‘Vuile mafketel’ is aanklacht tegen zorg- en rechtssysteem

BOSKOOP – Van een zelfverzekerde vrouw in de kracht van haar leven veranderde Beppie Vermeulen in een paar jaar in een angstig en schuw vogeltje. Door jaren van emotionele ondermijning door haar narcistische (huidige ex-) echtgenoot raakte ze zichzelf kwijt. Nadat Beppie de moed had om uit de destructieve relatie te vertrekken, belandde ze in nieuwe achtbanen: de hulpverlening en het rechtssysteem.

Haar eerste huwelijk was na 25 jaar uitgeblust en rond die tijd ontmoette Beppie een man, die haar op een voetstuk plaatste. “Ik miste een stuk aandacht in mijn leven en die aandacht kreeg ik van hem. Alles wat ik zei en deed, was geweldig. Ik zette een roze bril op en die bril ging niet meer af. ‘Eindelijk zag iemand me zoals ik werkelijk ben!’ zo dacht ik. Maar de waarheid was; hij heeft jou nodig en hij had mijn licht nodig. Hij pakt mijn energie weg en mijn licht ging naar beneden, terwijl hij voor de buitenwereld kon shinen. Ik verdween helemaal in het niets en werd een klein waakvlammetje.”

Haar deformatie van zelfstandige vrouw tot angstig, hulpeloos wezentje gebeurde heel geleidelijk. “Ik had nooit gedacht, dat mij dit zou overkomen. Ik kwam wat later uit mijn werk en had die dag heel chique ondergoed aan. Hij was ongerust en werd hier woedend over. Dus ging ik me aanpassen: als jij dat vervelend vind, doe ik dat ondergoed alleen thuis aan. En dan ga je jezelf steeds meer aanpassen. Mijn haar zat niet goed, de kleding was verkeerd. Alles moest anders, want als je dat doet, houden de ruzie en het schelden op. Vandaar de titel van mijn boek: ‘Vuile mafketel’.”

De eerste klap

 “De ruzies kwamen steeds sneller achter elkaar. Het werd steeds erger. De eerste klap viel na een half jaar huwelijk. Het was voor Beppie toch niet de druppel om dit huwelijk te verlaten. Ze ging de volgende dag met een blauw gezicht naar haar werk. “Ik zei letterlijk: ‘Ik ben van de trap gevallen’. En daarna kon ik niet meer terug, want waar moest ik heen? Ik werd weggehouden bij vrienden en familie en was veranderd in een heel schuw vogeltje.”

Uiteindelijk woog Beppie nog maar 48 kilo. Na een dag vol ruzie hing haar leven aan een zijden draadje: “Op een nacht wurgde hij me gewoon. Ik voel nu nog zijn handen om mijn nek. Ik ben niet gelovig, maar ik ging het ‘Onze vader’ bidden. Daarna zakte ik weg. Uiteindelijk werd ik wakker, maar ik dacht dat ik dood was. Ik kleedde me zachtjes aan, pakte de autosleutels en ben naar de auto gerend om naar de huisarts te rijden. Zij zag de angst in mijn ogen en zei: ‘Kom maar binnen’.

Ze deed haar verhaal over de woede-aanvallen en dat niets wat ze deed goed genoeg was. Pas op dat moment werd Beppie verteld, dat ze een relatie had met een man die een narcistische persoonlijkheid had. “Maar ik was zo verslaafd aan hem; ik wist niet waar ik naar toe kon.” Uiteindelijk kon ze terecht bij haar jongere zus, waarna ze haar eigen plek in een flat kreeg.

Om haar gedachten op orde en haar emoties weer onder controle te krijgen besloot Beppie haar gevoelens op papier te zetten. “Het begon met een schrift en toen nog een schrift en daarna volgden steeds meer kladblokken, wat een boek werd. Ik vond dat mensen moesten weten hoe het is om uit een destructieve relatie te ontsnappen.”

Het boek ‘Vuile mafketel’ begint in de nacht dat Beppie wakker werd na de verwurging. En hoe ze vervolgens met allerlei instanties te maken krijgt: de stichting huiselijk geweld, politie, advocaten, rechters, jeugdzorg, het UWV. “Dit boek is een aanklacht tegen het systeem. Als je in rechtszaken zit, kom je er bijna niet meer uit. Rechters en ‘deskundigen’ geloven iemand op zijn blauwe ogen, maar als afspraken niet worden nagekomen, moet je weer een rechtszaak aanspannen.”

Gepassioneerd vervolgt ze: “Brieven van Jeugdzorg, maar ook de Belastingdienst krijg je altijd op vrijdagmiddag. Dan kun je niemand meer bereiken om er op te reageren! Vervolgens heb jij een weekend vol zorgen en onrustige gedachten. Dit is een informatief boek, waarvan ik hoop dat mediators, jeugdzorgmedewerkers, advocaten en rechters het zullen lezen. Dat ze gaan inzien, om te kijken naar de redenen voor een scheiding en niet alleen uit te gaan van het verslag van de gezinsvoogd. Doe je ogen open over dit narcistische systeem, want iedereen werkt hier alleen voor zijn baantje.