Paarden moeten weg voor arbeidsmigranten

WOUBRUGGE – Woede en verdriet wisselden elkaar zaterdag af op het terrein van Golden Way Stables. De paardeneigenaren moesten hun edele viervoeters deze dag verplicht weghalen en op een andere plek onderbrengen. Voor dit terrein zijn namelijk vergaande plannen om er 400 arbeiders van buitenlandse afkomst onder te brengen. 

Het is een treurige aanblik voor iedereen die door een van de hallen loopt. De meeste paarden zijn al weggehaald. Het enige wat nog aan deze magnifieke dieren herinnert zijn hun naambordjes: Zarko, Diva, Bruce: ze zijn al opgehaald door hun eigenaren. Finnley staat er – nog-  wel; hij laat zijn bovengebit zien, terwijl om hem heen de ene na de andere stal uit elkaar wordt gehaald. Twee dames lopen heen en weer en zijn bezig om het vertrek van hun paard voor te bereiden. Zin in een interview hebben ze niet: ,,Ik wil niets zeggen, maar het zit me hoog!’’ Esther van ’t Hof maakt van haar hart geen moordkuil: ,,Het is kut!’’ Wel heeft ze voor haar paard een vervangende plek gevonden.

Eigenaar Harry Puts is niet aanwezig, maar hij laat weten dat die avond nog een afscheidsfeest wordt georganiseerd. Wie wel op het terrein loopt, is medewerker Gerard van de Sluis. Hij is verdrietig, dat zijn werk, het zorgen voor de paarden ophoudt. ,,Ik vind het heel vervelend dat wij weg moeten uit het pand en dat mijn functie hier komt te vervallen. Ik heb wel wat anders, maar het niet wat ik wil. Mijn passie is werken met paarden. Ik vind het heel vervelend om nu weer weg te gaan.’’

Ondertussen loopt een huilende vrouw langs. Ze is niet de eerste, aldus Van de Sluis. ,,Iedereen vindt het superjammer, want dit was een bijzonder bedrijf. De verzorging van de paarden was super, alles was goed geregeld, met prima faciliteiten en een grote wedstrijdbak. Ook waren er veel leuke dingen te doen.’’ De vriendschappen onderling worden ook uit elkaar gescheurd: ,,Mensen konden het goed met elkaar vinden; vaak gingen groepjes paardenbezitters samen rijden.’’ Wat vindt hij van de komst van een arbeiderscomplex? ,,Dit is niet de juiste plek voor zo’n gebouw. Je zit hier midden in het open landschap en dan gaan ze hier een hotel voor arbeidsmigranten opzetten.’’ 

Aan een corall hangt nog een eenzame blauw-witte oorkonde uit 2019, van de On Tour Show van de Dutch Reining Horse Association; een vervlogen herinnering van betere tijden. Drie dames zijn bezig met het inladen van paardenspullen. Een van hen legt de zweep in de auto. ,,Geen commentaar!’’ bitst ze. Een man ruimt nog wat paardenpoep op. Hij wijst er op, dat de meeste medewerkers vandaag niet aanwezig zijn. ,,Ze zijn gevlucht!’’ 

Iets verderop is Dirkjan Hartman net bezig om zijn pony Vinley in de trailer te zetten. ,,Ik voel me zwaar shit. Ik heb hier bijna tien jaar gestaan, met heel veel plezier. Het was echt een heel fijne club met fijne mensen. Iedereen ging hartstikke leuk met elkaar om. Je had verschillende takken van sport: dressuur, western, manege. Het ging heel leuk, er waren geen rangen en standen, iedereen was altijd heel gezellig met elkaar. Het was eigenlijk een tweede thuis.’’ De deur van de trailer gaat dicht. ,,Vinley gaat nu naar Stolwijk. Het was moeilijk om een nieuwe plek te vinden, maar het is op het allerlaatste moment gelukt.’’

Als het even later leeg is in de stal, is er toch nog geluid te horen: tjilpende mussen hebben de stallen overgenomen. Voor de allerlaatste keer gaat de rood-wit geblokte slagboom omhoog. Vinley kijkt vanuit zijn trailer nog één keer om. Niet wetende, dat hij hier nooit meer terug zal keren.