‘Twee geloven op één kussen’ al vijfenzestig jaar bij elkaar

Arnold en Paulien Zoetmulder vieren briljanten bruiloft

NOORDWIJK – Op zondag 26 augustus vierden het echtpaar Arnold en Paulien Zoetmulder – Slavenburg het unieke feit dat ze 65 jaar met elkaar in den echt verbonden zijn. Ze hebben in de jaren ’40 van de vorige eeuw veel obstakels moeten overwinnen om bij elkaar te zijn en de twee aanhouders hebben allebei gewonnen: nog altijd kijkt het paar elkaar met liefde in de ogen.

Door Joep Derksen

“Hij is mijn leven”, vertelt Paulien (88) over haar man nog voordat het interview echt begint. “Dat we 65 jaar bij elkaar mogen zijn is heel bijzonder.” Er moet nog een foto gemaakt worden van het gelukkige echtpaar, maar dat gaat niet zomaar. Arnold (91): “Ik doe wel eerst een stropdas om uit protest tegen die rooien. Ik moet er niets van hebben dat al die linkse politici zonder stropdas rond lopen!” Het is duidelijk: deze mensen staan nog midden in het leven.

Toen Paulien en Arnold nog kind waren, woonden ze enkele huizen van elkaar af in Schiedam. Ze konden goed met elkaar, maar hadden ieder een eigen vriendenkring: Arnold was katholiek en Paulien was protestant. En twee geloven op een kussen: dat was niet iets waar men in die tijd enthousiast over was. Maar op een januaridag in 1939 kwamen de twee elkaar tegen op de ijsbaan en ze bleven samen schaatsen. Paulien: “Op dat moment wist ik al dat hij mijn grote liefde was.”

Vreselijk

Ze openbaarden hun liefde aan hun ouders, maar in eerste instantie waren die niet gelukkig met de aanwinst. Paulien: “Mijn vader en moeder vonden het feit dat ik verliefd was op een rooms iemand vreselijk. ‘Liever Turks dan Paaps’ werd er gezegd. Ik werd zelfs het huis uitgezet en bij ons huwelijk waren ze niet aanwezig.” Toen Arnold dat hoorde belde hij Paulien’s vader, de oprichter van de Slavenburg Bank, en vertelde: “Dan trouw ik met uw dochter!”

Arnold’s ouders waren ook verre van enthousiast over het huwelijk: “Ze waren dan wel met heel veel moeite aanwezig bij het trouwen voor de wet, maar de ceremonie zelf was een kwestie van ‘trouwen en wegwezen’. Bij de kerkelijke ceremonie waren beide ouderparen er niet.” Paulien: “Kort daarna en zeker na de geboorte van onze zoon is het weer helemaal goed gekomen.”

Groeiproces

Na zoveel jaar weten de beide zeker wel wat het geheim is van een goed huwelijk? Arnold: “Je moet uit het zelfde land komen, hetzelfde geloof hebben, dezelfde interesses hebben en eenzelfde gevoel voor humor hebben. Alleen houden van is niet voldoende. Je moet elkaar de ruimte geven, geen politieagent spelen en voor elkaar vechten. Mijn vrouw is rooms geworden, niet omdat ik haar rooms heb gemaakt, maar omdat ze het zelf wilde, middels een groeiproces. Had ze dat niet gedaan, dan was het huwelijk niet doorgegaan.” Hij vervolgt: “Huwelijkse trouw is heel belangrijk: wat je zaait, oogst je.”

Huisman

Paulien lijdt aan een variant van de ziekte ALS en Arnold verzorgt haar iedere dag: “Ik ben huisman en er is niets wat ik niet doe in huis: strijken, koken, de was doen of knopen aanzetten. Vroeger was ik veel op reis voor mijn zaak in antiek en ikonen en Paulien zorgde voor de kinderen. Zij is veel intelligenter dan ik en we zijn altijd heel gelukkig geweest samen. Zij heeft een heleboel kwaliteiten die ik niet heb.” Paulien: “Dieptepunten hebben we niet gehad samen: hij is altijd lief voor me geweest en is dat nog steeds. Zonder hem zou ik niet in ons huis kunnen wonen. Ik zou me geen betere man weten.”

Ter ere van de briljanten bruiloft waren de vier kinderen, elf kleinkinderen en vele vrienden en familieleden bij elkaar gekomen. Ook burgemeester Groen bezocht het echtpaar om zijn hartelijke felicitaties en een bos bloemen te overhandigen. Heeft het echtpaar nog een hartenwens? “Een achterkleinkind zou heel leuk zijn!”