantiegangers die de 56 andere huisjes bevolkten. Maar veel andere vakantiehuisjes kunnen niet meer verhuurd worden aan de reguliere vakantiegangers en enkele uitzendbureaus hebben deze kans aangegrepen. Zij betalen geld, zodat de door hen ingehuurde werknemers uit Oost-Europese landen in het park kunnen wonen. En daar zijn veel ‘oude’ bewoners helemaal niet blij mee.

Helmut Breedeveld, voorzitter van de vereniging van bungaloweigenaren, benadrukt met klem dat het hem niet gaat om de Oost-Europese werknemers zelf. Maar de huidige verhoudingen zijn volledig scheef. ‘Er zitten ongeveer 400 Oost-Europese arbeiders op het park; vergelijkbaar met het aantal mensen dat hier woont.’ Hij vervolgt: ‘We spreken namens 183 bungaloweigenaren en richten ons alleen maar op het bungalowpark. Het chaletpark en camping vallen buiten het bereik van onze vereniging. Die blijven gewoon recreatief.’ Later dit jaar wil de vereniging van bungaloweigenaren een presentatie geven aan de college- en raadsleden.

De voorzitter licht de problematiek toe. ‘Nu is het zo, dat in een vierpersoonsbungalow soms tien mannen wonen, die er een andere levensstijl op nahouden. Ze ontvangen bezoek in het weekend, zijn luidruchtig en drinken menig biertje. Het is een ander soort gedrag dat tegengesteld is op het oorspronkelijke gebruik: bewoning en recreatief gebruik.’ De vereniging van bungaloweigenaren heeft de gemeente gevraagd om handhavend op te treden, maar het gemeentebestuur richt zich in plaats daarvan op de autochtone bewoners die al jarenlang probleemloos in het park wonen. De mensen die niet onder de gedoogbeschikking vallen, dreigen het park te moeten verlaten.

Het is de verkeerde aanpak, zo stelt Breedeveld beslist: ‘We willen samen met de gemeente en de parkeigenaar Mijbupark B.V. een nieuw bestemmingsplan opzetten, zodat hier een voor 50-plussers een combinatie van wonen en recreatie mogelijk is. De bungaloweigenaren zeggen dan toe om hun huizen op te knappen en zo kunnen we de huidige negatieve uitstraling van het bungalowpark (nu in de volksmond Polenpark genoemd, JD) omzetten in een positief imago.’