“Glaasje draaien kan ongewenst bezoek aantrekken”

Medium Marja Huijbens is ultrasensitief

LISSERBROEK – Ieder mens heeft een gave. Waar de een goed kan rekenen en de ander hard kan fietsen, liggen de gaves van Marja Huijbens op een heel ander vlak: zij is ultrasensitief en kan met behulp van haar vier gidsen entiteiten raadplegen. Lang heeft ze haar gaves als medium onderdrukt, uit vrees voor wat de omgeving tegen en over haar zou zeggen. Het bloed kruipt echter waar het niet gaan kan en Marja helpt al vele jaren mensen met vragen waar ze nergens anders terecht kunnen. “Mensen gebruiken mij als laatste strohalm, maar ik kan niet waarmaken wat de dokter ook niet kan.”

Door Joep Derksen

Gevoel voor humor kan Marja zeker niet ontzegd worden: bij de ingang van haar praktijk hangt een bordje met de tekst: “Pas op: laagvliegende heksen”. Ze vertelt: “Humor hoort erbij, zonder dat kan ik niet werken.” Ongetwijfeld is dit ook een soort uitlaatklep, want de 52-jarige vrouw wordt betrokken bij diepgewortelde problemen en intrieste levensverhalen. Er zijn mensen die besloten hebben om een einde aan hun leven te maken en met een laatste bezoek aan Marja hopen dat zij hen nog een reden kan geven om niet het huidige leven voor het hiernamaals in te ruilen.

Marja’s gave openbaarde zich bij haar al op jonge leeftijd: “Toen ik 15 was, werd mijn broertje Peter met een onbekende ziekte naar het ziekenhuis gebracht. Op een dag verscheen hij voor me bij mij thuis en liet me weten: ‘De dokters kunnen mij niet meer beter maken maar jullie moeten niet verdrietig zijn.’ Enkele dagen later overleed hij. Overigens hielpen zijn geruststellende woorden niet, want ik kon zijn dood toen niet plaatsen. Als 15-jarige denk je: ‘Hij gaat naar het ziekenhuis en komt binnenkort weer terug’ en dat was dus niet zo.”

Al op jonge leeftijd wist Marja dingen waar andere mensen geen kennis van hadden. Zo ging ze met een oude vrouw mee naar een ziekenhuis, waar haar man lag. Die vrouw verheugde zich erop dat haar man dat weekend weer thuis zou komen. Marja: “Ik wist dat hij dat weekend thuis zou komen, maar niet op de manier zoals die vrouw dacht.” Op vrijdagochtend overleed de man onverwacht. Het aanvoelen van toekomstige gebeurtenissen is niet altijd even prettig, maar tijdens de opvoeding van haar vier dochters had Marja ook baat bij haar gaves. “Als een van mijn dochters weer eens met een vriendje thuis kwam, keek ik hem aan en dan wist ik: ‘Dit duurt maar twee weken’, dus hoef ik me er geen zorgen over te maken. En inderdaad, twee weken later was de relatie weer uit.” Veel vaders van tienerdochters zouden deze gave ongetwijfeld maar wat graag willen hebben.

Gidsen

“Mensen denken vaak dat ik gedachten kan lezen, maar dat doe ik niet en mijn vier gidsen ook niet. Deze gidsen zijn entiteiten van overleden personen en Marja heeft als een van de weinige mediums het genot mogen beleven om die personen ook te mogen zien. Ze ving een glimp op van een vrouwelijke entiteit tijdens een trance en van twee mannelijke entiteiten heeft ze een roettekening. “Ik weet ook niet waarom ik dingen weet. Op een gegeven moment word je benieuwd hoe het zit, dus maakte ik een roettekening door een A-4tje boven een brandende kaars te houden. Zo kreeg ik een tekening van mijn gids, met baard. Als je goed kijkt, kun je aan de zijkant de vormen van een indiaan zien; dat is mijn tweede gids.”

Marja houdt zich met een brede variatie aan diensten bezig: magnetiseren, Touch for Health (een juiste diagnose stellen door het drukken op de arm) en pendelen. Maar ook helpt ze mensen met het leggen van zigeuner- en tarotkaarten en middels bachbloesemremedies; druppels die de mensen innemen.Er zijn 38 verschillende flesjes en elk flesje staat voor bepaalde emoties. Deze druppels leiden de energiestromen in iemands lichaam weer in goede banen. “Door het magnetiseren kan ik mensen in balans brengen en klachten als eczeem, aambeien of rugpijn weghalen. Als ik aan het magnetiseren ben, krijg ik soms zoveel emoties dat ik moet huilen of zelfs spugen. Als ik dan terugkom bij die persoon voelen de mensen zich heerlijk.” Marja heeft dan als het ware hun klachten overgenomen en door het overgeven danwel huilen weer van zich afgezet.

Kaf

In de wereld van de mediums zit een hoop kaf onder het koren en tevens is er een grote concurrentiestrijd gaande, informeert Marja. “Ik sta wel eens op beurzen en als blikken konden doden, was ik al zes keer dood geweest. Andere mediums gunnen het anderen niet dat de mensen wel bij hen langsgaan. Een vriendin van mij zegt altijd: 'Beurs is oorlog. Er is veel haat en nijd onderling. Ikzelf zie altijd wel wie er bij me komt zitten, maar sommige proberen echt mensen bij je tafel weg te kletsen en naar hun tafel te krijgen. Ik heb meegemaakt dat mensen financieel uitgekleed worden. Dat gebeurt onder meer via televisieprogramma’s als op Net5, waar mensen zo lang mogelijk aan de telefoon gehouden worden. Ik wil daar absoluut niet aan meedoen. Overigens wordt wat ik doe door de televisieprogramma’s wel meer geaccepteerd, als schijnt tegenwoordig iedereen begaafd te zijn. Ik help veelal mensen met een uitkering of weinig inkomsten, maar ook onze allochtone medemensen. Vrouwen vragen me bijvoorbeeld of ze hun relatie moeten doorzetten nadat hun partner hen bedrogen heeft. De ene keer raad ik het aan, een andere keer raad ik het af. Ik heb wel eens boze mannen op de stoep gehad die door hun vrouw aan de kant zijn gezet.”

Dromen

“Dromen zijn een poort naar de andere kant. Door jezelf vlak voor het slapen gaan een vraag te stellen waarvoor je een antwoord wilt hebben, kun je dat antwoord soms ook krijgen. Maar de overleden mensen komen alleen op momenten dat je het zelf niet verwacht.” Trekt Marja ook wel eens kwaadwillende entiteiten aan? “Soms krijg ik een telefoontje over een huis waarin het spookt en dan besluit ik om niet te gaan. Ik zou zo’n entiteit namelijk mee naar huis kunnen nemen. Ook blijf ik ver bij voodoo vandaan. Ook waarschuw ik altijd dat mensen niet aan glaasje draaien moeten doen; je krijgt dan de meest verkeerde dingen.”

Ze vervolgt: “Soms komt iemand bij me en die wil wat vragen aan haar overleden moeder. Maar de overleden oma pikt dat dan op en die denkt: ‘Gezellig!’ Terwijl we haar er eigenlijk niet bij moeten hebben. Dan communiceren we eerst met die oma en vervolgens met de moeder.” Af en toe ziet Marja ook entiteiten in ‘levende’ lijve: “Ik stapte uit de auto vlak bij mijn huis en zag iemand met een Zorro-cape en een hoed van mijn huis naar het kanaal zweven. Ik ben nog nooit zo snel naar binnen gegaan.” Ze wijst op de manshoge spiegel in haar praktijk, waar een grote kaartenbak voor staat: “Dat doe ik omdat ik af en toe een gedaante in die spiegel zie.” Is het niet eenvoudiger om dan de hele spiegel weg te halen? Ze lacht: “Ik wil af en toe ook even kijken of de kleding die ik aan heb goed op elkaar afgestemd is.” Niets menselijks is ook een medium vreemd.

“Ik geef de emoties door zoals ik die voel”

LISSERBROEK – Marja het medium treedt ook in het openbaar op; de volgende bijeenkomst is op 11 augustus in het Lissesche IJsclubgebouw aan de Randmeerstraat (Poelpolder) in Lisse. De ene keer geeft ze informatie door het aanraken van voorwerpen, een volgende keer houdt ze zich bezig met bloemlezen en op 11 augustus vertelt ze de aanwezigen over hun vorige levens.

Huijbens: “Ieder mens heeft te maken met vorige levens en de meesten van ons zijn wel nieuwsgierig naar wat ze in een vorig leven zijn geweest. Op deze avond vertel ik alles wat ik mag zien en doorkrijg. Mijn gidsen helpen me daarbij.” Ze verhaalt over een optreden op 14 juli jongstleden: “Er waren twee huilende zusjes van circa 16 jaar die een dierbaar kruisje van hun overleden moeder bij zich hadden. Ik verwoordde de emoties van hun moeder zoals ik die op dat moment voelde en dat maakte diepe indruk op de hele zaal. Ik vond het jammer dat deze twee meisjes naderhand zo snel weg waren, want ik had ze graag aangeboden om hen meer over hun moeder te vertellen. Uiteraard gratis.” Zie ook haar website: www.marjamedium.nl.

Profiel

Naam: Marja Huijbens
Geboorteplaats: Haarlem
Geboortedatum: 25.10.‘57
Woonplaats: Lisserbroek
Relatie: Getrouwd
Kinderen: Vier dochters
Beroep: Magnetiseur / Helderziende / Paragnost / Medium
Houdt van: Mensen om me heen
Hekel aan: Die wegobstakels op de Lisserdijk: levensgevaarlijk voor fietsers
Levensdoel: De mensen om me heen blij te houden
Wil nooit: Mensen onnodig hoop geven terwijl ik dat niet kan waarmaken
Wil ooit: De rust vinden om te accepteren dat dingen zijn zoals ze zijn en daar dan vrede mee te hebben.
Bijzondere website: Ik heb niets met computers
Voor het laatst intens gelukkig: Op een Keltisch feest, samen met mijn dochters
Laatste keer gehuild: Een paar weken terug tijdens bezoek aan mijn dementerende vader in het verpleegtehuis
Heeft spijt van: Dat ik dit werk niet eerder ben gaan doen: ik was bang voor de reactie van andere mensen
Huisdieren: Kat, konijn en vissen
Zou in een ander leven: Hetzelfde willen doen, maar veel eerder
Dieptepunt in het leven: Het overlijden van mijn broertje toen hij tien jaar was

Heb mijn ouders nooit verteld: Dat ik trots ben op mijn moeder dat ze mijn vader heel lang verzorgd heeft en zijn dementie voor ons heeft kunnen verbergen

Hoog bezoek in Noordwijk

NOORDWIJK – De ‘Oohs’ en ‘Aahs’ galmden afgelopen weekend over de boulevard en door de winkelstraat van Noordwijk-Zee. Levensechte reuzeninsecten en aliens liepen tussen de mensen door en gaven hun eigen shows. Het spektakelgezelschap Close Act verraste de Noordwijkers en toeristen met een voor deze regio nog niet bekend fenomeen. ‘We willen een boodschap meegeven’.

Recent was al een voorproefje van Close Act te zien in Noordwijk; de zogeheten ‘White Wings’ gaven acte de présence bij de opening van Azzurro. Zaterdag 24 juli en zondag 25 juli liepen er echter opeenvolgende mensen met reuzenkostuums door het dorp en langs de boulevard. Het zorgde bij tijd en wijle voor een surrealistisch effect; de langzaam voortbewegende en traag fladderende white wings met de duinen en de Noordzee op de achtergrond.

Vanaf het gat van Palace kwamen de XL insects tot leven; grote op mieren en muggen lijkende reuzenkostuums. Met veel lawaai liepen ze door de massa mensen om hier en daar te proberen een kind of volwassene te ‘verorberen’. Ook de ‘Aliens’ trokken de aandacht; door hun speciale vormgeving waren ze niet alleen apart, maar ook voor samen een warme aanblik voor het oog.

Hesther Melief is oprichter van Close Act, dat sinds 1991 bestaat. Tegenwoordig geeft de groep mensen van 50 personen optredens over de hele wereld; van Amersfoort tot Bogota tot China. Ze laat weten: ‘Met onze voorstellingen willen we een boodschap meegeven aan de mensen en hun meer belevingsfantasie geven. In onze voorstellingen wordt het publiek altijd betrokken; we brengen de mensen letterlijk in beweging. Tegelijkertijd symboliseren we zaken als milieuverontreiniging, zonder dat we met een belerend vingertje staan te zwaaien.’

Zondag 25 juli baanden opvallende voertuigen zich een weg door het publiek. Steltdrummers bewogen synchroon door de ruimte en speelden drums. Ook characters; zogeheten zilveren, futuristische wezens die al een lange weg door de tijd en ruimte hebben afgelegd, ontbraken niet. Vervolgens kwam er een speciaal optreden van Victorine Pasman, die met haar 4,5 meter hoge jurk letterlijk alle aandacht naar zich toetrok. Ze nodigde mensen uit om in haar jurk te komen en van binnen te bekijken en gaf een performance waar verschillende thema’s in haar acts terugkwamen. De ontmoeting tussen de gigawezens van Close Act en de creatie van Vitorine Pasman was een cultureel hoogtepunt van een geslaagd mecenasevenement.

Geflopte uithuiszetting

NOORDWIJK – Veel voorbereiding was gestoken in het ontruimen van de gekraakte woningen op de Huis ter Duinstraat 54 tot en met 66. Na een grondige check van de strafrechtelijke redenen, intensief overleg tussen de officier van justitie, de politie en de burgemeester werd woensdag 21 juli overgegaan tot het ontruimen van de panden. Terwijl één huis zo goed als ontruimd was en de antikraakbewoners klaar stonden om hun intrek te nemen, belde een advocaat met de dienstdoende arm der wet. Zijn betoog was zo overtuigend dat de ontruimingsactie werd afgebroken en de politie weer afdroop.

Dagen later praten de omwonenden en de betrokken Poolse krakers nog over het voorval. Een echtpaar dat vlakbij de kraakpanden woont, had alles zien gebeuren: ‘De politie kwam met meerdere auto’s aanzetten en er waren wel een stuk of acht agenten. Ze hadden er flink de pest in toen bleek dat de actie moest worden afgebroken. “Dan staan we hier mooi voor Jan met de korte achternaam”, verzuchtte een van hen. Ze hadden die avond tevoren nog met z’n allen de ontruimingsactie doorgenomen.’ Desgevraagd geeft het echtpaar aan nooit last gehad te hebben van de krakers.

Veel van de betreffende woningen zijn hermetisch afgesloten en op aankloppen en tikken op de ramen wordt niet gereageerd. Bij een van de woningen staat de deur echter open en twee van de bewoners zijn zo vriendelijk het huis te tonen en hun kant van het verhaal te geven, op basis van anonimiteit. ‘We wonen nu een maand in dit huis en het bevalt hier heel goed. Ik heb een goede baan en werk in de bouw. Ik hoop dat ik hier kan blijven wonen en ben bereid om geld te betalen voor water en electriciteit’, laat de een weten. De tweede verzucht: ‘We hebben al met een antikraakbureau gepraat en ons was verzekerd dat we hier konden blijven wonen, maar van de ene dag op de andere was dat niet meer mogelijk.’

De vraag blijft wie er verantwoordelijk is voor een ontruiming die juridisch toch niet helemaal in orde is. De politiewoordvoerder geeft niet thuis bij deze vraag: ‘De woordvoering over de ontruiming van de panden in Noordwijk ligt bij het openbaar ministerie.’ Voorafgaand aan dergelijke ontruimingen wordt standaard overleg gevoerd met onder meer de burgemeester, Harry Groen. De woordvoerder van de gemeente Noordwijk, Eelco Kranenburg, laat weten dat Groen inderdaad betrokken was bij de voorbereiding van de ontruiming, maar dat de eerste burger geen blaam treft. Kranenburg vertelt: ‘De ontruiming is vooraf aangekondigd in de driehoek (politie, burgemeester, officier van justitie, JD), waarvan de burgemeester deel uitmaakt. Tot het weer stopzetten van de ontruiming heeft de officier van justitie overeenkomstig zijn bevoegdheid zelf besloten. De burgemeester heeft er alle vertouwen in dat dit weloverwogen is gebeurd.’

Ook het Openbaar Ministerie is gevraagd te reageren om antwoord te geven op de vraag wie nu eigenlijk verantwoordelijk is voor deze mislukte actie. Een woordvoerder geeft aan dat het, in verband met vakantie van meerdere personen, niet mogelijk is binnen vijf dagen (voor de deadline van het Witte Weekblad) antwoord te geven.

Agnes Corbeij – Krijnen wint Writing4U Persprijs 2010

VOORHOUT - Met haar artikel “Beroemde Bunnikse tekenaar is terug” won Agnes Corbeij – Krijnen de Writing4U Persprijs 2010. De tientallen inzendingen voor deze tweede editie van de persprijs tonen aan dat er veel schrijftalent is onder de freelance journalisten die schrijven voor de huis-aan-huis media. Corbeij – Krijnen was met haar artikel dat eerder dit jaar verscheen in het Bunniks Nieuws doorgedrongen tot de shortlist, samen met Daniëlle te Beest (“Waarom moesten jullie mij hebben?” – Amersfoort-Nu) en Remko Meddeler (“Boodschap in de zon” – Hengelo’s Weekblad). De gelukkige winnares ontving zaterdag 24 juli het bronzen beeldje van kunstenaar Frans van der Veld en liet weten: “Het is heel fijn dat deze prijs opgezet is en ons werk wordt gewaardeerd.”

De huis-aan-huis nieuwsbladen hebben een zeer groot bereik en worden goed gelezen. Duizenden freelancers leveren een bijdrage aan deze vorm van media en de Writing4U Persprijs geeft deze journalisten de erkenning voor hun werk. Ook in deze tweede editie bleek weer dat er veel journalistiek talent is, dat nog niet is ontdekt door de mainstream media.

De bijdrage van Agnes Corbeij – Krijnen, “Beroemde Bunnikse tekenaar is terug”, verschenen in het ‘Bunniks Nieuws, toont de terugkeer van een in Bunnik bekende tekenaar, Jan Rodrigo. Hij woonde in verschillende landen en schilderde duizenden stad- en havengezichten, landschappen en figuren. Door een beroerte schildert Rodrigo niet meer en takelt hij in mentaal opzicht af. Het artikel laat de tekenaar van zijn meest fragiele kant zien, maar laat Rodrigo zeker in zijn waarde. Het artikel beschrijft de laatste fase van iemand’s leven, zoals het werkelijk is.

Dit artikel geeft de lezer niet alleen kippenvel: “Af en toe rijdt Jan door Bunnik met zijn scootmobiel. Hij weet waar de mensen wonen die hij kent van vroeger. ‘Ik rijd er wel eens langs, maar ik bel nooit aan.’ Waarom hij dat niet doet, vindt Jan moeilijk uit te leggen.” Maar ook is er subtiele humor in verwerkt: “Eens in de week speelt Jan een potje schaken met een man die in de buurt van Buninchem woont. “Dat is leuk. Ik win nooit, maar het is gezellig.” Agnes, jouw artikel is hét bewijs dat journalistieke juweeltjes iedere week gevonden kunnen worden in de huis-aan-huis bladen. Deze Writing4U Persprijs is daarom dubbel en dwars verdiend.

Corbeij – Krijnen liet na het in ontvangst nemen van het bronzen beeldje weten: “Het is heel fijn dat deze prijs opgezet is en ons werk wordt gewaardeerd. Een prijs winnen is mooi, maar ik vind het werk geweldig; je spreekt met wethouders, kinderen en tekenaars. Ik hoop dat ik nog lang voor de huis-aan-huis-media kan blijven schrijven.”

Foreholte heeft een damesteam

Voor het eerst in 25 jaar

VOORHOUT – Negen jaar geleden meldden de eerste 15 meisjes zich schuchter bij voetbalvereniging Foreholte aan om te leren voetballen. In die periode is het aantal speelsters gigantisch gegroeid; momenteel spelen al 75 meiden voor de roemruchte club die bekende voetbalnamen als Edwin van der Sar en Rob van Dijk heeft voortgebracht. Een compleet team van voetbalsters is rond de 18 jaar en zij vormen vanaf het komende seizoen het team Dames 1, dat een entree maakt in de 5de klasse. ‘Het is fijn om op kunstgras te spelen.’

Joost van Klink, coördinator meisjesvoetbal en damesvoetbal, laat weten dat de oprichting van het damesvoetbal in feite ‘uit nood geboren’ is: ‘De meiden uit het team MA1 hebben de leeftijd bereikt dat ze in een damesteam moeten. Nu hebben we 12 dames voor dit team en we hebben er alle vertrouwen in dat hier nog minimaal twee dames bij komen. ‘

Dames 1 speelt het komende voetbalseizoen alle thuiswedstrijden op de zondag vanaf 12:00 uur. Twee van de speelsters zijn Suzan van den Berg (18) en Zeneb Mansour (18). De eerste zit al vanaf de start van het meisjesvoetbal bij Foreholte en Mansour trad drie jaar geleden toe tot de club. ‘We zijn kampioen geworden met MA1, maar als damesteam gaan we voor de gezelligheid. We gaan natuurlijk iedere wedstrijd voor de winst. Als we verliezen zijn we vijf minuten chagrijnig, maar dan is dat gevoel weer over. Wij willen het voor, tijdens en na de wedstrijd gezellig hebben.’

Mansour toont aan dat het vrouwenvoetbal op een aantal terreinen vooruitstrevender is dan de mannelijke equivalent. Waar veel voetballers zweren bij natuurlijk gras en het kunstgras verafschuwen, heeft het damesteam juist de voorkeur voor kunstgras. ‘Dat bevalt ons het beste. Zeker als je het vergelijkt met velden waar de grasmat niet zo goed is. Kunstgras is mooi glad en het is fijn hierop te spelen.’

Dat het vrouwenvoetbal bij Foreholte hoog gewaardeerd wordt, toont zich in grote, maar ook in kleine zaken. Zo hangt een van de vrijwilligers tijdens iedere wedstrijd van het MA1-team en het komende seizoen het Dames 1 team een spiegel op in de kleedkamer. Zo kunnen de dames zich na de wedstrijd opfrissen en met behulp van de spiegel de details controleren. Mansour en Van den Berg waarderen dit soort zaken enorm, zo vertellen ze.

Kan Foreholte zich met deze komst van het damesteam nu een volwaardige vereniging noemen? Voorzitter Jan Regeer beantwoordt deze vraag: ‘Het damesteam geeft een extra stukje uitstraling en er is voldoende ruimte voor hen om op zondag te spelen. Overigens hebben we ook op zaterdag nog minimale ruimte om extra wedstrijden te spelen, al zit de grootste uitdaging in het plannen van de trainingen door de week.’

Aanmelden voor het damesteam of een van de B-, C-, D- of E-teams kan via: www.foreholte.nl of mailen naar: joostenjanneke@casema.nl.

Zweven naar Via Gladiola

VOORHOUT – Het elftal Voorhouters dat deelnam aan de Nijmeegse vierdaagse hebben allemaal de finish bereikt. Ze weerstonden de hitte, vermoeidheid en de blaren om op vrijdag 23 juli het felbegeerde kruisje af te halen. Een van de deelnemers, Bert Pilaszek laat weten: “Wat is er mooier dan de laatste 15 kilometer, waar je door honderdduizend mensen wordt toegejuicht? We vergaten alle pijn en zweefden naar de Via Gladiola. Volgend jaar doen we zeker weer mee.”

Twijfels over nieuwe voorzitter Raad van Bestuur

STREEK – Het Cluster Lokale Cliëntenraden, de 10 afdelingen van de Cliëntenraad alsmede de familieraad, hebben een negatief advies uitgebracht tegen de aanstelling van de nieuwe voorzitter van de Raad van Bestuur van WWZ/Mariënstaete/Valent. Desalniettemin begint de voorzitter vanaf zondag 15 augustus toch met haar nieuwe functie, aangezien ze het volste vertrouwen krijgt van de Raad van Bestuur, de Raad van Toezicht en de OR.

In november 2009 trad de volledige Raad van Bestuur af. Onlangs presenteerde de voorzitter zich aan de verschillende organen van WWZ/Mariënstaete/Valent en ze kon de vertegenwoordigers van de Cliëntenraad en familieraad niet overtuigen dat zij de juiste persoon was op de juiste plek. Bob Beyderwellen zitt al jaren in de familieraad en vertelt over dit gesprek: “Op die dag had de voorzitter vier gesprekken en wij waren als laatste van die vier gesprekken aan de beurt. Ze had bij het bedrijf Zorgbalans wel goed werk gedaan, maar kwam op ons niet warm over. Het was best een moeilijk besluit, maar wij hadden onze bedenkingen. De indruk die wij hadden, is dat zij geen mensenmens is die in staat is om iedereen te binden.”

Hij laat tevens weten dat de familieraad graag nogmaals met de voorzitter in overleg gaat. “We willen dit heel graag uitpraten en onze gevoelens over haar ‘clearen’. Die gevoelens werden ons ingegeven door haar presentatie en de chemie met het personeel.” Momenteel is de organisatie bezig met het aantrekken van een tweede persoon die toe kan treden tot de Raad van Bestuur. Volgens bronnen heeft een gewenste kandidaat zich echter teruggetrokken, zodat de zoektocht nog wat langer zal duren.

Woordvoerder Alex Passchier van WWZ/Mariënstaete/Valent laat desgevraagd weten: Het Cluster Lokale Cliëntenraden (CLC) heeft na het eerste gesprek met de voorzitter inderdaad negatief geadviseerd over haar aanstelling. De voorzitter zal zodra zij in functie is zo spoedig mogelijk weer met de CLC in gesprek gaan om de samenwerking een goede basis te geven en om positief te starten. Wat betreft de functie van een bestuurslid (naast de voorzitter) is tot nu toe nog geen geschikte/gewenste kandidaat gevonden. Er is daarom geen sprake van het terugtrekken van een kandidaat. De sollicitatieprocedure loopt nog.” De klokkenluider gaf tot besluit nog een advies: “Wij vinden het beter om naast de voorzitter  nog een man aan te stellen. De combinatie man-vrouw werkt beter dan twee vrouwen of twee mannen.”

‘Vis is een levend product’

Laatste generatie bokkemroker blikt terug op mooie tijd

NOORDWIJK – Om terug te gaan in de tijd, heb je geen tijdmachine meer nodig. Een bezoekje aan de oude monumentale bokkemrokerij (Schoolstraat 15b) in de twee laatste weekenden van de maanden juli en augustus volstaan. Ook op zondag 11 september, open monumentendag, kan de bokkemrokerij bezocht worden en is alles nog precies zoals het was op de dag dat deze rokerij dicht ging. De schorten hangen aan de haken, de vislucht doorboort de neusvleugels en het visvet zit vastgeplakt op de muren. De 80-jarige Nico van der Niet is de derde en laatste generatie bokkemroker van zijn familie. Nog altijd vol passie vertelt hij over zijn vak, dat door de moderne tijd op een haar na uitgestorven is.

Van der Niet was in zijn werkzame leven niet alleen bokkemroker, maar ook haringgroothandelaar en bollenkweker. In de zomer zorgde hij met zijn 12 personeelsleden voor de bollen en ’s winters was het bokkemroken geblazen. Hij vertelt: ‘Mijn opa is in 1885 begonnen met het bedrijf C. van der Niet Dz & Zonen en wel aan de Binnenweg. Later heeft hij de grond aan de Schoolstraat 15b gekocht van de maatschappij De Toekomst. In de visrokerij verwerkten we van eind september tot begin april de haring, hoofdzakelijk bokkem, maar ook makrelen.’

Als vijfjarige jongen leerde Van der Niet het vak al van zijn vader, Dirk van der Niet: ‘Hij was een heel goede inkoper en kocht vaak de eerste Hollandse Nieuwe. Als jonge jongen ging ik altijd mee naar de afslag. Ik was als het ware in een ton haring geboren. Ze noemde me Niekie Bokkem.’ Hij vervolgt: ‘Vroeger waren hier zo’n 600 vleetloggers op Scheveningen, Katwijk en Ijmuiden, waarmee de vissen gevangen werden. Ze kwamen dan Katwijk binnen en wij kochten honderden vaten met gezouten haring. We weekten die haring 24 uur lang in vijf grote kuipen, waarna we ze spleten, ophingen en rookten.’ Lang waren dit gouden tijden, maar de toeristische ontwikkelingen noopten Van der Niet te stoppen met de bokkemrokerij: ‘In 1987 kreeg je de badplaatsontwikkeling en kwamen er veel toeristen. Ook kwamen er meer milieuregels, want tot die tijd lag er wel eens een deken aan rook over Noordwijk. Wij waren de eennalaatste bokkemrokerij die stopte.’

Terwijl hij een zware shag opsteekt, gaat Van der Niet verder: ‘Die laatste dag was niet leuk; het ging me aan het hart. Het was hard werken samen met mijn vrouw Mar, maar een mooie tijd. Je was met vis bezig; een levend product. We rookten, met de hand, 150 vaten in de week, waarbij er 650 haringen in een vat zaten. Je had toentertijd echter een miljoen gulden nodig voor alle aanpassingen en het aanhouden van voorraden. Mijn zoon kon het vak heel goed, maar hij wilde niet in de zaak. Hij zag dat het dag en nacht werken was en besloot in de handel te gaan. Daar komt bij dat onze karakters ook niet zo overeen kwamen: ik wou meer vasthouden en hij wilde meer vrijheid’, laat de oude man met een glimlach weten. In 1987 richtte Van der Niet zich op de haringgroothandel, die hij tot ver in de jaren ’90 voortzette.

De ultrasenior kijkt nog eens om zich heen in zijn oude bokkemrokerij en zucht even: ‘Zolang ik kan, blijf ik hier wonen. Ik hoop dat dit pand als monument blijft bestaan. De vraag is alleen of de mensen na mij de kosten om het pand als monument te behouden op kunnen brengen.’

De bokkemrokerij is gratis te bezichtigen, de zaterdagen en zondagen 24, 25, 31 Juli en in de maand Augustus 1, 21, 22, 28 en de 29 ste en op zondag 11 september wanneer er tevens makrelen gerookt gaan worden.

Fiokunst baart zorgen

LISSE – Het uit 1971 stammende kunstwerk van Jaap Min aan het te slopen Fioretticollege moet behouden blijven. De leden van de commissie Kunstaankopen kwamen maandag 12 juli met een oplossing: ‘Plaats het aan het nieuw te realiseren zwembad in datzelfde Sportlaangebied.’

De kunstenaar Min is al enige tijd overleden. Het kunstwerk symboliseert de kleuren van de bollenstreek en ook verschillende vogelsoorten komen in dit werk voor. De gemeente heeft met de erven van Min overlegd wat zij een goede oplossing vonden voor het kunstwerk dat op redelijk korte termijn verwijderd moet worden. De erven lieten weten dat dit kunstwerk het ‘grootste monumentale werk met mozaïek in heel Nederland’ is. De waarde van dit kunstwerk zou zo’n 200.000 euro bedragen. De erven opperden om de losse elementen van dit kunstwerk in de verschillende wijken van Lisse te plaatsen.’

Deze suggestie kreeg niet de goedkeuring van de commissieleden. Ten eerste zouden de kosten hiervoor tussen de 30.000 en 50.000 euro bedragen. Wethouder Adri de Roon (D66) stelde voor om het kunstwerk ‘te herplaatsen aan het nieuwe zwembad of anders aan de zijkant van een van de grootste flats van zes etages van woningcorporatie Stek te hangen.’ De commissieleden oordeelden positief: ‘Dit is een monumentaal mozaïeken werk en het is de moeite waard om dit te behouden. Maar als het aan het nieuwe zwembad wordt aangebracht, moeten er geen bosjes en struiken meer voor geplant worden.’

Ook werd gesproken over het huidige zwembad bevestigde kunstwerk van Ger van Iersel. Het herplaatsen van dit werk levert weinig problemen op, zo voorzagen de commissieleden: ‘Dit mozaïek uit 1968 is momenteel aan het zwembad bevestigd en moet ook terugkeren aan het nieuwe zwembad. Het werk is niet al te groot, dus er is altijd wel een plek voor te vinden.’

Geen Zimbabwaanse kunst

LISSE – Een ‘niet onaantrekkelijke’ aanbieding van een sculptuur van Zimbabwaans kunstenaar kan niet de goedkeuring krijgen van de commissie Kunstaankopen. Zelfs de garantie van het echtheidscertificaat voor het werk ‘Swing me mama’ kon de commissieleden maandag 12 juli niet overtuigen.

Gallery Sonda bood de sculptuur van de ‘beroemde kunstenaar’ Dominique Benhura aan voor een bedrag van 25.000 euro inclusief btw. ‘Een aantrekkelijke prijs voor deze onzekere economische periode’. De commissieleden waren niet overtuigd: ‘Daar willen we niets mee. De kwaliteit van deze ontwerpen van zeer zwaar Springstone zijn niet van dien aard als we gewend zijn. Bovendien, als we hier op ingaan, gaat straks iedere galerie een brief sturen met de mededeling dat ze nog een beeld in de aanbieding hebben. En door de opmerking van het echtheidscertificaat worden we juist wantrouwiger!’

Opmerkelijke keuze kunstenaars voor werken op Raadhuisplein

LISSE – Drie kunstenaars zijn nog in de race om een kunstwerk te ontwerpen voor het Raadhuisplein. De commissie Kunstaankopen vergaderde maandag 12 juli en besloot Paul van Osch, Joost van den Toorn en het duo Germa Huijbers & Carolina Agelink te vragen een schetsontwerp van hun idee in te sturen. Degene die het winnende ontwerp creëert, krijgt de eer om een kunstwerk ter waarde van maximaal 74.000 euro te maken.

In totaal hadden maar liefst 85 kunstenaars gereageerd op de openbare inschrijving voor een kunstwerk op het – nog te transformeren - Raadhuisplein. Na al deze ideeën doorgenomen te hebben, maakten de leden van de commissie Kunstaankopen een shortlist van de zes kunstenaars met de meeste potentie. Naast de al eerder genoemde waren het Jos Willems, Hans Kuyper en het duo Tilly Buij & Gerard Groenewoud.

De commissieleden hadden een voorkeur om drie kandidaten te selecteren met verschillende achtergronden. Huijbers & Agelink worden wel de makers van ‘community art’ genoemd. Levensechte beelden van bijvoorbeeld boerinnen met ganzen en herten zijn te zien in hun portfolio. ‘Je kunt zo een leuk stripverhaal krijgen’, oordeelde een van de commissieleden. Vol lof waren de commissieleden ook over Paul van Osch: ‘Heel esthetisch; het architectonische werk spreekt ons aan. Waar andere kunstenaars meer losstaande objecten gebruiken, kan hij het meer intimiteit geven.’ De werken van deze kunstenaars tonen onder meer tuinhuisjes, apart vormgegeven ‘balkonnetjes’ en rustieke muurtjes.

Joost van den Toorn is de derde winnende kunstenaar. Over de reden waarom hij is gekozen lieten de commissieleden weten: ‘Hij kan de schetsontwerpjes die de basisschoolleerlingen gemaakt hebben als idee voor een kunstwerk op het Raadhuisplein goed vertalen naar zijn eigen autonome eigenzinnige beelden. In die beelden zit altijd ook humor en het komt sterk over op het plein. Hij heeft zijn sporen verdiend en is een topkunstenaar op zo’n locatie.’

De geselecteerde kunstenaars worden eind augustus of begin september uitgenodigd om naar Lisse te komen. Na de keuze van de winnaar zal er spoedig contact worden gelegd met de school wier idee het meest aansprekend is voor de betreffende kunstenaar. Voor meer informatie over de werken van de kunstenaars, bekijk hun websites: www.paulvanosch.nl, www.joostvandentoorn.nl en www.huijbersenagelink.nl.

Oproep inwoners Ter Beek

LISSE – De inwoners van Ter Beek worden over enkele weken opgeroepen om deel te nemen aan de commissie Kunstaankopen. Zij worden dan vanaf het begin betrokken bij het proces om een kunstwerk voor hun eigen wijk te kiezen. Zij mogen dan adviseren over de locatie, de te kiezen kunstenaar en het gewenste ontwerp. De gemeenteraad heeft enige tijd geleden geld vrijgemaakt voor een kunstwerk in Ter Beek, dus zal de commissie Kunstaankopen dit project later in het jaar oppakken.

Bezwaren windmolens afgekeurd

LISSE – De zes bezwaren tegen de twee windmolens op de flat aan het Jacob van Ruysdaelplein 1 t/m 239 zijn afgewezen door het college van burgemeester en wethouders. Dit maakte wethouder Adri de Roon (D66) op dinsdag 13 juli bekend. Een bezwaarde werd niet ontvankelijk verklaard; zij woonde op 420 meter afstand van de flat in de Govert Flinckstraat en heeft geen of nauwelijks uitzicht op de windmolens. De overige vijf bezwaren werden ongegrond verklaard. De gemeente legde argumenten over geluidsoverlast, gezondheidsaspecten, schaduwvorming en verminderd uitzicht terzijde.

Noodfonds nog geen succes

LISSE – Het gemeentelijke noodfonds dat een jaar geleden werd ingesteld werkt nog niet naar verwachting. Van de zes aanvragen om een acuut probleem met financiele middelen op te lossen, voldeed er maar één gezin aan de eisen. En nu blijkt dat gezin de lening van 1.447 euro niet te willen terugbetalen.

Wethouder Adri de Roon (D66) liet dinsdag 13 juli weten: ‘Het noodfonds is in principe een lening voor inwoners die acute financiele hulp nodig hebben. Zij kunnen een maximum bedrag van 1.500 euro lenen. We hebben een gezin geholpen dat met een dreigende huisuitzetting geconfronteerd was. Met het bedrag van 1.447 euro kon de huur en dergelijke betaald worden. Het zure was dat we niets meer van de aanvrager van het gezin terughoorden, toen we hem aan zijn betalingsverplichting wilden houden. We hebben er begrip voor als mensen even niet kunnen betalen, maar om taal noch teken te horen. Daarom nemen we gerechtelijke stappen om het bedrag terug te vorderen.’

Aangezien het verzoek van vijf van de zes gezinnen om in aanmerking te komen voor het noodfonds werd afgewezen, heeft de gemeente samen met een aantal charitatieve instellingen gekeken of de criteria aangepast moeten worden. Het resultaat van dit overleg is dat voortaan alle mensen in aanmerking komen die een half jaar in Lisse hebben gewoond. Dat was drie jaar. Het noodfonds is voortaan voor alle mensen die tot 130% van het minimumloon ontvangen (was: 110%) en tevens wordt het noodfonds vaker gebruikt dan alleen voor incidentele situaties.

Sloopvergunning voor monumentwaardig schoolgebouw

LISSE – Van het college van burgemeester en wethouders (B&W) mag het schoolgebouw aan de Heereweg 251-253 gesloopt worden. Donderdag 8 juli heeft B&W een sloopvergunning afgegeven, al zal de sloop ‘zeer waarschijnlijk’ niet op korte termijn gebeuren. De ouders van de kinderen die bij SKOL kinderopvang worden ondergebracht in dat pand kunnen dus voorlopig gerust zijn. Wethouder Adri de Roon (D66) deelde dinsdag 13 juli mee: ‘We kijken met SKOL naar een alternatieve opvanglocatie. Die locatie moet er eerst zijn, voordat er wordt gesloopt. SKOL zal het nieuwe schoolseizoen dus zeker in het huidige pand starten.’

De Roon legt uit waarom het college het nodig vind om het oude schoolgebouw, dat niet op de monumentenlijst staat, maar volgens een indertijd gehouden puntenverdeling wel monumentwaardig was, gesloopt moet worden. ‘Dit pand is onderdeel van het Raadhuispleingebied dat we willen ontwikkelen. De gemeenteraad heeft nooit aangegeven dat het gebouw behouden moet blijven en met deze sloopvergunning willen we zwaarwegende financiële belangen veilig stellen.’

Doelt de wethouder hier op het Cuypersgenootschap, dat onlangs van de rechter gelijk kreeg? Die rechter bepaalde dat deze ‘klaagclub’, zoals voormalig wethouder Guus Mesman het Cuypersgenootschap noemde wel degelijk een bezwaar kon indienen tegen het niet aanwijzen van dit schoolgebouw als monument. De Roon: ‘We stellen onze belangen veilig met die sloopvergunning. Als die namelijk verleend is, is deze vergunning onherroepelijk. Op die manier staan we sterker tegen partijen die tegen het slopen zijn.’

Het college moet van de rechter het bezwaar van het Cuypersgenootschap opnieuw in behandeling aannemen, maar heeft dat nog niet gedaan. Was het niet netter geweest om dat eerst te doen, alvorens een sloopvergunning af te geven? De wethouder: ‘Nee, de gemeente kan gebouwen als monument aanwijzen, maar moet dat niet. Er kan in Nederland tegen van alles en nog wat bezwaar ingediend worden en daardoor raken we veel tijd kwijt. Stel dat we tegen het Cuypersgenootschap zeggen dat we hun besluit afwijzen. Dan is te verwachten dat zij in beroep en naar de rechter gaan. Als een rechter uitspraak doet, is er weer een hoger beroep mogelijk. Die mogelijkheid van vertraging hebben we met deze sloopvergunning gestuit. De plannen voor het Raadhuisplein duren al heel lang en dit college wil doorpakken. De rentetikker tikt al zeven jaar door en nog meer jaren erbij betekent extra renteverlies.’

Vanwaar die haast om de sloopvergunning af te geven? Zijn er nieuwe ontwikkelingen aangaande het Raadhuispleinproject? De Roon wilde dit niet bevestigen, maar zei wel: ‘We zitten als gemeente natuurlijk niet stil. De kansen om het Raadhuisplein te ontwikkelen zijn gestegen met het weghalen van de bioscoopfunctie. Dat is gunstiger voor projectontwikkelaars. Ik ben ervan overtuigd dat nog deze collegeperiode wordt begonnen met de uitvoering van het plan.’

Subsidie voor betere dienstverlening

LISSE – Om nog in aanmerking te komen voor een subsidie draait het ambtelijk apparaat op volle toeren. Tot 1 september kunnen gemeenten gebruik maken van de zogeheten voucherregeling ‘normenkader voor bedrijven’ dat via Senter Novem wordt verleend. Deze regeling biedt gemeenten de mogelijkheid om naast het doorlichten van de dienstverlening ook duidelijkheid te krijgen over de vragen van het bedrijfsleven.

Een ambtelijk rapport dat dinsdag 13 juli werd vrijgegeven meldt onder meer: ‘Per deelnemende gemeente is maximaal 15.000 euro aan subsidie ‘verbetering dienstverlening bedrijfsleven’ beschikbaar voor externe ondersteuning. Voorwaarde is dat de gemeente de helft van de kosten voor eigen rekening neemt. De tijd is zeer kort om, na te zijn doorgelicht door een extern bureau en het ontvangen van een verbeterplan, aan de hand van dit plan een actieprogramma op te stellen. Maar als we snel handelen kunnen wij een belangrijk deel van de ambitie om de dienstverlening te verbeteren nog in 2010 realiseren.’

Subsidie voor landgoed Keukenhof

LISSE – Het landgoed Keukenhof ontvangt een incidentele subsidie van 966.500 euro om restauratiewerkzaamheden uit te voeren. Dit geld krijgen de beheerders van het landgoed voor de restauratie van het landgoed; inclusief het interieur, de boederijen Middelburg en Keukenhof en de Tuinmuren.

Wijzigingen in plan Engelhof

LISSE – Een behoorlijk aantal wijzigingen in het bestemmingsplan woongebied Engelhof kreeg dinsdag 13 juli de goedkeuring van het college van burgemeester en wethouders. Het bouwbedrijf Horsman heeft zevental wijzigingen aangebracht om het plan financieel aantrekkelijker te maken. Er komt minder variatie in de woningtypen en ook minder groen en openheid in het centrale deel.

De heel dure tweekappers aan de zuidzijde met uitzicht over de bollenvelden worden drie onder één kap: iets goedkoper en daardoor verwacht Horsman dat ze beter verkoopbaar zijn. In het midden van het gebied waren patiowoningen gepland alsmede wat speels water en groen. Dat zijn nu rijtjeswoningen geworden. Het stukje centraal groen en het speelse water wijkt hiervoor.

Aan de noordkant van het plan is de weg verlegd, en daarmee ook de woningen, die nu op het zuiden gelegen tuinen hebben. De weg plus een parkeerstrook liggen als buffer tussen de tuinen van de woningen aan de Catharijnenlaan en het nieuwe woongebied. Het idee van korte blokken van vier woningen verbonden met garages aan deze zijde van het plan is ook verlaten. Het is hier nu één bouwblok geworden.

De bestaande en nieuwe watergangen komen rechter tegenover elkaar te liggen en de sociale component is verplaatst. Deze was globaal achter de woningen in de Romijnstraat gepland, maar onlangs heeft wooncorporatie Stek ervoor gekozen om de dertig sociale woningen te willen realiseren op haar eigen stuk grond, waar thans de speeltuin is gevestigd. Het gebouw voor de speeltuinvereniging is gedraaid en aan de Catharijnenlaan is er één woning bij gekomen.

Totaalpakket bij Assendelft Scheepstechniek

LISSE – Wie op zoek is naar een nieuwe boot of de eigen boot goed wil laten onderhouden en overwinteren in de winterstalling, kan terecht bij Assendelft Scheepstechniek. Dit negen jaar oude bedrijf is gespecialiseerd in het totaal onderhoud van MARIL, MAKMA en WATERSPOORSLOEPEN. Grote faam heeft Assendelft Scheepstechniek opgebouwd als dealer van WATERSPOOR-SLOEPEN en MARIL-BOATS, Nanni dieselmotoren en Dino boottrailers. Bovendien verzorgen ze in heel Nederland het sloepentransport voor vaartuigen tot een lengte van 7,50 meter.

Nico en Ans Assendelft zijn vorig jaar met hun bedrijf verhuisd van Oude Wetering naar Lisse. ‘We hebben een eigen winterstalling in verwarmde loodsen! In die loodsen wordt niet gewerkt, dus is er geen gevaar voor ongelukken of brand’, informeert het echtpaar. ‘We zijn een van slechts drie dealers in Nederland van Waterspoor sloepen. Naast de traditionele sloepen hebben we ook de Tender-look sloepen, met een nieuwe vorm aan de achterkant. Deze sloep slaat in als een bom; het is een heel nieuwe leuke stijl om te zien.’

‘We breiden binnenkort uit met een grote showroom, waar de bezoekers nog meer kunnen genieten van een goede presentatie van onze producten. Bij ons zijn proefvaarten op de zomerdag mogelijk, om zelf te ervaren hoe stabiel en goed manoeuvreerbaar de sloepen zijn. We hebben nieuwe modellen, maar ook occasions en voor alle sloepen verzorgen wij het onderhoud. We geven ze een servicebeurt en maken de sloepen winterklaar voordat ze de loods in gaan. Onze klanten genieten van een totaalpakket dus.’

Voor meer informatie: Assendelft Scheepstechniek, Vennestraat 11F & G, 2161 LE Lisse. T: 0252 348 354, M: 06 2245 7884, W: www.assendelfttechniek.nl.

Genept

Column: De waan(zin) van de week

Demissionair minister Ab Klink van Volksgezondheid blijkt voor honderden miljoenen euro’s teveel aan vaccins tegen de Mexicaanse griep ingekocht te hebben. Had Klink nou maar naar de waarschuwingen geluisterd dat die Mexicaanse griep niet meer dan een storm in een glas water was. Niet alleen kocht hij 34 miljoen vaccins: veel te veel voor een landje met 16,8 miljoen inwoners, waarvan slechts de “risicogroepen” geadviseerd werd om zo’n spuit (en de follow-up prik) te halen. Ook wist hij bij aankoop dat de meeste vaccins te laat aangeleverd zouden worden en dus onbruikbaar waren. Zo’n twintig miljoen (!) vaccins zijn nooit gebruikt en worden binnenkort vernietigd. De totale kosten zijn nooit openbaar gemaakt, maar bedragen volgens schattingen tussen 300 en 700 miljoen euro.

Aardig is om deze link: http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/ziekten/38739-vaccinatie-mexicaanse-griep-in-nederland.html nog eens na te lezen, waarin de bangmakerij voor de Mexicaanse Griep tot uitdrukking komt. Een quote: “In Nederland lopen we nog niet massaal rond met mondkapjes, maar ook deze tijd kan nog komen. Inmiddels lijkt het gerucht bevestigd dat de Mexicaanse griep zich niet allen verspreidt door lichaamscontact, maar ook via de lucht. Als het virus zich door de lucht verplaatst is het einde natuurlijk zoek, en worden mondkapjes een noodzaak. Naar schatting zullen 1 op de 3 mensen geïnfecteerd raken als het virus zich op deze manier blijft ontwikkelen, en dat zijn zorgwekkende aantallen.”

Het is wellicht nog veel te vroeg, maar hoe ironisch kan de politiek soms zijn. Koningin Beatrix heeft tot drie keer toe informateurs aangesteld die een persoonlijke afkeur tegen de PVV hebben. Ook de huidige informateur Ruud Lubbers heeft in het verleden gezegd dat het CDA zich niet met de PVV moet inlaten. Beatrix dacht dus ongetwijfeld dat Lubbers een veilige keuze zou zijn om een regering te proberen te vormen zonder de PVV. En plots blijkt er de kans te bestaan dat de VVD, CDA en PVV (al dan niet als ondersteunende coalitiepartner) het met elkaar gaan doen. In de jaren ’90 lukte het de koningin om Paars I te realiseren, dankzij de door haar aangewezen informateur. Nu zou de keuze van Lubbers voor haar eigen voorkeurscoalitie wel eens faliekant verkeerd uit kunnen vallen.

De afgelopen week zijn onder meer overleden:

- Edna Healey (92): Brits schrijfster
- Karlijn van Overbeek (39): Nederlands journaliste
- Daniel Schorr (93): Amerikaans journalist
- Willem Breuker (65): Nederlands musicus en componist
- Alex Higgins (61): Noord-Iers snookerspeler
- Ans Niesink (91): Nederlands atlete
- Henk Vonhoff (79): Nederlands politicus

Het woord van de week: Vaccinverspilling.

Bouwfraude

Column: De waan(zin) van de week

We leven in een land waar een officier van justitie straffeloos kinderporno op zijn computer mag hebben. Dit is een land waar politieagenten een uur lang niets doen terwijl ze aan de andere kant van een voordeur iemand om hulp horen roepen die langzaam doodgemarteld wordt. Nederland is de locatie waar een agent een ongeluk veroorzaakt, het slachtoffer in een sloot belandt en overlijdt. De bewuste agent ondernam geen actie om het slachtoffer te redden. Al deze zaken werden door het Openbaar Ministerie beoordeeld en niemand werd vervolgd. Alleen de bewuste officier van justitie werd enkele maanden op een andere positie gezet om hem uit de luwte te houden. Daarna kon hij weer vrolijk aan de slag. Maar wee je gebeente als je als inwoner van Nederland grootschalige misstanden aan de orde stelt, waardoor overheids- en gerechtelijke instanties diep door het stof moeten. Dan geldt het credo: “Barbertje moet hangen”.

De man die er echter voor zorgde dat de overheid 650 miljoen euro aan boetes kon incasseren en die er persoonlijk verantwoordelijk voor was dat de Nederlandse hogere en lagere overheden miljarden minder aan openbare aanbestedingen hoeft te betalen, wordt al zes jaar vervolgd. Inderdaad, ik heb het over Ad Bos, de klokkenluider die de bouwfraude in 2001 voor het eerst aan de orde stelde. Dat wil zeggen; al sinds 1997 had hij allerlei gerechtelijke en overheidsinstanties benaderd om hen te waarschuwen over de onheuse praktijken in de bouwsector waar het ging om aanbestedingen van overheidsorganen. Opslagen tot 50% van de totale bouwsom (pure extra winst, dus) waren geen uitzondering. Dat is allemaal belastinggeld wat in de kassa’s van de bouwbedrijven verdween.

Bos stapte in 2001 naar de media en daaruit kwam een parlementaire enquête voort. Een aantal bouwbedrijven diende een boete te betalen (650 miljoen euro) en de verantwoordelijke personen konden weer vrolijk verder aan de slag met hun dagelijkse activiteiten en praktijken. Sterker nog; veel van deze heren en dames namen vervolgens zitting in ‘adviescommissie’, waar ze ook nog weer voor betaald worden. De klokkenluider Ad Bos werd echter vanaf 2004 persoonlijk vervolgd, omdat hij een Amsterdamse ambtenaar te uitbundig gefêteerd zou hebben.

De gerechtelijke procedures kostten hem zoveel dat hij en zijn vrouw het huis dienden te verkopen en tweeënhalf jaar in een kamper dienden te wonen. In 2008 werd Bos door het Gerechtshof volledig in het gelijk gesteld en later dat jaar ontving de klokkenluider een schadevergoeding van enkele miljoenen (een schijntje op een bedrag van 650 miljoen). Echter, het OM ging in beroep tegen de uitspraak van het Gerechtshof en de Hoge Raad oordeelde onlangs dat Bos toch nog weer vervolgd mag worden.

Het is een grof schandaal dat de rechterlijke macht zo met iemand om kan gaan en de vraag is in hoeverre politieke druk is uitgevoerd op de Hoge Raad. Ik daag de Raden van Bestuur van alle bouwbedrijven in Nederland uit om een brief op te stellen waarin ze pleiten dat het Openbaar Ministerie volledig afziet van een vervolgprocedure tegen Ad Bos. De bouwsector zal toch niet zoveel boter op het hoofd hebben om dit te negeren?

Het woord van de week: Polsbandjes.

Dertien botbreuken veranderen leven Dammy Heemskerk

NOORDWIJK – Twintig jaar lang was Dammy Heemskerk hét gezicht van cultureel Noordwijk. Vanaf 1 december 1990 zwaaide hij de scepter als beheerder van de dorpshuizen De Kuip en De Rank en sinds zes jaar voert hij deze taak uit voor De Muze, dat in plaats van de beide oude dorpshuizen is gerealiseerd. Volgende maand gaat Heemskerk met de VUT en begint voor hem het Grote Genieten. “Ik heb mazzel gehad, want ik had ook dood kunnen wezen.”

Door Joep Derksen

Het culturele leven zit bij Heemskerk in het bloed. Met passie heeft hij de afgelopen twee decennia ervoor gezorgd dat iedere vereniging onder de juiste omstandigheden kon repeteren en optreden. Maar zijn betrokkenheid ging veel verder. Hij werd bij iedere vereniging donateur, daarnaast is hij al zes keer veilingmeester bij SJC geweest en spreekstalmeester op de corsowagen bij het bloemencorso. “Dit jaar was ik de enige die geplust had met de inkomsten!” Niet veel mensen weten dat Heemskerk tevens een redelijk begenadigd zanger is en hij was lid van The Seasidesingers. Tegenwoordig is zijn tenorstem te horen bij het close harmony koor Dune & Forest.

Zijn grootste wens was altijd om een eigen zaak te hebben. Een keer heeft hij anderhalf jaar mogen proeven aan deze ervaring, maar ook greep hij eens de gelegenheid niet aan om zijn eigen snackbar te hebben. “Als bedrijfsleider werkte ik bij een partycentrum en ik keek om me heen om voor mezelf te beginnen. Op de dag dat ik mijn functie als bedrijfsleider opgaf, zag ik dat in mijn woonplaats Oud Ade het café te koop stond. Ik wilde er een snackbar hebben en in de garage een disco. Het liep echter stuk op 20.000 gulden, want mijn boekhouder zei dat ik niet verder dan een bepaald bedrag moest gaan. Eigenlijk heb ik nu nog spijt dat ik het niet gedaan heb. Toen het er echt op aan kwam, had ik niet de ballen.”

Wijnhandel

Als oudste zoon van een gezin met 13 kinderen besloot Heemskerk tevens om niet de boerderij van zijn ouders over te nemen. Hij genoot volop van zijn leven, maar werd ook verstandiger. Het huwelijk met zijn huidige vrouw, dit jaar veertig jaar geleden, zorgde ervoor dat hij verantwoordelijker werd. “Dat heeft mijn loopbaan bepaald. Na het werken in de horeca begon ik mijn eigen slijterij/wijnhandel en werd vervolgens na anderhalf jaar filiaalhouder bij een groot concern. Na zes jaar ging ik weer terug in de horeca.” In 1989 kwam Heemskerk terecht bij Hotels van Oranje, maar bijna een jaar later zag hij een advertentie om beheerder van de dorpshuizen De Rank (Noordwijk aan Zee) en De Kuip (Noordwijk-Binnen) te worden. “Ik kon in die baan in feite doen wat ik wilde en had twee eigen toko’s. Daar vonden alle repetities, uitvoeringen en feesten plaats; van kantklossen tot disco’s. Ik had heb goed naar mijn zin; er waren veel grote feesten en ik vond het heerlijk om voor 250 mensen een buffet te maken.”

In 2004 werden de dorpshuizen samengevoegd tot De Muze. Hierover laat Heemskerk weten: “Die twee oude gebouwen waren min of meer self supporting, omdat er geen onderhoud aan hoefde te worden gepleegd. Met een nieuw gebouw weet je dat er geld bij moet, dus er is nog steeds afhankelijkheid van subsidie. Ik was er bang voor dat het verenigingsleven duurder uit zou zijn en dat is ook zo. Hierdoor moet de gemeente ook meer geld uitgeven aan de verenigingen. De Muze is een schitterend gebouw en een aanwinst voor Noordwijk, maar voor verenigingen is het soms wat problematisch. Zij moeten lang van tevoren aangeven of en welke ruimte ze willen huren en er hangt een prijskaartje aan. In de oude dorpshuizen zei ik tegen de verenigingen als de ruimte leeg was: duik er maar in, maar het nieuwe bestuur dat over De Muze ging was het daar niet mee eens.”

Gelukkig

In eerste instantie zou Heemskerk dezelfde functie als beheerder houden in De Muze, maar het gemeentebestuur besloot dat de horeca verpacht moest worden aan een externe cateraar. Dat bleek geen gelukkige combinatie, want twee kapiteins op één schip werkt niet, vindt ook Heemskerk. “Als we vanaf het begin één toko hadden gehad, hadden we meer kunnen verdienen, maar tegenwoordig is deze situatie gelukkig anders.

In feite nam het leven van Heemskerk een drastische wending door een ongelukkige val: “Ik stond bij mijn huis op de opbouw van de zonneschermen en wilde door een raam naar binnen. Dat was slordig en ik viel, waarbij ik negen ribben brak en ook mijn arm op vier plaatsen gebroken werd. Het heeft me anderhalf jaar gekost om te herstellen, maar ik heb nog mazzel gehad, want ik had ook dood kunnen wezen. Alle verenigingen en ook het bestuur van De Muze leefden heel erg mee en voor die aandacht ben ik nog altijd dankbaar. Dat maakte dat die periode voor mij uiteindelijk toch heel fijn was.”

Door het gedwongen stilzitten ging Heemskerk ook nadenken over zijn toekomst. Om niet iedere dag te werken beviel hem wel en ook vond hij het geen slechte gedachte om al op z’n 63ste te stoppen in plaats van twee jaar daarna. Voor de komende jaren ligt er voldoende voor Heemskerk in het verschiet: “Ik wil zelf aan deze maatschappij bijdragen en denk er sterk over om me als vrijwilliger in te zetten voor de Stichting VluchtelingenWerk. Mensen worden te gauw in een hoekje neergezet en veroordeeld als gelukszoeker. Maar zij hebben vaak één doffe ellende meegemaakt. Ik wil hen helpen om verder te komen.”

Vrijdag 3 september is voor Heemskerk een afscheidsreceptie georganiseerd. Deze vindt plaats in de Muze, van 16:00 uur tot 19:00 uur.

Twee keer finishen tijdens vierdaagse

NOORDWIJK – Een grote passie van Dammy Heemskerk is het wandelen. Hij schrikt er niet voor terug om de vierdaagse van Nijmegen te lopen of de Kennedymars die maar liefst 80 kilometer lang is en op een en dezelfde dag afgelegd moet worden. Zijn grote droom is om ooit nog eens de Santiago da Compostelaroute te lopen en hij wil daar drie maanden voor uit trekken.

“Ik ben door een weddenschap in de wandelwereld terecht gekomen. Een vriend van me liep de vierdaagse en hij gaf er hoog over op hoe zwaar zo’n vierdaagse wel niet was. In 1998 zei ik dat hij niet zo moest zeuren en we gingen een weddenschap aan of ik deze vierdaagse wel uit kon lopen. Ik liep de 50 kilometer en heb de finish gehaald, maar vraag niet hoe. Ik had veel te weinig getraind en veel te veel gefeest. De nacht voor de eerste start bleef ik op tot half drie ’s ochtends en daarna moest ik al om half vier opstaan. Dat is niet goed. Ik wilde mijn vermoeidheid om 11 uur opvangen met een biertje, maar dat viel helemaal verkeerd.”

Hij vervolgt: “Op de derde dag viel ik onderweg langs de route in slaap en een aantal van mijn vrienden zijn vijf kwartier terug gelopen om me op te halen. Uiteindelijk haalde ik de Via Gladiola op de vierde dag. Dat was een fantastische ervaring. Na de finish ben ik achter de tribunes langs gelopen om nog een keer te finishen en die geweldige belevenis nogmaals te ervaren.”

Ook het jaar erop liep Heemskerk de vierdaagse en met een veel betere voorbereiding en training, liep hij die editie fluitend. Zijn volgende doel is het lopen van de Santiago de Compostela; een tocht van 1.900 kilometer. “Als ik wandel ben ik alleen en hoor alleen mijn eigen voetstappen. Je denkt dan na over het leven, bent niet meer aan het jakkeren en jagen, maar geniet puur van alles om je heen.”

Profiel

Naam: Dammy Heemskerk
Geboorteplaats: Oud Ade
Geboortedatum: 5.12.1947
Woonplaats: Noordwijk
Relatie: Gehuwd, drie dochters en een zoon. Drie kleinkinderen
Beroep: Beheerder De Muze
Houdt van: M’n gezin
Hekel aan: Mensen die gauw een oordeel vellen zonder achtergrondinformatie te hebben
Levensdoel: Gezond oud worden
Wil nooit: Naar een thuiswedstrijd van Ajax. Ik ben een Feyenoordfan
Wil ooit: Meer verbroedering; dat de mensen zich meer met elkaar verenigen
Bijzondere website: Ik heb heel weinig met computers
Voor het laatst intens gelukkig: Bij de geboorte van mijn laatste kleinkind vijf jaar geleden
Laatste keer gehuild: Bij de dood van mijn moeder enkele jaren geleden
Heeft spijt van: Dat ik mijn schoonvader te kort heb gekend
Huisdieren: Hond en kat
Zou in een ander leven: Een eigen zaak willen hebben
Dieptepunt in het leven: Het overlijden van mijn ouders
Heb mijn ouders nooit verteld: Dat ik wel eens meer geld uitgaf dan ik had

Auteurs brengen geslacht Steenvoorde in kaart

STREEK – Het geslacht Steenvoorde bestaat al ruim 700 jaar en voor het eerst is zijn oorsprong welhaast volledig in kaart gebracht door de auteurs Henk Steenvoorde en Harrie Salman. Vanaf het ontstaan van de familie Steenvoorde in 1289 tot aan de zeventiende eeuw hebben de schrijvers de oudste generaties in kaart gebracht en prachtige anekdotes gevonden. Hun speurtocht heeft geleid tot het boek over de heren van het kasteel Steenvoorde in Rijswijk, waarvan de vele honderden Steenvoordes afstammen die in de Bollenstreek wonen.

Door Joep Derksen

Steenvoorde en de Noordwijker Salman kwamen er drie jaar geleden achter dat ze sinds eind jaren ’70 van de vorige eeuw beiden bezig waren om het geslacht Steenvoorde in kaart te brengen. Daarom besloten ze elkaar op te zoeken en de handen ineen te slaan. Het bleek een gouden zet, want nadat het onderzoekswerk bij beide auteurs enige jaren op een laag pitje had gestaan, konden nu eindelijk spijkers met koppen geslagen worden. In het boek wordt niet alleen de adellijke familie Steenvoorde beschreven, maar ook de oorsprong van de burgerlijke familie en het landgoed Steenvoorde in Rijswijk. Als klap op de vuurpijl komen ook de Steenvoordes in de Bollenstreek aan bod, al heeft Salman plannen om deze tak van de familie in een tijdschriftartikel nog verder uit te werken.

Steenvoorde vertelt: “Het kasteel van de familie Steenvoorde wordt in 1289 voor het eerst in een oorkonde van graaf Floris V genoemd. Wij hebben uitgezocht wat de Steenvoordes tussen 1289 en 1483, het jaar dat de adellijke tak van het geslacht uitstierf, gedaan hebben. Ze zaten niet alleen op een boerderij om riddertje te spelen, maar gingen er ook op uit wanneer er gevochten moest worden.” Salman vult aan: “De grondlegger van de familie, Gerard van Leyden, heeft de bouw van de Ridderzaal in Den Haag georganiseerd. Hij was vader van ridder Jan van Steenvoorde, die zichzelf zo noemde naar het huis van zijn vader. Dat was namelijk een stenen huis dat aan een voorde (een doorwaadbare plaats in het water – JD) lag.”

De adellijke tak Steenvoorde stierf uit in 1483 en het kasteel Steenvoorde viel terug aan de toenmalige Graaf van Holland, waarna Koning Filip II van Spanje het kasteel in 1568 verkocht. Uiteindelijk hebben de geuzen het kasteel vernietigd. Hoewel het adellijke geslacht was uitgestorven, bleven de genen van de Steenvoordes doorleven, zo ondervonden de co-auteurs. Er blijken door de eeuwen heen heel wat bastaarden te zijn geboren: illegitieme kinderen dus. Deze kinderen kregen vaak een eervolle functie, met bijpassende vergoeding, die normaliter enkel voorbehouden waren aan “echte” Steenvoordes. Een bekend voorbeeld daarvan was pastoor Cornelis Gerritszoon van Steenvoorde uit Rijswijk. Een wettige, jongere zoon uit de adelsfamilie was de Hillegomse Gerrit van Steenvoorde, die in de 15de eeuw tot schout werd benoemd. Van hem stammen de Steenvoordes in de Bollenstreek af.

De bastaardtakken gingen na 1483 vechten om de vicarieën (geestelijke stichtingen met grondbezit) en voerden hierover processen tot 1660. Wie er won en wat er door de eeuwen heen nog meer aan smeuïge gebeurtenissen plaatsvonden, kan vanaf november gelezen worden in het boek “Steenvoorde”, het 18de deel in een serie van historische boekjes van de Stichting Historische Projecten Rijswijk.

De titel van het boek is: “Steenvoorde” en heeft als ondertitels: “de adellijke heren, de burgerlijke familie Steenvoorde en het landgoed Steenvoorde in Rijswijk”. De voorintekening van dit boek loopt tot 1 september. Dankzij subsidie van de gemeente Rijswijk is de prijs 12,50 euro (franco thuisgestuurd) en het wordt uitgebracht door de Stichting Historische Projecten Rijswijk. Aan de hand van het aantal mensen dat een boek bestelt, wordt de oplage bepaald. Na 1 september kost het boek 15,00 euro. Intekenen kan via: henksteenvoorde@hetnet.nl.

Oud-wethouder schrijft roman

SASSENHEIM – De oud-wethouder Jan Brussee heeft het schrijversvirus te pakken. Nadat hij vorig jaar al het boek “Bedevaart naar Hyde Park” publiceerde, verschijnt nu de roman “Boodschappen uit Parijs”. Brussee laat weten dat het hiermee niet stopt, want hij is nog met drie andere boeken bezig.

Door Joep Derksen

“Boodschappen uit Parijs” gaat over een ambtenaar die na zijn vervroegde pensionering in een diepe depressie terecht is gekomen. Zijn psychiater adviseert hem om reisherinneringen op te schrijven. Aan de hand van die reisherinneringen over Parijs, werken de psychiater en de hoofdpersoon samen om de depressie te overwinnen. Of dat ook lukt, blijkt pas aan het eind van de roman.

Brussee was van april 2002 tot en met januari 2005 wethouder in Sassenheim. Indertijd verhuisde hij naar Enkhuizen, waar zijn vrouw als predikante kon werken. “Toen ik hier woonde had ik mijn handen vrij en zocht naar nieuwe activiteiten. Mijn vader schreef vroeger ook schoolboekjes en misschien heb ik wat schrijftalent geërfd. Ik doe dit met veel genoegen, want het is leuk om creatieve ideeën op te schrijven.”

De auteur informeert dat er meer in zijn pen zit: “Ik heb nog een stuk of drie boeken in voorbereiding. Eén is een roman over een Duitse bankier die slachtoffer is geworden van een kredietcrisis: hij wordt uit de put geholpen. Het tweede boek wordt een beschrijving van de werken van een Britse historicus uit de Victoriaanse tijd: John Robert Seeley. Hij was in zijn tijd zeer beroemd in Engeland, maar niet in Nederland. Ik wil zijn ideeën in Nederland meer bekend maken. Het derde boek gaat over een klein jongetje, dat is omgekomen terwijl hij in behandeling was bij een arts, toen hij op vakantie was. De arts gaat naspeuren wat de doodsoorzaken waren.” Brussee besluit lachend: “Ik heb het schrijversvirus helemaal te pakken.”

Dorp doormidden geknipt

VOORHOUT – De spoorwegovergang, de belangrijkste doorgaande route tussen Noordwijk en Sassenheim is tussen 14 en 23 juli compleet afgesloten. Het verkeer moet zich hierdoor langs de Leidsevaart wurmen of omrijden via Noordwijkerhout. Ook de bewoners van het oude dorp en de nieuwbouwwijk Oosthout kunnen elkaars gebieden enkel lopend of fietsend bereiken.

Even snel boodschappen doen voor het weekend bij de supermarkt in het oude dorp zit er voor de Oosthouters niet in. Ook de supermarkt en naastgelegen winkels aan het Jacoba van Beierenplein merken dat de toeloop door de wegafsluiting vele percentages lager ligt. Het is het bekende verhaal van de zure appel en daar doorheen bijten. Maar komt er na het zuur ook daadwerkelijk het zoet; de Herenstraat als mooie winkelstraat? Ongetwijfeld; zeker als de shopper ervan houdt om gratis uitlaatgassen in te ademen tijdens het winkelen.

Leren vissen als activiteit

VOORHOUT – “Wat moeten we in hemelsnaam doen nu de kinderen zes weken vrij zijn?” Deze vraag heeft menig ouder zich zuchtend afgevraagd bij het begin van de schoolvakanties. De Stichting Jeugd en Jongerenwerk Voorhout organiseert echter al jaren vakantie-evenementen en ook dit jaar staan deze weken onder leiding van Dora Duijnisveld. Al zal het voor haar wel de laatste keer zijn.

De afgelopen week hebben de kinderen al gebowld, koekjes gebakken en zijn ze naar de Linnaeushof geweest (beter bekend als Bennie Broek). Woensdag 14 juli maakten de tientallen jeugdigen zelfstandig een hengel en gingen vervolgens vissen in het water langs de Schoutenlaan. Ook de komende weken kunnen jongeren van circa zes tot zestien jaar deelnemen aan verschillende activiteiten van Vakantie-evenementen. Voor meer informatie: 06 1105 3968.

Leraar schrijft avontuurlijk reisverhaal ‘Vaar wel’

SASSENHEIM – ‘Het verhaal zat in mijn hoofd en moest eruit’. Jur (32) was in het verleden onder meer sales manager en tegenwoordig geniet hij van zijn vak als meester voor een basisschoolgroep 7. Hij heeft veel gereisd en meegemaakt en al zijn ervaringen wilde Jur in verhaalvorm op papier zetten. Dat was geen sinecure, want uiteindelijk heeft het tweeënhalf jaar geduurd voordat het boek ‘Vaar wel’ gerealiseerd was. Het eindresultaat mag er echter wezen, zo vindt ook Jur zelf. 

‘Dit is geen autobiografische roman, maar een avontuurlijk reisverhaal waarin veel zaken van mijn leven zijn verwerkt. Met 116 pagina’s is het een lekker boekje om mee te nemen op vakantie.’ Een vierweekse reis naar de townships (sloppenwijken, JD) in Zuid-Afrika heeft aan de basis gelegen van het boek, zo informeert de auteur: ‘Ik was ervan onder de indruk hoe vriendelijk de mensen daar waren. Er was veel positivisme en dat ontroerde mij, al kon de situatie ook heel snel omzwaaien. Zo deelde ik op een dag snoepjes uit aan de kinderen, maar verloor de gids uit het oog. Plotseling sloeg de sfeer om en kwamen er oudere jongens op mij af die veel meer wilden dan wat snoepjes. Ik ben toen keihard weggerend om de gids te achterhalen’, haalt Jur herinneringen op. 

 Na zijn terugkomst is Jur gewoon beginnen te schrijven. Het verhaal zat in mijn hoofd en moest eruit. Ik wist het einde van het verhaal toen nog niet, maar dat ging tijdens het schrijven voor mij leven. Het boek gaat niet alleen over de townships, want het is daar heel zwart-wit: of je bent er vrolijk, of je wordt beroofd. Van mijn 14de tot mijn 20ste ben ik zeilinstructeur geweest, dus de hoofdpersoon Janick vertrekt uit de sloppenwijken om met een boot het water op te gaan. Het verhaal gaat heel snel, zo wijd ik in het boek niet uren uit over hoe de Tafelberg eruit ziet. In dit boek maak ik de wereld zoals ik die zelf zie en dat is het mooie van schrijven. Zo komt mijn vrouw Sandrine ook voor in het boek, maar dan als boot die haar naam heeft gekregen.’ 

Het boek ligt nu al in de Sassenheimse boekhandels en ik ben heel trots op de positieve reacties die ik van de lezers heb gekregen. Mensen vinden het een boeiend en spannend verhaal.’

Het boek ‘Vaar wel’, ISBN 97-89-460-89-6354 is voor 14,95 euro te bestellen via www.boekscout.nl of bij een boekenzaak.

Appeltje eitje voor bijbouw aan monument

LISSE – Zelden zal een renovatieplan door de Monumentencommissie zo snel goedgekeurd zijn als donderdag 1 juli het geval was voor de Laan van Rijckevoorsel 11. De eigenaar Simon van der Zaal hield een goed voorbereid betoog over het weghalen van een losstaande garage bij het gemeentelijk monument. In plaats daarvan moet er een nieuwe berging verschijnen, die ‘zoveel mogelijk in de stijl van het oude huis gerealiseerd wordt’.

Van der Zaal liet de commissieleden weten: ‘We willen drie soorten stenen gebruiken, net zoals de architect Paardekooper deed bij de bouw van het woonhuis. Tevens willen we zoveel mogelijk details iut de woning terugzien in de berging plus de garage. We volgen een beetje de stijl van de oude MAVO op de Oranjelaan.’ De voorzitter van de commissie let weten: ‘Uw woonhuis is een monument, maar er zijn geen wijzigingen aan het woonhuis. Dus is er geen monumentenvergunning voor nodig.’ Tevens werd tijdens deze vergadering bekend dat de commissie Welstand ook akkoord ging met het plan. Van der Zaal kan dus met gezwinde spoed aan de slag.

Monumentencommissie gefopt

LISSE – ‘We zijn gewoon gefopt. Het pand aan de Achterweg-Zuid 56 is anders en hoger geworden.’ Deze kritiek uitten de leden van de Monumentencommissie tijdens hun vergadering van donderdag 1 juli.

In juni 2007 gaf voormalig wethouder Guus Mesman (PvdA) toestemming om de woning uit 1872 met schuren (ook bekend als Grotenhof) op dit adres volledig af te breken en te herbouwen. Een bollenschuur met een typische raamstructuur en bloememblemen werd uitgezonderd van de sloop. De plannen die door eigenaar Jan Zwaan en architect Hans van Egmond een maand later aan de Monumentencommissie werden gepresenteerd, konden ook de instemming van de commissieleden krijgen. De vrijstaande muur uit de oudste periode van Grotenhof zou behouden blijven en zelfs verlengd worden. Voordat de commissieleden vergaande conclusies trekken, willen ze eerst de situatie ter plekke bekijken.

Brede School van 20 miljoen gepland

LISSE – Een Brede School bouwen op de huidige locatie van de Willibrordschool aan de Oranjelaan. In dit pand komen de Tweemaster, St. Willibrordschool en Stichting Kinderopvang Lisse (SKOL). Dit besluit nam het college van burgemeester en wethouders op dinsdag 6 juli.

De Brede School moet onderdak kunnen bieden aan 400 leerlingen. Dat zijn circa zestig leerlingen meer dan de Tweemaster en St. Willibrord nu gezamenlijk hebben. De schoolbesturen rekenen echter op een ‘sterk aanzuigende werking van de Brede School en daardoor groei’. Op een gebied van 2.416 m2 krijgen de leerlingen les in een aantal lokalen en kunnen zij sporten in een gymnastieklokaal (455 m2) dat naast het onderwijslokaal komt. De gymzaal kan ’s avonds door de bewoners van de wijk gebruikt worden, zo is de verwachting. SKOL wil zowel kinderdagopvang als buitenschoolse opvang aanbieden en denkt hiervoor 1.000 m2 nodig te hebben.

Uit de kadernotitie blijkt dat de ingang van de school en de parkeervoorziening van 40 tot 80 plaatsen aan het Nassaupark wordt gesitueerd. ‘Dit voorkomt ook zoveel mogelijk dat ouders hun kinderen op de Oranjelaan gaan afzetten. De verkeersbewegingen (auto’s / fietsers / voetgangers) worden daardoor zoveel mogelijk geconcentreerd op het kruispunt Nassaupark / Oranjelaan. Bij een aansluiting tegenover de Irenestraat wordt de overlast voor bewoners minimaal. Voor bovengenoemde ontsluiting dient wel een verkeersbrug aangelegd te worden. Een eerste inschatting van de kosten hiervoor zijn circa 200.000 euro, maar dit zal nog verder moeten worden doorgerekend.’ De voorlopige totale kosten bedragen momenteel 19.297.066 euro, maar daar komen nog extra sommen bovenop, zo is de verwachting. Zaken als een kiss & ride stroke zijn nog niet in dit bedrag opgenomen en ook is onduidelijk of de gereserveerde gelden voor verkeerstechnische aanpassingen voldoende zullen zijn. Het definitieve budget moet in het najaar van 2010 nog door de gemeenteraad worden vastgesteld. Als er verder geen bezwaren tegen de Brede School binnenkomen en ook andere zaken het traject niet vertragen, kan de school in januari 2013 worden opgeleverd, zo hopen alle betrokkenen.

‘CJG moet meer dan een hokkie zijn’

LISSE – De realisatie van het Centrum voor Jeugd en Gezin (CJG) wordt mogelijk vertraagd. Deze mededeling deed wethouder Adri de Roon (D66) dinsdag 6 juli. De aanstelling van een CJG- coördinator is met enkele maanden uitgesteld en ook is er nog altijd geen locatie gevonden waar het CJG wordt opgezet. De gemeente is vanaf 1 januari 2011 van overheidswege verplicht om een volledig werkend CJG gerealiseerd te hebben. De Roon verwacht echter niet dat Lisse beboet wordt: ‘Als er gemeenten zijn die eind 2011 nog steeds niets hebben, dan wordt er vanuit het Ministerie voor Jeugd en Gezin zeer indringend met hen gesproken. Onze vertraging loopt hooguit tot het eerste kwartaal van 2011.’

Met het CJG worden alle kinderen tussen de – 9 maanden en + 23 jaar intensief gevolgd. Ieder pijntje, kwaaltje en allergietje wordt opgeslagen in een centraal systeem, dat vervolgens door alle professionals, hulpverleners en aanverwante beroepsgroepen bekeken kan worden. Op aangeven van het ministerie van demissionair minister Andre Rouvoet heeft de regering bepaald dat iedere gemeente zo’n CJG moet hebben, al kan de vorm verschillen. In Lisse kiest het college van burgemeester en wethouders voor een CJG-coördinator die 12 uur per week en twee jaar lang allerlei zaken gaat regelen.

Een ambtelijk rapport promoot het CJG als volgt: ‘Iedere ouder heeft wel eens een vraag over de opvoeding van de kinderen. “Kan het zijn dat mijn kind niet goed hoort? Hij luistert zo slecht. Zit mijn tiener niet te veel achter de computer?” Vragen stellen is heel normaal, vinden de medewerkers van het toekomstige CJG.’ Er zijn plannen om een gezamenlijke huiskamer te maken in het CJG, zodat ouders elkaar informeel kunnen ontmoeten. Ook moet er een CJG-website en een gezamenlijk regionaal telefoonnummer komen.

Ook worden verschillende zorgorganisaties ondergebracht in één en hetzelfde pand, maar een definitieve locatie is hier nog niet voor gevonden. De Roon wil helemaal niets loslaten over waar het CJG zou kunnen komen. ‘In zo’n pand moeten de kernpartners als Jeugdgezondheidszorg, het consultatiebureau, het opvoedbureau en maatschappelijk werk een backoffice hebben. Je hebt het dus over meer dan alleen maar een hokkie, maar hebt behoorlijk wat kantoorruimte nodig. Welke locatie we ook vinden, enige verbouwingen zijn toch noodzakelijk. De CJG-locatie moet op redelijke afstand van het openbaar vervoer zijn. We hebben een locatie op het oog, maar er zijn op twee andere locaties ook andere gegadigden.’

De wethouder informeerde tevens dat de subsidie voor het organiseren van oudercursussen weggehaald wordt bij WWZ-Valent-Marienstaete en wordt ondergebracht bij het CJG. ‘Sinds een aantal jaren is de deelname aan deze oudercursussen teleurstellend laag. Door het CJG opdracht te geven oudercursussen te organiseren, kunnen die cursussen mogelijk meer vraaggericht en bovendien meer lokaal georganiseerd worden. Hopelijk stijgt de deelname daarmee.’

Nieuwe wandelroutes

LISSE – Drie nieuwe wandelroutes hebben het levenslicht gezien. Pieter Balkenende, regiomedewerker van Landschapsbeheer Zuid-Holland overhandigde dinsdag 6 juli het eerste kaartje van ‘Wandelnetwerk Keukenhof’ aan wethouder Bas Brekelmans (VVD).

Momenteel kunnen de wandelaars zich al uitleven op het Laarzenpad Keukenhof, Laarzenpad Zuid-Holland en het Ommetje Poelpolder. De nieuwe routes zijn ontstaan met medewerking van medebedenkster van het Ommetje Poelpolder Maaike Breure, die momenteel ernstig ziek is. Balkenende informeert: ‘Met dit Wandelnetwerk Keukenhof is er een lokaal wandelnetwerk in Lisse. De bestaande wandelroutes zijn met elkaar verbonden en twee nieuwe routes zijn gerealiseerd. Tevens hebben we met behulp van wegwijzers gezorgd voor een koppeling tussen het centrum en het buitengebied. Verspreid over het wandelgebied worden vijf informatiepanelen met routes erop geplaatst. In de toekomst willen we het wandelnetwerk uitbreiden zodat de wandelaars ook door bollengebieden kunnen lopen. Maar deze wens ligt nu nog lastig bij de eigenaren van die bollenvelden.’

De twee wandelroutes die het levenslicht hebben gezien zijn het Van Lynden Ommetje (3,5 kilometer lang) en de Reigersbosroute (5 kilometer). De Keukenhofboschroute van 2,5 kilometer wordt op korte termijn gerealiseerd. Het boekje ‘Wandelnetwerk Keukenhof’ is gratis te verkrijgen bij onder meer de VVV. Aan de totstandkoming van deze uitgave leverden verschillende instanties een financiele bijdrage, waaronder de Provincie Zuid-Holland (ruim 30.000 euro) en de gemeente Lisse (10.000 euro).

Outletstore aan 1e Poellaan 26

LISSE – Een nieuwe Outletstore wordt gevestigd aan de 1e Poellaan 26. Hiervoor gaf het college van burgemeester en wethouders op dinsdag 6 juli haar toestemming. In deze outletstore worden zaken als tegels, sanitair, tuinartikelen en installatieproducten verkocht. Nadat de initiatiefnemer, de heer De Goeij, in maart een verzoek had ingediend om zijn plannen te realiseren, ontving de gemeente een viertal bezwaren.

Deze bezwaren betroffen onder meer het verstoren van de zondagsrust, geluid- en stankoverlast door vrachtverkeer en toenemende parkeerproblemen. De bezwaren vonden echter geen gehoor bij het college van burgemeester en wethouders. De Outletstore komt er dus.