Hartenwens voor gedenkplek

NIEUWKOOP – Danielle Stellenaar heeft een droom; een gedenkplek voor alle ouders, die een kind verloren hebben. Haar initiatief heeft al ruim honderd steunbetuigingen opgeleverd. Marjo Kooyman steunt het idee. Zij heeft vijftien jaar geleden haar zoon Daan verloren en vertelt over de impact op haar en haar gezin.

Kooyman maakt duidelijk aan het begin van het gesprek: ,,Ik wil niet zielig overkomen. Ik ben de gelukkigste moeder op aarde. Toen ik Daan op 7 maart 2005 verloor heb ik veel steun van familie, vrienden en dorpsgenoten gekregen.’’ Vijftien jaar geleden leefde Kooyman op een roze wolk; ze had drie dochters en was zwanger van een tweeling. ,,Ik had al een bedje neergezet, waar de baby’s samen in konden liggen. We hadden al twee jasjes en twee Maxicosi’s gekocht. Ik dagdroomde wel eens, hoe mooi het zou zijn als het twee jongetjes zouden zijn en we samen naar de voetbal konden gaan. Of dat ze later op de trekker zouden zitten.’’

Maar in de 25^ste week van haar zwangerschap begonnen de weeën. ,,Ik dacht eerst nog, dat het buikgriep was. Maar Daan was overleden en mijn lichaam gaf signalen af om hem ter wereld te brengen. Maar ik had nog een baby’tje in mij.’’ Met spoed werd Kooyman overgebracht naar het ziekenhuis, waar ze weeënremmers kreeg. Na enkele dagen, een week voordat zijn tweelingbroer het levenslicht zag, werd Daan geboren.

,,Daan was helemaal af''

,,Hij was zo mooi. Alles zat er bij hem op en aan; Daan was helemaal af. Hij had nageltjes, wimpertjes en wenkbrauwtjes. Hij was blond en had een rozig tintje. Daan werd in een mandje gelegd. Iedere keer als ik hem wilde zien, dan mocht dat.’’ Maar na twee dagen werd het tijd om afscheid te nemen. ,,We moesten kiezen of we Daan zouden begraven of cremeren. Ik lag op bed, had veel verdriet en moest rust hebben om nog zo lang mogelijk zwanger te blijven van mijn andere zoon. De impact van een begrafenis konden we als gezin op dat moment niet aan.’’ Daan werd gecremeerd en uitgestrooid in een vlinderbos op Noorderveld. ,,We zijn daar drie keer geweest, waarbij we Daans tweelingbroertje meenamen. Iedere keer als we er aankwamen begon hij enorm te brullen. Hij voelde het aan, dat Daan hier was.’’

Kooyman kijkt dankbaar naar Stellenaar: ,,Het overlijden van Daan is voor mij vijftien jaar geleden. Maar ik ben trots op hoe jij dit initiatief voor een gedenkplek in Nieuwkoop hebt opgepakt. Het zou zo fijn zijn om zo’n plek in onze gemeente te hebben. In onze woonkamer heb ik mijn eigen gedenkplekje voor Daan, zodat hij toch altijd bij ons is. Maar een algemene gedenkplek voor overleden kinderen ga ik zeker bezoeken.’’

Stellenaar: ,,Marjo heeft haar zoon gelukkig nog even bij haar kunnen hebben. Maar iets verder terug in het verleden werden stilgeboren kinderen weggehaald en werd er niet over gesproken. Wat juist zorgde voor een veel groter gemis en extra verdriet bij de ouders, omdat ze hun verlies geen plekje konden geven. De gedenkplek is niet alleen voor die ouders, maar in feite voor iedere moeder of vader die ooit een kind heeft verloren.’’

Wat Stellenaar betreft komt de gedenkplek op de algemene begraafplaats, zodat iedereen hier naar toe kan gaan; ongeacht of je wel of niet gelooft. Maar de keuze voor een definitieve locatie laat ze over aan het college van b en w van Nieuwkoop. Stellenaar heeft al wel een idee, hoe de gedenkplek er uit gaat zien: ,,Heel graag zou ik een gedenkplek in de vorm van een hart willen; met regenboogkleuren. Want een regenboog is de brug tussen aarde en de hemel. Op 12 december is het Lichtjesdag: het zou mooi zijn als de gedenkplek dan officieel geopend wordt.’’

Wie de komst van een gedenkplek wil steunen, kan dit aangeven op: www.nieuwkoop.nl/gedenkplek.