Kadaver schaap brengt Van Heemstralaan in beroering

SASSENHEIM – Een kadaver van een schaap heeft de gemoederen flink doen oplaaien bij de bewoners aan de Baron van Heemstralaan. Waar enkele mensen schande spreken van het feit dat er een dood dier langs de kant van de weg en binnen handbereik van kindervingertjes ligt, vinden anderen de ophef overtrokken: “Er wordt een beetje hysterisch gereageerd.”

Een echtpaar dat hun naam niet in de krant wil hebben, heeft contact opgenomen met onder meer het Ministerie van Landbouw, Natuurbeheer en Visserij en de gemeente Teylingen, nadat tegenover hun huis een dood schaap lag. Het beest was daar neergelegd door een nabijlevende boer, zodat het door de organisatie Rendac, een onderneming die dierlijk restmateriaal en kadavers verwerkt, kon worden opgehaald. Wettelijk gezien mag een kadaver drie dagen langs de weg blijven liggen, zo liet de gemeente aan het echtpaar weten. “In deze huidige tijd moet het toch niet kunnen dat er een kadaver in een woonwijk ligt. Het is vreemd dat dit kan, want de inwoners mogen hun vuilnisbak ook niet een dag eerder buiten zetten, want dan word je bekeurd. Wij willen niemand kapotmaken of zwartmaken, maar laat de gemeente nadenken om dit tegen te gaan.”

Niet in woonwijk

Ze vervolgen: “Je weet niet waaraan zo’n dier is doodgegaan; voor hetzelfde geld is dat mond en klauwzeer. De kinderen kunnen onder het doek kijken en het beest aanraken en vervolgens hun vingers in de mond stoppen. Of een hond of kat snuffelt of likt aan het beest en gaat dan thuis hun baasjes likken. Laat de boer de kadavers bij de verbindingsweg tussen de A44 en Sassenheim neerleggen; daar kan de vrachtwagen van Rendac de dieren ook ophalen.”

Zij: “Het is niet erg dat een kadaver langs de weg wordt gelegd, maar doe het niet in een woonwijk. En als dat zo is, laat het dier dan niet een halve dag of langer liggen. De wet moet gewoon worden aangepast, niet alleen hier in Teylingen, maar ook landelijk.” Hij: “Met de communicatiemiddelen van tegenwoordig moet het toch mogelijk zijn voor de chauffeur van Rendac om even te bellen en aan te kondigen dat ze er op een bepaald tijdstip zijn? De boer kan dan kort daarvoor het dier op de juiste plek neerleggen.”

De betreffende boer kon niet voor het verstrijken van de deadline bereikt worden, maar een aantal huizen verderop woont mevrouw Schouten. Zij is het niet eens met de voorgaande sprekers: “Het is heel onterecht dat ze boos zijn omdat dit kadaver op de hoek van de straat lag. Er stonden in deze straat drie werkhuisjes en containers en het was niet mogelijk voor Rendac om het dier bij de boer af te halen. Die betreffende boer (naam bekend bij de redactie) kan er ook niets aan doen en ik weet zeker dat dit beest daar niet drie dagen zou blijven liggen. Daar komt bij: je leeft hier niet in een stad en als er een kadaver langs de weg ligt, kun je de kinderen leren dat dieren doodgaan en hoe ze verwerkt worden. That’s life.”

Niet gewend

Mevrouw Van Liempt en de heer Bonfrer vinden het geheel “overtrokken”. “Als een beest doodgaat, moet het weg en normaliter ligt het kadaver dan hier in het midden van onze straat op de stoep. Omdat de hele straat vol stond met busjes en containers heeft de boer het aan het einde van de straat gebracht. Voorheen lag een kadaver bij de boer op het erf, maar in verband met de gekke koeienziekte en mond & klauwzeer mag een vrachtwagen die de kadavers ophaalt niet meer op een erf komen. De boer wil alle overlast vermijden en niemand tot last zijn. Op het platteland is het vrij gebruikelijk dat een kadaver aan de kant van de weg wordt gezet. Dit is de laatste boer in de buurt en sommige mensen zijn een boer in de buurt niet zo gewend. Er wordt een beetje hysterisch gereageerd.”

ISS met blote oog waar te nemen

TEYLINGEN – Nog enkele dagen is het ’s avonds mogelijk om boven onze geliefde woonplaats het International Space Station (ISS) voorbij te zien razen. De afgelopen dagen verzamelden zich al enige ‘space watchers’ met en zonder camera’s om een minuut lang te kunnen kijken naar het witte licht dat voorbijsnelde.

De ISS reist door het heelal met een snelheid van 7,7 kilometer per seconde en bevindt zich momenteel in de laagst mogelijke baan om de aarde: circa 390 kilometer boven onze hoofden. Dankzij de grote solarvleugels is het een van de best zichtbaarste objecten om te zien. De ISS vliegt al vijf jaar lang zo’n 15 keer per dag over ons heen, maar kan niet altijd gezien worden. De beste tijd om naar de ISS te kijken is kort voor zonsopgang of net na zonsondergang: op het moment dat de observant in het donker is, maar de ISS nog belicht wordt door de zon.

De ISS is te zien op woensdag 30 juli omstreeks 23:32 uur (richting ZZW), donderdag 31 juli omstreeks 22:23 uur (richting ZZW) en vrijdag 1 augustus om circa 22:49 uur (richting ZZW). Voor meer informatie over de precieze tijden waarop de ISS over Teylingen heen vliegt, ga dan naar de volgende website: http://www.esa.int/esaHS/ESAI2X0VMOC_iss_0.html.

IRAH Computers groeit stevig door

VOORHOUT – IRAH Computers begon vijf jaar geleden als een webwinkel, maar is in de loop der jaren uitgegroeid tot volledige aanbieder en reparateur van computers en accessoires. Onlangs is de zaak maar liefst 2½ keer zo groot geworden en eigenaar Hashem Nabiollah is daar met recht trots op.

IRAH Computers lijkt iets verscholen te liggen aan de rechterkant van De Toog, maar klanten uit de gehele Duin- en Bollenstreek hebben de zaak al weten te vinden. Dat is niet zo gek, vindt Nabiollah: “We verkopen computers en alles wat ermee te maken heeft: moederboarden, processors, harde schijven en toetsenborden. Waar we ons echt mee onderscheiden is de reparatie van computers en laptops. Dat doen we hier in de zaak of bij de mensen thuis.”

Over de laptops en computers: “We hebben alle merken, maar verkopen juist wat de klanten nodig hebben: daarom kunnen we alles bestellen wat de klant wil. Als een computer bij ons wordt binnengebracht voor reparatie, gaat die meestal dezelfde dag naar de reparatie. De prijzen hiervoor zijn van tevoren bekend, dus er zijn nooit onverwachte verrassingen. Onder een bedrag van 100 euro is het altijd kostengunstiger om je computer te laten repareren.”

Hij besluit: “Onderdelen, computers en aanbiedingen kun je overal krijgen, maar alleen bij ons ontvang je voortreffelijke service. Om een voorbeeld te geven: als je computer of laptop crashed, kunnen wij nog alle data eraf halen en de documenten redden. Daarna kunnen we ook nog de computer repareren en de verloren gewaande informatie terugplaatsen.”

IRAH Computers, Herenstraat 108c, 2215 KK Voorhout, T: 0252 215 080, E: info@irahcomputers.com, W: www.irahcomputers.com.

Tour de Voorhout

24ste Avond-fietsdriedaagse

VOORHOUT – Niet minder dan 150 fietsers dromden dinsdag 22 juli samen bij het gebouw van De Speleweij om zich in te schrijven voor de 24ste avond-fietsdriedaagse. Mede dankzij het mooie weer kon de Oranje Vereniging Voorhout blij zijn met het feit dat het deelnemersaantal in vergelijking met vorig jaar maar liefst 50% hoger lag.

Door Joep Derksen

Bijna alle fietsers hadden zich ingeschreven voor het volledige evenement, maar voor het eerst waren er ook vijf deelnemers die gebruik maakten van de mogelijkheid om voor een euro een dagkaart (of beter: avondkaart) te kopen. De deelnemers zelf hadden er zin in, zo lieten Julian (7) en Mitchel (9) weten: “We vinden het leuk om te fietsen en bovendien kunnen we onze nieuwe fiets aan de andere mensen laten zien.” Paul (14), Davy (11) en Eric (10) deden samen met hun vader Henk al voor de vierde keer mee. Speciaal voor de gelegenheid waren ze gekleed in de gele, groene, witte en bolletjestrui waarop geschreven stond: ‘Tour de Voorhout’. Over hun deelname vertelden ze: “We fietsen altijd met onze vader mee: het is lekker weer en we gaan lekker rijden. Het is namelijk toch vakantie, dus wat moet je anders doen.”

Het stel Tineke Schoneveld en Wilbert Zonneveld deden voor de tweede keer mee. De laatste twee jaar hadden ze verstek laten gaan vanwege de weersomstandigheden, maar dit jaar kriebelde het fietsplezier weer. “Ik vind het heel leuk om met goed weer te fietsen, maar ik laat me niet natregenen”, aldus Schoneveld. “We gaan de volle drie dagen fietsen, maar als het gaat gieten stop ik er mee.” De fietsdriedaagse is echter een aanrader voor iedereen, zo vindt Zonneveld: “Het is een gezellig tochtje van 25 kilometer. Met een gemiddelde snelheid van 15 km/uur ben je na anderhalf uur weer terug. Doe het rustig aan en geniet van het evenement.”

Vakantie-evenementen hoogtepunt van zomervakantie

VOORHOUT – Het hoogtepunt van de vakantie zijn voor alle 6+ers ongetwijfeld de vakantie-evenementen, die dit jaar weer van maandag 28 juli tot en met zaterdag 23 augustus plaatsvinden. Ook dit jaar weer heeft de Stichting Jeugd en Jongerenwerk Voorhout alles uit de kast gehaald om de jeugd van 6 tot en met 12 jaar de vakantietijd van hun leven te geven.

Voor de reislustigen staat er van 28 juli tot en met 1 augustus een trip naar Naturalis op het programma, de kunstzinnige kinderen kunnen creatief aan de slag met spiegels of afvalmateriaal en de sportievelingen laten hun kunnen zien met het bowlen.

In de tweede week (4 – 8 augustus) wordt er creatief geknutseld, koekjes gebakken, gevist, een mooie film bekeken en gezwommen. Van 11 tot 15 augustus worden de hersenen getraind met een puzzeltocht, ontstaan prachtige kunstwerkjes uit dekseltjes en afvalmateriaal, kunnen dolfijnen bekeken worden in het Dolfinarium en mogen de poppen naar het poppenbureau.

En natuurlijk vindt er in de laatste week weer de traditionele huttenbouw plaats, waar je als jeugdige er flink op los mag slaan met hamer en spijkers. Na het kiezen van de burgemeester van het huttendorp en het op donderdag en vrijdag slopen van het dorp en opruimen van de spijkers (het traditionele ‘spiekerzoek’n’) is er op zaterdag 23 augustus van 14:00 tot 16:00 uur een Groot Pretpark op de parkeerplaats Boekhorstlaan tegenover de Breugelhof.
Voor meer informatie over het schema van de vakantie-evenementen en om uw kinderen in te schrijven, kan contact worden opgenomen met Dora Duijnisveld: 06 1105 3968 of: 06 5050 1845.

Nieuwe brug bij Dever

LISSE – De stichting Beheer Dever krijgt van het college van burgemeester en wethouders toestemming om een ‘historiserende toegangsbrug vanaf de voorhof naar het Donjon Dever’ aan te leggen. Dit maakte wethouder Adri de Roon (D66) dinsdag 22 juli bekend.

De Roon: ‘De monumentencommissie heeft een positief advies gegeven en ook de Rijksdienst voor Archeologie, Cultuurlandschap en Monumenten, alsmede Gedeputeerde Staten kunnen met deze historiserende brug instemmen.’ De brug wordt zaterdag 11 oktober officieel onthuld.

Geen opslag auto’s aan Heereweg 431

LISSE – De eigenaar van het pand aan de Heereweg 431 krijgt geen toestemming om het bestemmingsplan te wijzigen in ‘woondoeleinden met een beperkte bedrijfsmatige opslag’. Dit maakte wethouder Adri de Roon (D66) dinsdag 22 juli bekend.

In verband met ‘mogelijk juridische consequenties’ wilde De Roon de achterliggende stukken niet vrijgeven, maar met enig doorvragen kwam er toch informatie boven water. ‘Momenteel wordt al gesleuteld aan oude auto’s, er worden gebruikte en nieuwe onderdelen van auto’s, alsmede overblijfselen van oude auto’s opgeslagen en via internet verhandeld. Deze bedrijfsmatige activiteiten zijn niet toelaatbaar en de sloopauto’s moeten verwijderd worden. De gemeente is van plan hiervoor een dwangsom op te leggen, maar dat kan pas nadat de gemeenteraad in september de grondhouding heeft bepaald’, aldus De Roon.

Nieuwe graven op Duinhof

LISSE – ‘De begraafplaats Duinhof wordt uitgebreid met 158 graven en drie mausoleums. Hiervoor is een weilandgebied aangekocht tussen het Keukenhofbos en de Spekkelaan, aan de kant van manege Puntenburg’. Dit maakte wethouder Adri de Roon (D66) namens het college van burgemeester en wethouders bekend op dinsdag 22 juli.

Het totaal aantal graven bestaat uit 112 graven die uit twee lagen bestaan en 46 keldergraven in de nog te bouwen schanskorfwand en de wand van het beheerdergebouw. Tot nog toe lag het graf van de Graaf van Lijnden aan de rand van Duinhof, maar door de uitbreiding komt het nu in het midden van de begraafplaats te liggen. Er vindt echter een grondruil plaats tussen de stichting Kasteel Keukenhof en de Hervormde gemeente Lisse, zodat dit graf op eigen grond bereikbaar is.

De uitbreiding betreft algemene graven en de gemeente voldoet hiermee aan haar zorgplicht om voldoende graven te realiseren, zoals beschreven staat in de Wet Lijkbeschouwing. In de uitbreiding van de begraafplaats is een diversiteit aan begraafmogelijkheden: zo zijn er gedeelten waar kan worden ‘begraven in het bos’, ‘begraven op het veld’ en ‘begraven in keldergraven van de schanskorfwand of bij het beheerdergebouw’. Tevens komen er drie mausoleums. Er komt dus een beheerdergebouw met materieel- en materiaalopslag langs de Spekkelaan te liggen. Vanaf de Spekkelaan is dit gebouw bereikbaar via een binnenplaats. De totale kosten bedragen 723.000 euro en eind 2008 wordt gestart met de realisatie.

Toezeggingen moeten bezwaren wegnemen

LISSE – Twee bezwaren tegen de bouwaanvraag van het project Sierkwartier zijn door het college van burgemeester en wethouders afgewezen. Dit maakte wethouder Adri de Roon (D66) dinsdag 22 juli bekend. De reden hiervoor is dat al separate toezeggingen zijn gedaan.

Sierkwartier betreft een nieuwbouwproject voor de bouw van 98 woningen: 60 grondgebonden woningen en 38 beneden- en bovenwoningen, op het perceel Grevelingstraat, bestaande uit de terreinen van Sierex en Elka. Het ‘Masterplan Greveling’ lag al in 2001 ter inzage en in de periode van 25 april t/m 5 juni van dit jaar lag de voorgenomen vrijstelling voor de bouw van de woningen ter inzage. Vleeswarenfabriek Persoon en Kopersvereniging ‘De Hyacint’ maakten bezwaar.

Vanaf het begin is het uitgangspunt geweest dat de huidige bedrijven in de omgeving niet in hun bedrijfsvoering beperkt worden, maar Persoon is hier niet gerust op. Het bezwaar is echter ‘ontvankelijk doch ongegrond’ verklaard. In ambtelijke stukken staat onder meer: ‘Bij uitvoering van (de) diverse onderzoeken is voldoende rekening gehouden met de bedrijfsactiviteiten van Vleeswarenfabriek Persoon. (…) Met Vleeswarenfabriek Persoon zijn ondertussen vergevorderde afspraken gemaakt om maatregelen te realiseren als de ontwikkelaar van de gemeente de bouwvergunning voor de woningen heeft ontvangen.’ Het ambtelijk advies vervolgt: ‘Ook is aan diverse wensen van de ‘Kopersvereniging De Hyacint’ voldaan. Hun wensen zijn zoveel mogelijk meegenomen in de planontwikkeling.’

Grenspalen toch geen gemeentelijk monument

LISSE – De grenspalen worden toch niet aangewezen tot gemeentelijk monument. Deze onthutsende mededeling deed wethouder Adri de Roon (D66) namens zijn collega Guus Mesman (PvdA). Een aantal eigenaren van de grenspalen blijkt niet te traceren en dat zou de procedure om te komen tot het verlenen van de monumentenstatus in de weg staan.

Op 31 juli 2007 gaf voormalig rijksarchivaris Bert Kölker een presentatie voor de monumentencommissie en pleitte ervoor om deze historische palen aan te wijzen als gemeentelijk monument. Hij stelde dat het van belang is om de grenspalen goed te onderhouden: enkele exemplaren dienen rechtop gezet te worden en ook zou de ruimte om de palen onkruid vrij gemaakt en gehouden moeten worden. Dinsdag 18 september maakte Mesman bekend dat hij dit verzoek zou inwilligen. Begin februari stelde de wethouder nog: ‘We willen de grenspalen binnen twee jaar tot gemeentelijk monument aanwijzen.’

Nu blijkt er van dit alles dus niets terecht te komen, zo blijkt uit de woorden van De Roon: ‘Het voorstel vanuit de monumentencommissie om de grenspalen tot gemeentelijk monument aan te wijzen is door het college welwillend bejegend, maar bij nader inzien stuit het op onoverkomelijke problemen. De eigenaren zijn vaak niet te traceren en op dat moment kun je ook de aanwijzingsprocedure om te komen tot de status van een gemeentelijk monument niet volgen.’

Mesman wil wel voorstellen om de grenspalen te laten beschrijven en vastleggen door de Vereniging ‘Oud Lisse’, mits daar bij hen behoefte aan is. De Roon ontkent dat dit een doekje voor het bloeden is: ‘Het is een beetje teleurstellend dat de grenspalen niet tot gemeentelijk monument kunnen worden aangewezen, maar we willen de monumentencommissie tegemoet komen. De grenspalen zijn historisch te noemen en in die zin verdienen ze bescherming. Als gebaar naar de Monumentencommissie willen we besluiten, de grenspalen ordentelijk te laten beschrijven en fotografisch vast te leggen. De kosten die hiermee gepaard gaan, kunnen ten laste worden gebracht van de Voorzieningen Monumenten.’

Roon zag geen oplossing om het probleem dat een aantal eigenaren van de grenspalen niet bekend is te omzeilen. Kunnen dan niet alvast die grenspalen beschermd worden, waarvan de eigenaren wel bekend zijn? De Roon: ‘Ik weet niet of er ook maar één eigenaar bekend is, maar ik laat dat uitzoeken.’

“Lidmaatschap van sportvereniging is beste manier om te integreren”

Gesprek op het terras

NOORDWIJK – De Polen roeren behoorlijk de gemoederen in de Bollenstreek: een zestal gemeentes is druk bezig te kijken waar zogeheten Polenhotels of Potels moeten komen. Waar voorheen huiseigenaren hun kamers openstelden voor de toeristen, worden deze woningen nu steeds vaker verhuurd aan uitzendbureau’s die er werknemers uit Midden- en Oost-Europa maandenlang laten logeren. Hardnekkige geruchten over foutparkerende Polen die niet bekeurd worden blijven de ronde doen, ondanks dat de politici deze stevig de kop in willen drukken. Wat vindt de terrasbezoeker nu van al deze perikelen? Is er nu sprake van Polenpaniek of is het allemaal een storm in een glas water. Op een regenachtige zaterdagstranddag geven bezoekers van Palm Plaza hun mening.

Door Joep Derksen

Marcel Minke uit Sassenheim geniet met zijn zoontjes Jelte (3) en Stijn (4) van een vrije zaterdag. Terwijl de kinderen genieten van hun limonade krijgen ze ook wat hapjes toegediend van een heerlijk uitziende appeltaart met een flinke portie slagroom. Minke heeft ervaring met Poolse werknemers, zo laat hij weten: “Ik werk zelf in de houthandel en kom veel Poolse krachten in de bouw tegen. Zelf heb ik er weinig last van, want we hebben te maken met de Nederlandse bazen. Ik vind het geen probleem dat de Polen hier komen werken: als er behoefte aan is en zolang de eigen mensen er geen last van hebben.” Over de Potels: “Als dat echt nodig is, moeten ze er maar komen, maar het wordt weer zo’n ding op zich. Over vijf jaar is de Polenrage over en krijg je weer andere mensen die hierheen komen. Ik zou echter niet zo’n Potel naast mijn deur willen hebben, want dat geeft alleen maar overlast. Je moet het neerzetten op een locatie waar niemand er last van heeft, bijvoorbeeld aan de rand van Noordwijk of op een industrieterrein.”

Getto

Twee tafels verderop zit het Duitse echtpaar Gläser uit Burbach. Ze zijn zojuist aangekomen en genieten van een goede Tasse Kaffee. Ze laten zich informeren over de discussie die momenteel gaande is over de Polenhotels en zeggen: “Als je zo’n Potel hier in Noordwijk neerzet, moet dat niet vlak aan het strand gebeuren, want die hoogbouw zou het uitzicht verschrikkelijk ontsieren. Bovendien besteden de Polen hun vrije tijd anders dan de toeristen. Waar de laatste groep naar het strand gaat en gezellig gaat winkelen en uit eten, komen de Polen hierheen om enkel geld te verdienen. Verder blijven ze meer in hun woonomgeving en dreigt gettovorming. Bij ons hebben we dat probleem met een andere bevolkingsgroep. Er is een steenfabriek die alle huizen in een naastgelegen straat heeft opgekocht en daar wonen alle buitenlandse werknemers, die ook weer huur betalen aan hun eigen baas. Je zorgt hiermee voor gettovorming en de politiek moet dat bestrijden.”

Voor mevrouw Gläser is het heel duidelijk: “Polenhotels zijn absoluut geen oplossing. De enige manier waarop deze mensen opgevangen moeten worden, is door ze te laten integreren. En dat moet gebeuren door hen lid te maken van een sportvereniging of activiteitenclub, waaraan ze participeren. Zo zonderen ze zich niet af en integreren in de samenleving. De gemeente danwel de overheid moet zo’n lidmaatschap mogelijk maken en hiermee voorkomen dat na twee of drie generaties getto’s zijn gevormd. Dat zou nou eens goed geïnvesteerd geld zijn.”

Haar man kijkt ondertussen genietend rond over het Noordwijkse strand. “Het is goed om hier weer terug te zijn. Het grote gevaar van toerisme is, dat onontgonnen gebieden vernietigd worden door de toeristen zelf. Zo kwamen we jarenlang met heel veel plezier in Praag, maar het is er nu verschrikkelijk. De houding van de inwoners daar is alleen gericht op één ding: zoveel mogelijk geld verdienen. Ook Spanje is helemaal verstoord door alle toeristen. En als je in België langs de kust naar Oostende rijdt, zie je de meest verschrikkelijke architectuur. Daar moet je echt voor waken, dus ook als het de bouw van de Potels betreft.”

Verkeersbordenoverlast

De Teyl in

VOORHOUT – Steeds maar weer hoor je over het terugdringen van regeltjes en de betutteling van de inwoners. “Kan het niet een onsje minder”, wordt er vaak gedacht als weer een nieuwe bestuurlijke regel, richtlijn, maatregel of wet verzonnen wordt.

Kijk eens op deze foto: hierop staan tien verkeersborden die de weggebruiker vertellen wat ze al dan niet moeten doen. Een eigen onderzoek wees uit dat er op de Oosthoutlaan, tussen de Schoutenlaan en Thea Hoogervorst niet minder dan 51 verkeersborden staan. Op een stukje weg dat enkele honderden meters lang is. Kan het niet een onsje minder?!

“Zelfs een biertje smaakte niet meer”

Geen afvallers bij Voorhoutse vierdaagselopers

VOORHOUT – Waar 12% van de deelnemers aan de Nijmeegse wandelvierdaagse afviel door blaren, zweren, spierpijn, peesscheuringen of ander lichamelijk ongemak, weerstonden de zestien leden en betrokkenen van de Scouting Boerhaave alle heuvels, bergen, dijken en ondergronden. Dankzij de steun aan elkaar en de goede onderlinge sfeer kon iedere Voorhouter de glorieuze intocht in de Via Gladiola meemaken. Enkele dagen na deze feestelijke gebeurtenis kijken de deelnemers uiterst tevreden terug op hun prestatie.

Door Joep Derksen

De idee om met z’n zestienen de wandelvierdaagse te lopen is gekomen vanwege een lang gekoesterde wens van Marcel Floor. Al tien jaar zei hij tegen zichzelf en anderen dat hij toch eens een keer de vierdaagse wilde lopen. Dit jaar pakte Roosmarijn Laroo door en ze stimuleerde vijftien mensen om zich samen met Marcel aan te melden. Begin dit jaar werd het trainingsschema gedownload en alle deelnemers liepen wekelijks tientallen kilometers.

En eindelijk was het dan zover: van 15 tot en met 18 augustus liepen acht mensen de 4 x 40 kilometer en de andere acht de 4 x 50 kilometer. Hoe beviel dat? “Niet elke kilometer is even leuk, want je krijgt toch moeie voeten”, zo laat Laroo weten. “Maar overal staan bandjes en blaaskapellen langs de weg en zelfs om 5:00 uur ’s ochtends is het feest in alle dorpen waar we langskomen. Het was goed om het samen te doen, want je kunt met elkaar kletsen of met andere deelnemers. In mijn eentje was ik er in ieder geval niet aan begonnen.”

Minder leuk

Waren er nog minder leuke dingen aan de vierdaagse? “Het is gek, maar de mindere momenten vergeet je snel.” Floor: “Die eerste drie uur in het donker lopen was een drama, maar als je over de helft van de dag was, ging het wel weer. Zeker als dan de zon weer door de wolken kwam. ’s Avonds waren we zo moe dat zelfs een biertje niet meer smaakte en dat gebeurt niet zo snel.” Paul Does, die de vierdaagse als enige van de groep al acht keer volbracht heeft vult aan: “Aan de andere kant maakte de regen die af en toe neerviel de vierdaagse niet zwaarder dan wanneer het 30 graden geweest zou zijn.”

Gaan de Voorhouters volgend jaar weer deelnemen aan dit wandelevenement? “We zouden best wel willen, maar de training kost heel veel tijd. Iedere week ben je namelijk vele uren aan het lopen.” Does: “Ik ga in ieder geval nog twee keer, zodat ik de vierdaagse tien keer heb gelopen.” Maar aan alle vierdaagsemaagden hebben de groepsleden wel een advies: “Het is een aanrader voor iedereen en echt een avontuur. Je moet de vierdaagse een keer gedaan hebben.”

Sponsoractie

De deelnemers Ineke Larod, Brigitta van Velzen, Kees van Velzen, Marieke Faber, Ria Faber, Marjoleine Mosselman, Jenny Vink en Roosmarijn Laroo bedwongen de 4 x 40 kilometer. De langste afstand (4 x 50 km) werd overwonnen door Marcel Floor, Paul Does, Lennart van der Dussen, Juman van der Dussen, Edwin Koster, Rene Zwaan, Bas van der Hulst en Robert Jan Veens. De opmerkelijke prestatie van deze mensen werd zeker mogelijk gemaakt door hun persoonlijke verzorger Jan Willem Laroo. Jenny Vink heeft op eigen houtje een sponsoractie opgezet en liep ruim 800 euro bijeen voor Wereldkinderen, zodat straatkinderen in Bogota bij een vakschool een beroep kunnen leren.

“Je wordt door de mensen naar de finish gedragen”

VOORHOUT – “Van mijn levensdagen loop ik geen vierdaagse meer”, verzuchtte de militair Ronald van Weijjen in 2003. Dit jaar liep hij als burger dan toch de 4 x 40 kilometer en behaalde de medaille met het kroontje. En ook volgend jaar kan Nijmegen zich weer voor zijn komst opmaken.

Door Joep Derksen

Als zelfstandig ondernemer van het bedrijf Ronalltronics had Van Weijjen voor het eerst sinds jaren de mogelijkheid om tijd vrij te maken voor de vierdaagse. “Het was dit jaar gemakkelijker dan in 2003, zeker omdat ik nu geen zware bepakking en geweer hoefde mee te nemen. Over het dragen van het geweer weet hij nog een aardige anekdote te vertellen: “Om te voorkomen dat het geweer schuurde legden wij militairen een stukje maandverband op onze schouder: we zorgden ervoor dat we genoeg van die dingen bij ons hadden!”

De lichtere verpakking was dus een positieve ontwikkeling, maar de eenheid van het peloton miste de tweevoudig deelnemer wel: “Je loopt wel met 39.000 anderen, maar toch heb je samen een andere belevenis dan wanneer je onderdeel bent van het korps. De meeste tijd loop je toch alleen, omdat iedereen zijn eigen tempo loopt, maar af en toe heb je wel eens contact met iemand.” Over de moeilijkste momenten tijdens de wandelvierdaagse: “Als ik meer dan vijf minuten rust had genomen en dan weer moest beginnen met lopen. Dan voelde ik mijn spieren echt wel, maar na vijf minuten lopen was ik weer opgewarmd en ging het weer.”

Het hoogtepunt was de intocht in de Via Gladiola: “Vijftien kilometer voor deze straat kijk je al uit naar dit moment. Je ziet zoveel mensen die je toejuichen en je bloemen toestoppen: dat is geweldig. Je wordt dan echt door de mensen naar de finish gedragen.”

“Ik hoop dat dit vrijwilligerswerk impact zal hebben”

Tiener zet zich in voor zieke weeskinderen in Zuid-Afrika

VOORHOUT – Je bent jong en je wilt wat. Dat is voor iedere tiener natuurlijk weer wat anders, maar Bennet gaat van 22 juli tot en met 15 augustus haar handen flink laten wapperen. In het plaatsje Buffalo City, helemaal onderin Zuid-Afrika helpt ze met het renoveren van een weeshuis waar jonge kinderen wonen die veelal met het HIV-virus besmet zijn.

Door Joep Derksen
Bennet volgt de studie Sport en Bewegen aan de ROC Leiden en in de hal zag ze een flyer van ‘Keys for Kids’ hangen; een stichting ontstaan uit de stedenband Gemeente Leiden – Buffalo City. Deze organisatie zet zich in voor de verbetering van de leefomstandigheden van kinderen in derde wereldlanden. De flyer informeerde over de mogelijkheid vrijwilligerswerk te doen in Zuid-Afrika en dat leek Bennet wel wat. Na het bezoeken van een informatieavond was ze helemaal enthousiast: “Ik doe het om een steentje bij te dragen, maar ook voor het avontuur en de spanning.”

In het weeshuis Mzomtsha hebben de meeste van de weeskinderen het HIV-virus of aids; dat is ook vaak de reden waarom ze in het weeshuis zijn terecht gekomen. Op dit moment hebben die kinderen in het weeshuis nog geen eigen bed of knuffels, maar dat gaat heel snel veranderen, mede dankzij de inzet van Bennet en andere vrijwilligers. “Als voorbereiding hebben we al klusdagen gehad, waar we onder meer geleerd hebben om te schilderen, vloertegels te snijden en vensterbanken te schuren. Wanneer we het weeshuis opknappen helpen phanduwazi, dat zijn kansarme jongeren, ons. Op 13 augustus moet alles klaar zijn: dan hebben de weeskinderen voor het eerst een eigen bed en knuffel. Ik kijk nu al uit naar hun blije gezichten; ik ben geen wereldverbeteraar, maar probeer wel deel uit te maken van het verbeteren.”

Kinderbraderie

De reis- en verblijfskosten voor Bennett worden gesubsidieerd door fondsen van de overheid. Ze betaalt een eigen bijdrage, maar is ook actief om duizend euro aan sponsorgeld op te halen, zodat nog meer kinderen in ontwikkelingslanden geholpen kunnen worden. Op dit moment heeft Bennet 210 euro ingezameld en ze heeft nog tot december om dit bedrag te vervijfvoudigen. “In september sta ik op de Voorhoutse kinderbraderie en diezelfde maand wordt ook een voetbaltoernooi georganiseerd. Ook geef ik een lezing bij mijn oma in het bejaardentehuis om meer bekendheid aan Keys for Kids te geven. Daarnaast kunnen mensen een bedrag storten op giro 4015895 van Keys for Kids, maar dan wel onder vermelding van mijn naam.”

Om de lokale bewoners en de weeskinderen nog extra te helpen, neemt Benet als Keys for Kids-ambassadeur op 22 juli voor de vliegreis alleen het hoognodige mee in haar koffer: een setje kleding, een pyjama, een handdoek en twee hoeslakens. De rest van de 20 kg die ze maximaal mee mag nemen vult ze met speelgoed, twee voetballen, gereedschap en zoveel mogelijk knuffels voor de kinderen. “Als we terug naar Nederland gaan, laat ik ook mijn kleren en handdoeken achter; daar kunnen ze het veel beter gebruiken.”

Donker

Ze besluit met een opmerkelijke wetenswaardigheid: “De recruiter van Keys for Kids die ik sprak vertelde mij dat ik de eerste donkere persoon ben die zich in Afrika als vrijwilliger wil inzetten, die hij gezien heeft in al die jaren dat hij zijn werk deed. Je ziet ook nooit donkere hulpverleners in Afrika, tenzij het mensen zijn die dit in hun eigen land doen.” Bennet, wiens roots in de Antillen liggen, heeft dus een voortrekkersrol te spelen als ambassadeur voor Keys for Kids. Denkt ze dat deze ervaring van invloed is op de rest van haar leven? “Dit kan mijn denkwijze veranderen over hoe je woont en met anderen omgaat. Ik hoop in ieder geval dat dit vrijwilligerswerk impact zal hebben. Het zou een teleurstelling zijn als ik aan het einde van de tijd denk: ‘Dit was niet interessant’.”

Voor meer informatie: www.keysforkids.nl.

Jongste Bollenstreker loopt Nijmeegse vierdaagse

“De vierde dag was een makkie”

WARMOND – Bijna veertigduizend mensen namen deel aan de wandelvierdaagse van Nijmegen. Ook een twintigtal Teylingers namen deel aan dit groots opgezette evenement. Een van de jongste deelnemertjes aan de vierdaagse was Martijn van Hees (12): hij presteerde het om vrijwel ongetraind in vier dagen en zonder blaren een afstand van 120 kilometer te lopen.

Door Joep Derksen

Zaterdag 19 juli was Martijn weer thuis en aan het inpakken voor een jeugdkamp waar hij dinsdag naar toe gaat. Hij loopt moeizaam heen en weer: “Ik heb helemaal geen zin in het kamp”. Hij laat het pakken even achterwege en vertelt over zijn vierdaagse-ervaring, terwijl hij trots zijn welverdiend kruisje laat zien: “Vorig jaar wilde ik al meedoen, want het leek me leuk om zo’n medaille in ontvangst te nemen, maar toen was ik nog te jong. Samen met mijn tante Geertje Finker liep ik vier dagen lang de 30 kilometer. Ik heb niet echt veel aan voorbereiding gedaan en dat was niet zo slim van me. Gelukkig had ik geen blaren, alleen waren mijn voetzolen wit uitgeslagen en is nu een spiertje verrekt in mijn bovenvoet.”

Wat was het moeilijkste moment tijdens de wandelvierdaagse? “De eerste dag was ik niet voorbereid op wat er zou komen en ik liep heel snel. We vertrokken om 7:45 uur en waren om 9:30 uur in Elst. Toen had ik spierpijn en moesten we nog 15 kilometer lopen. Die tweede helft over de dijk duurde heel lang; er leek geen eind aan te komen.” De volgende ochtend om 06:00 uur had Martijn ontzettend last van zijn voeten en belde hij zijn moeder om wat morele steun. Dankzij haar woorden startte Martijn toch en het ging steeds makkelijker. “Die zeven heuvelenloop waar iedereen het over heeft, valt best mee. Als we omlaag gingen, liep ik achteruit, dan is het net of je naar voren loopt.”

Over de vierde dag: “Dat was een makkie. Omdat je een uur langer over die dertig kilometer mag doen, kun je de afstand zowat kruipen. Het was heerlijk om in de Via Gladiola te lopen, want er waren zoveel mensen die me toeriepen: ‘Je bent er bijna!’ Er waren ook veel mensen die gek aan het doen waren en we kregen gratis gladiolen.” Heeft de nu ervaren vierdaagseloper nog tips voor anderen die de Nijmeegse vierdaagse willen afleggen? “Begin op tijd met trainen en maak gebruik van heel goede sokken en schoenen. En zorg dat je Dr. Fix bij je hebt: als je dat op je voeten smeert, voorkomt het blaren.”

Leerlingen groep 8 Antonius vinden “haan” terug

Nacht van Acht

VOORHOUT – Een anonieme tip op donderdagavond 17 juli, kort voor 11 uur, liet weten dat de gestolen haan van de St. Bartholomeuskerk weer terecht was. De leerlingen van groep 8 van de Antonius basisschool zouden dit pronkstuk als ‘examenstunt’ overhandigd hebben aan Meester John.

Dat is nog eens een primeur! Dwars door de regen en wind moest dit nieuws natuurlijk verslagen worden. En inderdaad: hoog aan het schoolgebouw hing de haan, als trofee. De kinderen, die zich al klaar maakten voor een ongetwijfeld onrustige logeernacht in de klaslokalen, waren graag bereid om de pers te woord te staan. Nick Soyer en Wim van Kampen (beide 12) vertelden dat zij zelfstandig de kerktoren opgeklommen waren. Vonden ze dat niet gevaarlijk? “Nee hoor”, onderbrak Simon Dolweg, “Ik hielp hen erbij!”. Hmm. Kan die haan eens getoond worden?

Lachend kwamen leraressen Jeannette van der Holst en Marie-Jose Buur met de haan op de proppen. Het was een prachtig zelfgemaakt exemplaar. “Afgelopen jaar hadden we zo’n bijzondere groep 8: we vonden dat zij een stempel op deze school moesten zetten door een eigen examenstunt”, zo legden ze lachend uit.

ROTS-jeugd knapt basisschool op

SASSENHEIM – Een aantal jongeren van ROTS, Reisorganisatie Telegd Sassenheim, vertrekt op vrijdag 25 juli om in het Roemeense dorpje Tormac een basisschool compleet op te knappen. Twee jaar lang is de organisatie ROTS, vallend onder de Protestante Gemeente Sassenheim, bezig geweest met het inzamelen van geld om dit project te realiseren. Maar het is gelukt en tot 9 augustus steken Sassemse en Roemeense jongeren de handen ineen om de jongsten te helpen met het verkrijgen van goed basisschoolonderwijs.

Het eerste klusproject van ROTS gebeurde in 2006 onder de naam: “De uitdaging”: in een plaatsje nabij het dorp Telegd, dat in het westen van Roemenië ligt, werd een appartementencomplex volledig opgeknapt. Een jaar later werden vier lokalen van een school aangepakt in het plaatsje George Doja en ook in de daaropvolgende jaren werden verscheidene van dergelijke projecten opgezet. Om aan de benodigde financiën te komen, organiseren de ROTS-leden veel acties, zoals het maandelijks wassen van auto’s, een oppascentrale, kerstkaarten rondbrengen en een computer helpdesk.

Vrijdag 25 april om 06:00 uur vertrekken de jongeren per bus vanaf het kerkplein bij de Julianakerk in Sassenheim. Steven Boer van ROTS laat weten: “Het zou leuk zijn als de mensen onze jongeren komen uitzwaaien!” Op zaterdag 9 augustus is de groep weer terug in Sassenheim.

“Valent komt nog terug op haar beslissing”

STREEK – Na ruim vijf jaar neemt Jan Kiewiet afscheid als regiomanager van Valent. In die tijd heeft hij grote en kleine projecten met goed gevolg opgezet en hij is klaar voor een nieuwe uitdaging. Zijn oude werkgever kan de borst natmaken, want Kiewiet zet zich voor de volle 100% in voor het bedrijf BenT; een concurrent op het gebied van de extramurale gezondheidszorg. De 48-jarige Kiewiet heeft de energie van een 25-jarige en baseert zijn besluiten op een visie die hij heeft: “Ik wil het ondernemerschap invoeren in de gezondheidszorg.”

Door Joep Derksen

Als regiomanager was Kiewiet verantwoordelijk voor twee intramurale vestigingen, Jeroen in Noordwijk en De Wilbert in Katwijk, en vijf extramurale locaties voor verpleging en verzorging. “Het bouwplan voor de Jeroen was gestagneerd en in 2003 zat er nog geen paal in de grond. We hebben de oude plannen uit 1999 aangepast aan de moderne eisen en in 2007 begon de bouw daadwerkelijk. Er staat in november van dit jaar een modern wooncentrum met onder meer thuiszorg, jeugd- en gezondheidszorg, een huisarts, apotheek, rouwcentrum en kapel.” Over De Wilbert: “Er bestonden plannen voor uitbreiding van de afdeling psychogeriatrie: dat zouden lange gangen en kleine kamers moeten worden. Ik was echter geïnspireerd door de kleinschalige zorg en heb samen met de architect woningen gecreëerd waar zes mensen wonen en vanuit hun woonplek worden begeleidt. Op het terrein van De Wilbert kon zo een dorp gecreëerd worden waar mensen kunnen winkelen, koken, wonen en leven. In maart 2009 start de bouw hiervan.”

Fusie

Sinds 1 januari van dit jaar is Valent bestuurlijk gefuseerd met WWZ en Marienstaete en vanaf 1 januari 2009 zal de feitelijke fusie tot stand zijn gekomen. Gevolg hiervan was, dat de functie van regiomanager per 31 december komt te vervallen. Hoewel Kiewiet ervan overtuigd was dat hij wel binnen de organisatie een andere functie zou krijgen, richtte hij zijn blik naar buiten: “Ik wil extern gericht bezig zijn.” Hoe voelde Kiewiet zich toen hij hoorde dat de functie van regiomanager kwam te vervallen? “Dat was enorm teleurstellend en ik was er eerst ook boos over. Natuurlijk moet de raad van bestuur keuzes maken over hoe ze de nieuwe organisatie opzetten. Mijn functie kwam daarbij te vervallen, maar ik denk dat Valent terugkomt op de beslissing om de schakel van regiomanager te laten vervallen. Er moet een verbinding zijn tussen de raad van bestuur en de organisatie en ook tussen de organisatie en de markt. Die schakel is de regiomanager. Ik stap met gemengde gevoelens op bij Valent, want je laat een fantastische organisatie los die groot is.”

Visie

Bij zijn nieuwe werkgever BenT, een landelijke aanbieder op het gebied van geestelijke gezondheidszorg, krijgt Kiewiet echter volop de ruimte om zijn visie te ontwikkelen. “Ik zie grote mogelijkheden voor ondernemerschap in de zorg. Wat dat betreft ben ik een rebel in de gezondheidszorg en BenT ga ik landelijk uitbreiden. De geestelijke gezondheidszorg is namelijk een heel aantrekkelijke markt waar het ondernemerschap een plaats moet vinden.”

Schakel

Wat denkt Kiewiet dat de toekomst van Valent zal zijn? “Door het groter worden middels de fusie zal die organisatie langere tijd intern gericht zijn, waardoor ze de markt uit het oog verliezen. Naast goed management en goed leiderschap is ook belangrijk dat er een band is tussen de organisatie en de markt. Ik denk dat Valent in de toekomst nog een extra schakel plaatst binnen de organisatie. Met het schrappen van de regiomanager maakt Valent in ieder geval een verkeerde keuze, maar ik respecteer die keuze wel. Ik heb een heel plezierige tijd gehad bij Valent en ga er met gemengde gevoelens weg. Ik heb er enorm veel geleerd en als vreemde eend in de bijt toch de ruimte gehad om te mogen ondernemen. Nu wil ik meer ondernemerschap in de gezondheidszorg doorvoeren, zodat er commerciëler gedacht gaat worden.”

“We worden het afvoerputje van de Bollenstreek”

Gemengde reacties op komst Polenhotel

HILLEGOM – Het bericht dat er twee locaties zijn waar de zogeheten Polenhotels, of: Potels, gevestigd worden, brengt de omwonenden aardig in het gareel. De reacties zijn echter verschillend. Waar in de Pastoorslaan de meningen negatief zijn over het plaatsen van de Polen in het oude pand van Van Waveren, maken de omwonenden van het Ringvaartterein zich minder druk. “Die mensen moeten toch ergens wonen.”

Door Joep Derksen

De geïnterviewden in de Pastoorslaan spreken uitsluitend op basis van anonimiteit. Een omwonende: “Ik vrees overlast als die mensen in het pand van Van Waveren komen. Met name ’s nachts, want die mensen lusten wel een borreltje. Natuurlijk moeten we ze ergens kwijt, maar je wilt toch niet zoveel mensen op een hoop hier vlakbij hebben zitten? Of ik een bezwaar indien?” Hij lacht even: “Dat heeft toch geen enkele zin. Je kunt zoiets toch niet tegenhouden als de politiek haar zinnen erop heeft gezet.”

Een buurtgenote is het met de vorige spreker eens: “Ik word niet vrolijk van die berichten. Ik wil niet discrimineren, maar enkele jaren geleden hadden we veel overlast van Engelsen, waar het ging om geluidsoverlast en inbraken. Het is de laatste tijd rustig. Momenteel zitten veel Polen in een pand iets verderop richting het centrum en wij hebben er geen last van. Als zij ’s avonds uitgaan, trekken ze toch naar het centrum toe. Als ze in het pand van Van Waveren komen, lopen ze wel bij onze huizen langs en dan hebben we veel meer last.” Ze vervolgt: “Ik heb dubbele gevoelens. Als je hen hiernaar toe haalt om te werken, moeten ze ook fatsoenlijk kunnen wonen, maar in het weekend doen ze niets anders dan zuipen en zijn ze heel vervelend en luidruchtig.”

Ze ergert zich aan de daadkracht van de Hillegomse politiek: “De gemeente moet nou zo nodig voorop lopen in het huisvesten van die Polen, maar van de ontwikkeling van bedrijventerreinen en huizen voor onze kinderen komt niets terecht. In Noordwijkerhout en Lisse zijn ze volop aan het bouwen en hier gebeurt niets. Met die Polenhotels worden we het afvoerputje van de Bollenstreek. De andere gemeenten moeten eerst zelf wat doen. Als de gemeente haar plannen doorzet, ga ik de meningen van de buurtbewoners peilen en dan een gezamenlijk bezwaarschrift indienen.”

Ringvaartterrein

De sfeer bij de omwonenden naast het Ringvaartterrein is een stuk positiever. Geen van de geïnterviewden maakt zich echt druk over de komst van een Potel. De heer Beelen: “Ik moet het maar afwachten, want je weet toch niet wat er komt. Als het geschikte mensen zijn, is er niets aan de hand, maar als het tuig is houdt het op. In ieder geval worden we van de huidige leegstand op het Ringvaartterrein ook niet veel wijzer. Ook wordt er veel vernield en dat maakt je ook niet vrolijker.” Is hij bang voor overlast? “Ach, daar kan ik niets over zeggen. Als je nieuwe buren krijgt, moet je ook maar afwachten of dat goed gaat. Er zijn slechte en goede Polen, maar ook Hollanders zijn niet allemaal brave jongens. Ik vind het prima als hier zo’n polenhotel komt en hoop dat het goed uitpakt.”

Mevrouw Seijsener is het hiermee eens: “Op mijn leeftijd heb ik niets tegen op zo’n polenhotel. Als ze er een restaurant bij doen, is het helemaal goed want dan kom ik er ook eten. Laat ze maar lekker rommelen op het Ringvaartterrein, want je hebt ook niets aan al dat braakliggende land.” Haar overbuurman de heer Melk heeft ook geen problemen met de komst van een Potel: “We leven in Europa, maar ze moeten zich wel normaal gedragen. Laat de politie in ieder geval extra opletten en zorg ervoor dat de Polen in die hotels begeleiding krijgen van een Pool die de mores in Nederland kent. Als ik in Polen ben, weet ik ook niet hoe daar de zeden en gewoonten zijn. Dus een begeleider die een oogje in het zeil houdt, kan een goede oplossing zijn.”

‘Gelijke monniken, gelijke kappen’

LISSE – Het leren van een vreemde taal is geen sinecure, zeker niet wanneer je als Chinese vrouw de polderlandwoorden moet leren spreken. Voor buitenlanders is het Nederlands zeer moeilijk om te leren, zeker waar het gaat om de ‘R’ en de ‘G’, die voor velen onuitspreekbaar zijn. Er zijn echter ook uitzonderingen op die regel: Yanli Zhou (26) kwam op 9 december 2007 naar Nederland en heeft in een half jaar Nederlands leren de niveau’s 1 t/m 4 met goede cijfers afgerond.

Zhou is de partner van Walter Hoogenboom: twee jaar geleden maakte hij een rondreis in China en zij was gids. De liefde kent geen grenzen en de twee bleven intensief met elkaar communiceren. Bovendien bracht Hoogenboom af en toe een bezoek aan China. Zhou en Hoogenboom voelden dat ze voor elkaar bestemd waren en een aanvraag werd ingediend zodat Zhou naar Nederland mocht komen. Eind augustus vorig jaar legde ze het inburgeringsexamen met goed gevolg af, zodat de geliefden elkaar in december op Schiphol in de armen vlogen.

Zhou stortte zich volledig op haar studie Nederlands, zodat ze over enkele jaren volop aan het werk kan: ‘Na mijn staatsexamen kan ik misschien werken bij een reisbureau dat zich richt op Chinese toeristen die naar Nederland komen’, zo laat ze enthousiast weten. Hoogenboom kijkt haar trots aan: ‘Zij heeft zoveel gelaten om hier naar toe te komen en doet er zoveel om het Nederlands te kunnen spreken. Dit is een succesverhaal en dat mag ook wel eens verteld worden.’

Er is een ding wat Hoogenboom niet lekker zit: ‘De Nederlandse overheid heeft geld beschikbaar gesteld aan de gemeenten om inburgeraars financieel te steunen. Waar in gemeenten als Leiden en Amersfoort gretig gebruik wordt gemaakt van deze Vogelaar-gelden van het Masterplan Inburgering, krijgen we bij de gemeente Lisse nul op het rekest. Yanli valt niet onder de voorwaarden die Lisse stelt. Natuurlijk kies je er zelf voor om een partner naar Nederland te halen en je weet dat het veel kost. Maar waarom worden deze kosten niet door Lisse vergoedt als Leiden dat wel doet? Ik wil gerust onze eigen kosten dragen, maar gelijke monniken, gelijke kappen.’

Hoogenboom heeft een verzoek hiertoe ingediend bij het college van burgemeester en wethouders en ook ingesproken bij een commissievergadering. Eind dit jaar behandeld de gemeenteraad de Notitie Inburgeringsvoorziening. Dan wordt duidelijk of de Vogelaargelden ook voor meer inburgeraars in Lisse ter beschikking kunnen komen.

College overweegt aankoop pand voor De Tweemaster

LISSE – Het college van burgemeester en wethouders beslist voor 1 november of het pand naast De Tweemaster overgenomen wordt van de ROC Leiden. Momenteel wordt dit gebouw gebruikt door De Tweemaster, om het groeiende aantal leerlingen goed onderwijsonderdak te kunnen bieden.

In januari van dit jaar besloot het college om voor de tijdelijke huisvesting voor basisschool De Tweemaster zorg te dragen door met het ROC Leiden een huurovereenkomst af te sluiten voor de periode van 1 februari tot en met 31 juli 2008. Zo kon De Tweemaster les geven in het direct naast het schoolplein gelegen gebouw van het ROC Leiden aan de Van Ostadestraat.

Naar aanleiding van de huidige leerlingenaantallen en de te verwachten nieuwe instroom heeft De Tweemaster echter ook het komende schooljaar extra huisvesting nodig. Het college reikt de helpende hand en heeft een overeenkomst met het ROC Leiden gesloten om tot en met 31 december 208 het pand te huren. Het ROC Leiden heeft echter aangegeven het pand aan de Van Ostadestraat te willen verkopen. De gemeente Lisse krijgt het eerste recht van koop, maar moet hier wel voor 1 november een beslissing nemen. Het college neemt voor 15 oktober een standpunt in over het al dan niet aankopen van het pand, inclusief terreinen.

Slechte voorbereiding leidt tot schadeclaims

LISSE – De rapportage ‘Algemene Doorlichting Rampenbestrijding De Stand van Zaken over de periode 2003 – 2007’ werd vorige week aan het college van burgemeester en wethouders aangeboden. De Inspectie Openbare Orde en Veiligheid stelde deze rapportage op met als doel om de Nederlandse rampenbestrijding in 2009 op orde te hebben.

Het rapport stelt onder meer: ‘De veiligheidsregio’s zijn goed op weg en tonen ook de bereidwilligheid om het tempo waarin zaken gerealiseerd moeten zijn, te verhogen. Op dit moment is er nog geen veiligheidsregio die op niveau zit. Dit geldt met name voor de implementatie van plannen en de alarmering.’

De Minister van Binnenlandse Zaken heeft aangegeven eind 2009 de rampenbestrijding en eind 2010 de veiligheidsregio’s op orde te willen hebben. Op lokaal niveau moet nog hard getrokken worden aan het op orde hebben van de planvorming, de uitwerking daarvan, informatievoorziening en het opleiden en oefenen. In Lisse is de alarmering via de communicator Call Out geregeld. De alarmeringsoefening is sinds december 2007 maandelijks gehouden en uit evaluatie is gebleken dat de alarmering goed verloopt. Vanaf januari 2009 vindt vier maal per jaar een alarmeringsoefening plaats.

In 2009 wordt gestart met een basiscursus rampenbestrijding voor alle leden in de gemeentelijke rampenbestrijdingsorganisatie. De basiscursus rampenbestrijding zal door middel van E-learning plaatsvinden. Naast lokale ontwikkelingen zijn er ook regionale ontwikkelingen, zoals het opzetten van het veiligheidsbureau als onderdeel van de veiligheidsregio.

Veiligheid gaat in de toekomst meer geld en inzet kosten. De vergoeding aan het veiligheidsbureau heeft jaarlijks een financiële stijging. Daarnaast zijn er onder andere kosten voor het trainen en opleiden van de medewerkers die deel uitmaken van de gemeentelijke rampenbestrijdingsorganisatie.
Het college krijgt het volgende ambtelijke advies: ‘Ervaringen met landelijke incidenten leren ons dat in het geval een organisatie niet goed is voorbereid dit bestuurlijke consequenties kan hebben. Hierbij worden genoemd de juridische en financiële risico’s (schadeclaims) als ook een politiek risico.’

GOA’s verwelkomen toeristen

NOORDWIJK – Politici, ondernemers, transporteurs: allen zijn ze klaar voor de toevloed aan toeristen die verwacht wordt voor het European Sand Sculpture Festival. Vele tienduizenden mensen zullen met hun auto naar Noordwijk trekken om daar te genieten van die prachtige zandkunstwerken. Ondertussen profiteert de plaatselijke horeca flink mee, want als je van ver komt om naar Noordwijk te rijden, gaat een hapje, drankje of ijsje er altijd in.

Gelukkig heeft Noordwijk ook de hardwerkende GOA’s, die er met man en macht voor zorgen dat er geen onverlaat is die waagt om zijn of haar auto ook maar een minuut te lang te laten staan. Afgelopen zaterdag werden deze twee heren gespot op het parkeerterrein bij strandafslag 19. Ze wachtten rustig enkele minuten bij een auto om op het moment dat de parkeertijd voorbij was, direct een bekeuring uit te schrijven. En zo gaat weer een toerist met een eeuwige herdenking aan Noordwijk huiswaarts.

‘Ik probeer mijn fractievoorzitter niet voor de voeten te lopen’

NOORDWIJK – Twee jaar lang leidde gemeenteraadslid Rene Kamphuis de Noordwijkse VVD-fractie. Nadat Kamphuis vorige week bekend had gemaakt dat hij het fractievoorzitterstokje overgedragen had aan Roberto ter Hark, wilde hij in een gesprek bij Hotels van Oranje ingaan op de redenen waarom hij deze beslissing genomen had.

In een brief aan de voorzitter van de gemeenteraad schreef Kamphuis dat hij zijn bedrijfsmatige verplichtingen niet langer kon combineren met het leiden van de VVD fractie in Noordwijk. Verder moet er ook niets achter gezocht worden, zo vindt Kamphuis: ‘Er is geen trammelant binnen de partij en dat wil ik graag zo houden.’

‘Ik was voorzitter van het VVD-bestuur en daarna voorzitter van de fractie en die jaren van wederopbouw van de VVD hebben er best wel ingehakt. Je merkt dat er altijd pijlen op je gericht ziet staan wanneer je fractievoorzitter bent. Soms uit eigen kring. Dat is niet erg, maar maakt het werk best zwaar. Ik had het VVD-bestuur beloofd voor 2009 aan te geven welke fractieleden paraat staan voor de volgende verkiezingen. Roberto gaf echter zelf aan dat hij vanaf 2010 weer beschikbaar was en ik stelde hem voor of hij het fractievoorzitterschap wilde overnemen. Ik weet zeker dat hij het kan.’

Kamphuis blijft wel in de gemeenteraad zitten als fractielid: ‘Maar dan wel meer op de achtergrond. Of ik het moeilijk vindt om niet meer de eerste viool te spelen? Ik kan me niet voorstellen dat de koers wezenlijk zal veranderen, al wordt de wijze van presenteren wel anders.’ Gaat Kamphuis meer tegen de boel aanschoppen, nu hij een wat vrijere stem heeft? ‘Ik merkte dat afspraken met coalitiegenoten een uur later niet meer golden. Dat is wel eens lastig. Ik ga echter proberen mijn fractievoorzitter niet teveel voor de voeten te lopen.

Heeft zijn besluit te maken met andere politieke zaken: vorig jaar steunde Kamphuis van harte Rita Verdonk in haar strijd tegen Mark Rutte om het VVD-leiderschap? ‘Ondanks alles is de VVD de enige partij voor mij; ik ben niet Trots Op Nederland, alleen op mijn kinderen. Mijn keuze voor Verdonk had geen gevolgen voor de relatie in mijn fractie en ook de komende tien jaar blijf ik lid van de VVD.’

Kamphuis sluit een terugkeer als fractievoorzitter niet uit: ‘Over twee of drie jaar zal het veel rustiger zijn met de bedrijfsmatige verplichtingen; dan kan ik weer behoorlijk aan de weg timmeren. Als ik gevraagd word, ben ik eventueel beschikbaar voor het fractievoorzitterschap of bestuursvoorzitterschap. Ook zou het heel leuk zijn om weer mee te doen voor de Tweede Kamerverkiezingen.’ Hij besluit: ‘Als er een dringend beroep op me wordt gedaan om me voor 2010 weer kandidaat te stellen, dan denk ik daar over na. Je moet toch wel een exhibitionist zijn om in de politieke schijnwerpers te staan en daar is niets mis mee.’

Beach Hockey op Noordwijks strand

“Doorgroeien tot Olympische sport”

NOORDWIJK – Op het strand voor Huis ter Duin werd zaterdag 19 juli op twee omheinde velden de nieuwe sport Beach Hockey gespeeld. Twee teams van vijf spelers bestreden elkaar op dit strandvlak van 20 bij 30 meter en speelden met een lichte leren (handbal)bal. Ondanks de af en toe neervallende regen en de straffe wind was er geen wanklank te horen. De twee winnende teams van de vrouwen en mannen mogen 10 augustus strijden om het Nederlands Kampioenschap.

Door Joep Derksen

Floris Jan Bovelander, voormalig hockey-international en olympisch kampioen, en Esther Jonker zijn organisatoren van dit evenement. Bovelander: “We zochten een kleinere vorm van hockeyspel, dat je op één dag in toernooivorm kunt organiseren. Daarom hebben we het Beach Hockey vier jaar geleden opgestart. Het gaat hier niet alleen om het spelen, maar ook om alles wat er omheen hangt: de muziek, sfeer en het gezellig samenzijn.”

Als topsporter streefde Bovelander naar het hoogste resultaat. Wil hij het Beach Hockey zien doorgroeien tot een olympische sport? “Het zou mooi zijn, maar dat is momenteel niet de intentie. De sport moet nog vier jaar doorgroeien en dat heeft te maken met de materialen en de spelregels. Blote voeten en hockeysticks gaan lastig samen en we bekijken het gebruik van speciale sticks, ballen en scheenbeschermers, zodat de deelnemers fanatiek kunnen spelen zonder dat hun veiligheid in het geding komt.”

Populair

De spelers zelf zijn ook enthousiast. Derk van Manen van team Noordwijk Heren 1: “Dit is een nieuwe vorm van hockey en is echt weer wat anders. Het spel wordt steeds populairder, want het aantal teams dat nu meedoet is in vergelijking met vorig jaar verdubbeld. Het grote verschil tussen Beach Hockey en het normale hockey is het zand, dat het spel veel zwaarder maakt. Ook de bal is veel groter en er gelden andere regels. Zo mag je alleen maar de bal met je stick slaan als je je handen ver uit elkaar hebt. Slicen en scoopen mag overigens wel en de beste tactiek is om de bal hoog in de kruising te slaan.”

Schuilend tegen de wind en de regen zit Frouka Dooper samen met haar Hisalis-teamgenoten te wachten tot ze weer het veld op mogen. Over de reden waarom ze meedoen: “Het leek ons erg leuk, alleen jammer van het weer.” Ze kijkt om zich heen: “Ons team bestaat uit meiden tussen de 12 en 14 jaar. De andere teams zijn allemaal ouder dan 18 jaar. Dat is wel jammer, maar in ieder geval hebben we al een keer gelijk gespeeld: tegen het team van de Hoeksche Waard.”
Ook volgend jaar vindt het Beach Hockey weer in Noordwijk plaats. Voor meer informatie: www.beachhockey.nl.

"Simpel weghalen van cellen is te kortzichtig"

Serie: Gesprek op het terras

DE KAAG – Vorige week werd bekend dat welhaast alle telefooncellen zullen verdwijnen uit Nederland. In een tijdperk waarin welhaast iedere wereldbewoner op het westelijke halfrond een of meerdere mobiele telefoons in bezit heeft, lijken de openbare telefooncellen dezelfde kant op te gaan als de lantaarnopstekers, messensliepers en zwart-wit televisies: de vergetelheid in.

Door Joep Derksen

Eigenlijk is het vreemd dat zoveel mensen, jong en oud, een apparaat bij zich hebben dat op ieder gewenst en ongewenst moment kan rinkelen en storen. Of, zoals Youp van ’t Hek al in een van zijn nieuwjaarsconferenties declameerde: “Als je echt belangrijk bent, ben je niet bereikbaar.” Wat vinden de mensen op het terras er nu van? We vroegen het aan bezoekers van de natte Kaagweek, die zich tussen het kijken naar de zeilbootjes door, verpoosden in de Kaagsociëteit, Sweilandpolder 8 te Warmond. Harry Poortman en Martha Rijkmans uit Voorburg kwamen Martha’s zoon Alexander aanmoedigen, die voor het eerst deelnam aan de Splash-A wedstrijden. Na hem nog een paar tips gegeven te hebben, genoten de beide van een versnapering.

Onvriendelijk

Wat zij vinden van het verdwijnen van de telefooncellen? Rijkmans: “Ik gebruik die dingen nooit, want ik heb mijn mobiele telefoon. Toch moeten ze niet geheel verdwijnen, want er moeten altijd exemplaren blijven staan voor die mensen die geen mobiel hebben, of wanneer hun mobiel gestolen is. Mochten alle telefooncellen verdwijnen, dan is dat heel onvriendelijk voor de mensen die niet mee kunnen lopen met de technologie. Vooral waar het gaat om winkelcentra en stations, of andere locaties waar je bijvoorbeeld taxi’s zou willen bellen, is het belangrijk om een telefooncel te hebben. En wat dacht je van buitenlandse toeristen, die mobiele telefoons hebben met een compleet ander netwerk? Die kunnen hier niet meer bellen. Nee, het simpel weghalen van de cellen is te kortzichtig.”

Poortman heeft nog een andere reden waarom de telefooncellen niet moeten verdwijnen, zo legt hij half grappend uit: “Als je nergens kunt roken, heb je altijd nog de telefooncel: het is daar heerlijk om daarin te roken. Je neemt dan twee keer zoveel op omdat de wolken om je heen blijven hangen.” Hij vervolgt: “Overigens weten gebruikers van cocaïne dat ook: ze gaan dan met z’n allen in een cel en iedereen neemt een haal, maar doordat de dampen niet verdwijnen hebben ze allen meer genot.”

Functioneel

Is het feit dat iedereen een mobiel heeft nu een verrijking of juist een debilisering van de samenleving? “Zelf vind ik het heel prettig”, laat Rijkmans weten. “Ik gebruik mijn mobiel met name functioneel, want het is praktisch om mensen te bereiken. Mijn eerste telefoon kreeg ik toen de kinderen nog klein waren: dat was nog zo’n koelkast van een ding. Maar het was heerlijk om vanuit de auto te kunnen bellen dat je wat later kwam als je in de file stond. Overigens vind ik het niet goed dat zeer jonge kinderen ook een mobiel hebben; pas als ze zelfstandig naar de middelbare school fietsen, is het voor hen wel handig om zo’n telefoon bij zich te hebben. 7-jarigen zouden toch alleen maar gaan sms-en: laat ze voorlopig maar een aantal jaren lekker buiten spelen!”

Franky Kuiters is een andere Kaagsociëteitbezoeker die een mening heeft over het verdwijnen van de telefooncellen: “Ik vind het geen probleem dat die cellen weggaan, want iedereen heeft tegenwoordig een mobieltje: zelfs de kleine kinderen. Ook mijn vader van 81 gebruikt zijn mobiel, dus qua technologie kan iedereen het aan. Met het internet vind ik dat een ander verhaal, overigens.” Is het hebben van een mobiel een verrijking van iemands leven of zorgt her ervoor dat je minder tijd hebt voor jezelf? “Dat hangt ervan af en ik denk dat er een verschil is tussen de generaties boven de 40 jaar en daaronder die een mobiel bezitten. Mijn kinderen hebben aan 500 belminuten per maand nog niet genoeg, maar mijn man is arts en heeft zijn telefoon alleen aanstaan wanneer hij aan het werk is. Op alle andere tijden heeft hij het ding in de hoek gegooid omdat hij dan niet bereikbaar wil zijn. ‘Als het echt dringend is, weten ze me ook wel via omwegen te vinden’, zo stelt hij altijd.”

Moeten de telefooncellen dan niet vanuit nostalgisch oogpunt behouden blijven? “Nee hoor, wat mij betreft niet. De tijd van telefooncellen is geweest en je moet gewoon meegaan met de tijd, hoe oud je ook bent.”

“Op laagdrempelige manier kennismaken met evangelie”

Zomeravondzang al veertig jaar in Katwijk

KATWIJK – In 1968 ontstond de zomeravondzang en anno 2008 viert de Hervormde Kerk het veertigjarig bestaan van dit muzikale samenzijn. Waar het binnentreden van een kerk voor sommigen een te hoge drempel is, zorgt de zomeravondzang ervoor dat mensen op een andere manier met het evangelie in aanraking komen. En met succes, want uit de weide omgeving komen tot wel 1.300 mensen af op een zomeravondzang.

Door Joep Derksen

Ed Bergman (62) is niet alleen pastoraal werker, maar ook al 29 jaar secretaris van de Evangelisatiecommissie van de Hervormde Kerk en hij heeft de zomeravondzang in al die tijd zien ontwikkelen tot wat het nu is. Vol passie vertelt hij over dit fenomeen: “In de periode van eind mei tot de eerste week van september komt heel veel publiek af op de zomeravondzang. Iedere woensdagavond zingen de aanwezigen samen geestelijke liederen, zoals psalmenzangen, de Opwekking, Johan de Heer, en allerlei andere vormen van het geestelijk lied uit de protestants-christelijke traditie, onder begeleiding van het orgel. De predikant die voor die avond de leiding heeft stelt tien samenzangliederen en drie korenliederen samen, gebaseerd op een door hem bepaald thema. Het is heel laagdrempelig, want het is geen kerkdienst en de dominee mag niet preken. Hij praat alleen de liederen aan elkaar en er is ook geen meditatiemoment.”

De zomeravondzang is in 1968 begonnen met acht avonden en tegenwoordig wordt er op 16 avonden samen gezongen. Op de eerste avond in mei bezochten 700 mensen dit evenement en afgelopen week was het door de vele positieve belevenissen al gegroeid naar 1.300 personen. En dat zijn heus niet alleen maar Katwijkers en badgasten; talloze bezoekers rijden tot zo’n 50 km om naar de zomeravondzang te gaan. Wat is het doel van de zomeravondzang? Bergman: “Om de mensen weer opnieuw in aanraking te brengen met het evangelie, maar dan op een totaal andere manier. Soms is het moeilijk om de mensen ook de stap in de kerk te laten zetten, omdat de zomeravondzang zo laagdrempelig is en de kerk hoogdrempelig. Dit verschil is soms te groot, maar wij willen de mensen er bij betrekken.”

Gemeenschap

Is het dan noodzakelijk om naar de kerk te gaan om te kunnen geloven? “Wie ben ik om te zeggen dat dit zo is, maar je hebt elkaar wel heel hard nodig: de kerk is een stukje gemeenschap. In de kerk kun je God ontmoeten: dat is het belangrijkste. Maar mensen ontmoeten God ook in een lied op de zomeravondzang. Ik heb zelf bij mensen zien gebeuren dat ze door een bepaald lied bijzonder werden geraakt. We spelen en zingen veel verschillende liederen, waaronder toppers als ‘Samen in de naam van Jezus’ of ‘Welke vriend is onze Jezus’. Maar ook psalmen in de oude bereiding, die populair zijn bij de oudere generaties, maar het is vrij voor de predikant die voorgaat om te bepalen welke liederen gezongen gaan worden.”

Wat is het grote verschil tussen de zomeravondzang nu en in 1968? “Toen het startte, was het een evenement waar door een evangelisatiekoor echt gezongen werd en de dominee wat vertelde. Maar na een paar jaar is de preek van de dominee vervallen. Verder kunnen we dankzij de collecte tijdens de zomeravondzang zes weken lang op de beide campings in Katwijk evangelisatieteams actief laten zijn.”

Viering

Wordt nog gevierd dat dit het 40ste jaar van de zomeravondzang is? De jubileumavond met het Katwijks mannenkoor Jubilaten hebben we al gehad en de kerk was afgeladen vol. Verder organiseren we weinig activiteiten, omdat we het geld wat we binnenkrijgen gebruiken om anderen met de evangelisatie in aanraking te laten komen. Maar volgend jaar bestaat het campingwerk 50 jaar en daar gaan we wel wat extra aandacht aan besteden.”

Hoe ziet Bergman de toekomst voor de zomeravondzang? “Zolang het zo blijft gaan, denk ik dat er een goede toekomst is. In Noordwijk is er dit jaar voor het eerst geen zomeravondzang meer. Dat is jammer, want we hebben hen nooit als een concurrent gezien. Bij mij blijft de verwondering dat het zo goed gaat. We blijven zoals we zijn en proberen de eenvoud te bewaren. Bij ons zullen mensen geen hoogstandjes zien in de zin dat we echt op zoek gaan naar iets bijzonders. De mensen komen namelijk niet om iets bijzonders te zien, maar om zelf te zingen.”

De zomeravondzang vindt tot en met 10 september iedere week op de woensdagavond plaats in de Oude Kerk (Witte of Andreaskerk) op de Boulevard. Op de laatste zomeravondzang treedt een heel bijzonder koor op: van de Willem van den Berghstichting uit Noordwijk. Bergman: “Als ik deze mensen met een verstandelijke beperking in de kerk zie staan, denk ik bij mezelf: ‘Dat is nou geloof!’ Je ziet aan hun gezicht hoezeer ze met overtuiging zingen, dus puur en niet als gestudeerd koor. Ik word daar echt door ontroerd.”

Voor meer informatie: www.evancomkatwijk.nl.

Dag van het Paard bij de Voorruiters

VOORHOUT – De Dag van het Paard geeft aandacht aan de edele viervoeters die in het verleden de bollenvelden hebben helpen omploegen en momenteel onder meer furore maken onder leiding van Ankie van Grunsven. Vele tientallen mensen bezochten zondag 13 juli het terrein van de Voorruiters, waar een heel scala aan presentaties, shows en voorstellingen gegeven werden.

Door Joep Derksen

Er was voor elk wat wils: de kinderen konden gratis rijden op een paard of een pony en daar werd gretig gebruik van gemaakt. Waren de allerkleinsten aan het begin van de middag nog een beetje angstig en moest menig ouder naast de viervoeter meelopen, al gauw was de hulp van pappa of mama niet gewenst en keek de kleine vol trots om zich of haar heen: “Kijk eens: ik houd de pony zelf vast!”

Maar dat er nog veel meer met een paard gedaan kan worden dan alleen rondrijden, werd al snel duidelijk. De evenementen volgden elkaar in ras tempo op: na het paardenvoetbal volgde een dressuurproef. Christien Bos liet een demonstratie zien hoe een paard met een lange teugel rondgeleid kan worden en Marije Zuidhoek toonde de traditionele Dameszit. Tot vijf uur genoten de vele aanwezigen ook van demonstraties in aangespannen terreinrijden, endurance, carrousel en western.

Dank

Jan van Schooten, voorzitter van de Voorruiters, is zeer tevreden over het verloop van de dag. “Maar dat is vooral dankzij de inzet van de leden, medewerkers, vele vrijwilligers, gemeente Teylingen en onze buren die hun parkeerplaatsen ter beschikking stelden. Het doel van de dag is om onze plaats binnen de gemeenschap een beetje af te dwingen. Sinds vorig jaar zijn we niet meer gedoogd, maar bestaan we officieel. Vandaag tonen we welke activiteiten we onder meer organiseren. Ook kunnen mensen lid worden van de vereniging, waar welhaast ieder lid een eigen paard ter beschikking heeft. Maar hoe dan ook, vandaag was het zeer geslaagd en volgend jaar organiseren we dit evenement weer.”

Hoe vonden de aanwezigen het zelf? Lara Beukma (12): “Heel leuk, want ik houd van paarden. Ik heb al verzorgpony’s, maar ben van de manege afgegaan. Nu ben ik op zoek naar een nieuwe vereniging om lid van te worden.” Ook andere kinderen genoten van het paard rijden en de shows. Sandra Hovland (12)”uit Noordwijkerhout: “Ik rijd al vijf jaar paard; het zijn fantastische dieren. Het allerbelangrijkste is dat je eerst een vriendschap met je paard opbouwt, voordat je hem gaat berijden.”

Voor meer informatie: www.voorruiters.nl.

Waardevolle panelen gestolen bij BIB

SASSENHEIM – Het kunstenaarscollectie Bollenstreek in Beeld, dat veel van haar werken in het oude AH-pand aan het Boschplein gratis ten toon stelt, is het slachtoffer geworden van een ordinaire kunstroof. Drie van de unieke kunstpanelen die aan de buitengevel vastgemaakt waren, zijn bruut verwijdert en gestolen.

Door Joep Derksen

Woordvoerder Wouter Ruigrok spreekt er schande van: “Het betreft werken van de kunstenaars Tanja Swart, Tonny van Vliegen en Sjoerd Blokker. De panelen zijn waarschijnlijk in de nacht van woensdag op donderdag verwijderd. Of het een studentengrap is of een serieuze diefstal kan ik nu niet zeggen, want het kan van alles zijn: diefstal, vandalisme of een omwonende die zich aan de kunst ergert. De panelen hebben een marktwaarde van zeker 500 euro.”

Wat vinden de kunstenaars van deze daad? “Zij zijn zich een hoedje geschrokken, want zowel zij als de vereniging zijn ernstig gedupeerd door de verdwijning van deze kunstwerken. In ieder geval weet ik zeker dat deze en volgende maand aan nieuwe panelen wordt gewerkt, om voor het grote BIB Kunst Spektakel van 13 en 14 september klaar te zijn. Het enthousiasme van de kunstenaars zelf is hiervoor in ieder geval groot genoeg.”

Voorzorgsmaatregelen

Worden er nog voorzorgsmaatregelen genomen om toekomstige diefstallen tegen te gaan? “We zitten te denken aan een aluminium profiel waar geen breekijzer onder kan komen. De diefstal moet namelijk met een dergelijk instrument zijn gebeurd, want alle schroeven stonden nog op hun plaats. Van het laatste paneel zat een hoek nog vast, dus men is met grof geweld tekeer gegaan.” Hij verzucht: “Wat schieten de mensen ermee op? Dit vandalisme is heel vervelend. We zitten hier nu een half jaar en fleuren het gebouw op. Dan is het heel vervelend dat er mensen zijn die deze panelen er zomaar afjassen.”

Niets staat Fietsdriedaagse in de weg

VOORHOUT – Het is alweer de 24ste editie van de Fietsdriedaagse die van 22 t/m 24 juli van start gaat. De Oranje Vereniging Voorhout (OVV) is al druk bezig met de voorbereidingen, zodat de meer dan 100 deelnemers die verwacht worden het uitstekend naar hun zin hebben. Aan mede-organisator Ton van Bruxvoort zal het in ieder geval niet liggen.

Door Joep Derksen

“Het principe is simpel”, zo laat Van Bruxvoort weten, “jong en oud doet mee, of je nu 5+ of 65+ bent. We hebben drie routes van circa 25 kilometer uitgezet, waar je mee door de regio fietst. De eerste avond rijden we richting Lisse, de tweede avond naar Katwijk en omgeving en we besluiten de fietsdriedaagse richting Noordwijk.”

Er is ook een nieuwtje voor deze Fietsdriedaagse: “Voor het eerst zijn er ook dagkaarten beschikbaar à 1 euro. Ideaal voor de jongste generatie, zodat zij ook kunnen proeven wat het fenomeen Fietsdriedaagse inhoudt. Daarnaast krijgt iedere deelnemer een medaille”, stelt Van Bruxvoort enthousiast.

Net als ieder jaar hoeven de deelnemers zich geen enkele zorgen te maken, want de gehele organisatie is tot in de puntjes verzorgd. “Halverwege is er een limonadepost, voor de benodigde verfrissing en de noodzakelijke stempel. Ook fietsen EHBO-medewerkers mee en hebben we een bezemwagen, mocht iemand niet verder kunnen.” Dat lijkt echter niet noodzakelijk, want ijs en weder dienende staat niets een succesvolle Fietsdriedaagse in de weg.

Kaartjes voor de Fietsdriedaagse zijn in de voorverkoop van 12 tot en met 21 juli beschikbaar bij Hoek Boek voor 2 euro per stuk. Ook de eendagskaarten zijn daar te koop voor een euro. Deelnametickets voor de Fietsdriedaagse kunnen ook aan de start bij de Speleweij gekocht worden voor 2,50 euro. De Fietsdriedaagse vindt plaats van 22 t/m 24 juli: iedere avond starten de deelnemers tussen 19:00 en 19:15 uur.

Sassenheim zet groenste beetje voor

SASSENHEIM – De groene eer van Teylingen stond vrijdag 11 juli op het spel. Nadat het gemeentebestuur het dorp Sassenheim had aangemeld als kandidaat voor de titel ‘Groenste dorp van Nederland’, bracht deze dag een strenge jury van de Stichting Entente Florale Nederland een bezoek aan de titelkandidaat. Negen gemeenten strijden dit jaar voor deze eer.

Door Joep Derksen

Wethouder Bert Homan en Beleidsmedewerker Groen Peter Quist werden bijgestaan door een handvol ambtenaren die de acht juryleden op de voet volgden tijdens hun wandeling door de kern van Sassenheim. Voorafgaand aan en gedurende de wandeltocht konden de vele vragen van de juryleden beantwoord worden.

Juryvoorzitter Gerard de Wagt legt tijdens de wandeling uit: “Wij letten op 29 criteria en daarom bestaat de jury uit allerlei mensen die ieder hun eigen specialismen hebben. Bijvoorbeeld waar het gaat om Ruimtelijke Ontwikkeling, groen, milieu, scholing of recreatie. We kijken met name naar de visie van de gemeente, haar plannen en de wijze hoe en of deze plannen ook daadwerkelijk gerealiseerd worden. Het groen is namelijk van de inwoners en niet van de gemeente.”

Van het gemeentehuis loopt de groep via de Horsten, volgens Homan de “enige flatgebouwen die in Sassenheim staan” richting Park Rusthoff. Onderweg wijst het ene jurylid een ander op niet verwijderd onkruid tussen de stoeptegels. Betekent dit euvele feit strafpunten voor Sassenheim? “Nee hoor. Het is echt niet zo dat we vallen over een stoeptegel die los ligt, want we kijken naar het grotere geheel. Zou het zijn dat er maar een enkele stoeptegel op z’n plek ligt, dan levert dat wel minpunten op.”

In Park Rusthoff wordt het gezelschap, na een gloedvolle speech over de recente geschiedenis van dit vernieuwde park, meegetroond naar de schooltuin. Tientallen kinderen zijn druk in de weer om hun aubergines, meloenen en wortels uit de grond te halen. Duidelijk was dat veel vrijwilligers keihard gewerkt hadden om, in samenwerking met de gemeente, het groene gezicht van Sassenheim zo goed mogelijk naar voren te laten komen. Of dit ook het gewenste resultaat heeft, de eretitel ‘Groenste Dorp’, daarover laat De Wagt zich niet uit. “Op 8 oktober wordt de winnaar bekend gemaakt.”

Vossenjacht in Voorhout

VOORHOUT – Veel dorpsbewoners zullen zaterdag 12 juli vreemd hebben opgekeken, want op 17 plekken door het dorp verschenen allerlei rare figuren langs de kant van de weg. De reden hiervoor was de door Scoutinggroep Boerhaave georganiseerde vossenjacht, waaraan meer dan zestig kinderen deelnamen. Ze werden onder meer de stuipen op het lijf gejaagd door Dracula (Alexander Rook), die zijn tanden steeds maar weer in het bevallige nekje van Wiske (Annemiek Ruiten) zette. De passerende welpen, kabouters, bevers, padvinders en verkenners vonden het in ieder geval prachtig, al keken een paar van de jongsten toch een beetje benauwd.