Onrust over afsluiting Leidseweg

OUD ADE – De opbreking van de Leidseweg leidt tot gemengde reacties van campinghouders en –gasten. Camping Spijkerdoor ziet een duidelijke daling in het aantal toeristen, terwijl camping ’t Haasje hier geen last van heeft.

 

Hans van der Hulst, mede-eigenaar van Spijkerboor, is ervan overtuigd dat ze buitenlandse gasten hebben gemist. ‘Er staan omleidingsbordjes bij de rotonde, maar niet-Nederlanders kunnen die borden niet lezen. Daarom wil ik in overleg met de andere campinghouders extra borden plaatsen met de mededeling dat onze campings bereikbaar zijn.’

 

Voor Van der Hulst kwam de afsluiting van de Leidseweg als een verrassing. Onze camping ligt weliswaar in een andere gemeente (Teylingen, JD), maar ze hadden de bedrijven ook moeten informeren over deze ontwikkelingen.’ Frans de Haas, eigenaar van camping ’t Haasje vindt het rumoer rond de afsluiting van de Leidseweg echter ‘rumoer om niets. Er wordt hoog van de toren geblazen, maar die weg moet toch een keer opgeknapt worden. Je kunt dat niet half doen en het is logischer om deze werkzaamheden tijdens de zomervakantie af te sluiten. In september moeten de kinderen namelijk weer over deze weg naar school fietsen.’

 

Op zijn camping komen voornamelijk vaste gasten, terwijl bij Spijkerboor zich veel ‘spontane’ gasten melden. De Haas was wel op de hoogte van de uitvoering van deze werkzaamheden; hij had hiervoor een informatieavond bezocht. ‘We hadden veel meer last van de afsluiting van de Koppoellaan en de Ripselaan, maar daar heb ik niemand over horen praten’, besluit De Haas.

 

Gasten Anja en Rob de Wit vinden de afsluiting van de Leidseweg echter ‘verschrikkelijk’. Met name omdat er geen openbaar vervoer rijdt. ‘We hebben geen auto en als ik vanuit onze stacaravan naar mijn werk moet, fiets ik normaliter naar de molen om vervolgens de bus te nemen. Nu kan ik geen kant meer op’, aldus de echtgenoot. ‘Bovendien kunnen jongeren en oudere mensen nu geen boodschappen meer doen in het dorp. Je kunt niet met zware boodschappentassen op je fiets tien kilometer omfietsen.’ Campingbuurvrouw Angela van der Veer is het hier mee eens: ‘Vanaf Roelofarendsveen kun je hier praktisch niet komen. Het is niet goed dat er geen bus rijdt.’

 

Diane Nazloomian heeft de omrijdroute ook ervaren voor het boodschappen doen in Roelofarendsveen. ‘Maar op de terugweg zijn we toch stiekem over de Leidseweg terug gereden naar de camping. Dat kan namelijk prima.’

‘Ik ben nog niet los van de HBVB’

STREEK – Een van de drijvende krachten van de HuurdersBelangenVereniging Bollenstreek (HBVB) heeft onlangs afscheid genomen. Jarenlang stak vrijwilligster Mary Weijers als secretaris tientallen uren per week in de HBVB en ze heeft menig voordeeltje uit het vuur gesleept voor de Stek-huurders. Toch kent bijna geen enkele huurder haar en dat bevalt haar prima.

 

Hét gezicht van de HBVB is namelijk Yvonne Baas, maar alleen door de steun en adviezen van Weijers kon de HBVB zich de afgelopen jaren zo goed profileren. Zelf zegt Weijers hierover: ‘Het was een bewuste keuze dat ik de letterneuker ben en Yvonne de kakelaar. Ik ben van de dikke pakketten doornemen, kijken of het allemaal wel klopt en een goed onderbouwd advies geven.’

Weijers begon zich in het vorige decennium voor de huurders in te zetten bij de HHV (Hillegomse Huurders Vereniging), die in 2010 fuseerde met de HBVB. ‘Dat eerste jaar was heel hectisch vol cultuurverschillen. Ook in de jaren daarna bleef het druk, waarbij we tot wel vier avonden in de week in het vergadercircuit zaten en iedere zondag van 09:00 tot 21:00 uur. En dat terwijl ik een fulltime baan heb. Vrijwilligerswerk is niet vrijblijvend en heel veel werk kwam te liggen bij de voorzitter en secretaris.’

Na een operatie besloot Weijers dat het tijd werd om naar haar eigen lichaam te luisteren. Ze stelde dat ze nog maar een keer per week zou vergaderen. ‘Dat ging de eerste paar weken perfect, maar na een jaar was het weer als ouderwets. Ik zag geen familie of vrienden meer en voor leuke dingen had ik helemaal geen tijd.’ De afgelopen maanden hebben nieuwe vrijwilligers de gelederen van de HBVB versterkt en dat was voor Weijers het goede moment om haar functie beschikbaar te stellen.

Ze weet dat dit een goed besluit is voor haar, maar haar passie voor de belangen van de huurders blijkt ook tijdens het interview. ‘We hadden met Stek een goede verstandhouding, maar het wordt zwaar om nu de belangen van de huurders te behartigen. Stek moet van de regering 7 miljoen euro per jaar ophoesten op een omzet van 30 miljoen euro per jaar en huurders krijgen hierdoor jaarlijkse huurverhogingen van minimaal 4% voor hun kiezen. In dat beleid moeten besluiten genomen worden en het was voor mij heel lastig om tijdens dit beslissingsproces weg te gaan.’

Laat Weijers dan niet de huurders in de steek op dit cruciale moment? Nee, dat denk ik niet. Ik moet ook voor mezelf kiezen en blijf op de achtergrond actief. Ik ben namelijk toegevoegd aan de denktank, maar ga niet meer vier avonden in de week vergaderen.’ Ze lacht: ‘Ik heb eindelijk tijd gehad om mijn tuin op orde te krijgen en kan even een uurtje in de zon zitten. Er liggen geen stapels papieren meer op me te wachten. Het is lekker dat die stress er niet meer is, maar het jeukt nog wel. Ik ben nog niet los van de HBVB.’

‘Het exhibitionisme van het fantastisch verlangen’

Serie: Passie voor kunst

LISSE – Het kunstenaarschap is vaak een eenzaam beroep, maar Iet Langeveld (48) en Wout Ruigrok (59) loochenstraffen dit vooroordeel. Samen zijn zij al jaren actief bij Plan 4 (Heereweg 249) en ze inspireren elkaar tot steeds weer nieuwe hoogtes. Ze hebben geen angst dat hun inspiratie ooit zal opdrogen of hun passie ooit zal vergaan.

 

‘Je wordt geboren als kunstenaar en we hebben nog voor vierhonderd jaar aan inspiratie in ons zitten’, vertellen ze. Op 9-jarige leeftijd kocht Ruigrok al zijn eerste doosje olieverf. ‘Ik zag almaar een duinlandschap met een verborgen bunker in mijn hoofd en moest dit op papier zetten.’ Langeveld herinnert zich: ‘Als kind tekende ik iedere zondag met mijn vader mee aan tafel en dat tekenen ben ik alleen maar meer gaan doen.’ Vijftien jaar geleden nam ze de stap om professioneel te gaan schilderen. ‘Ik had drie kinderen en had iets nodig voor mezelf. Ik ging naar een cursus en dat beviel zo goed, dat ik meer en meer ging schilderen. En dat doe ik nog steeds; schilderen is mijn passie.’

Langeveld schildert het liefst mensen: ‘Ik vind het dan leuk om een bestaand beeld op mijn eigen manier weer te geven. Mijn fundament voor het portret is de realiteit, maar dan wel met mijn eigen weergave.’ Ruigrok denkt hier heel anders over: ‘Ik doe niet aan bestaande beelden. Soms zie ik Iet werken en zeg: “pleur weg die foto!”. Ik ben voor mijn werk op zoek naar het onbekende, niet direct het onmogelijke. Ik ga voor het exhibitionisme van het fantastisch verlangen.’

Door hun samenwerking hebben de kunstenaars de Ruigveld-stijl ontwikkeld: ze werken allebei aan hetzelfde schilderij en door de verschillende stijlen krijgt het schilderij één uniek beeld. Ruigrok: ‘We hebben allebei een bulldozerachtige werkdrift. Ik bezie de dingen heel anders dan Iet. Zij gaat vanuit de realiteit een beetje terug en ik kijk vanuit het onbekende vooruit naar de signatuur. Uiteindelijk komen we dus bij elkaar.’

Hij vervolgt: ‘Ik wil lekker schilderen, zonder dat mensen aan mijn kop zeiken. Ik sta nog steeds soms te jubelen achter mijn werk, waarbij ik uitroep: ‘Eureka, wat ben ik hier blij mee!’ Iets’ passie is juist om het unieke van de geschilderde persoon terug te laten keren in het portret. ‘Ik wil de ruimte die ieder mens heeft gunnen op hun eigen schilderij.’ Ze zijn gelukkig met de huidige samenwerking. Langeveld: ‘Natuurlijk doen we allebei ons eigen ding, maar ik doe hier meer ideeën op dan als ik in mijn eentje zou zitten.’ Ruigrok: ‘De lucht is hier zwanger van de werkdrift en ik ben in een omgeving waar het helemaal bloeit. Hierdoor val ik van de ene verrassing in de andere.’

 

Hebben ze nog tips voor kinderen die een sluimerende passie hebben voor het kunstenaarschap? ‘Absoluut niet; zij moeten hun eigen weg bewandelen. Maar wel hebben we een boodschap aan hun ouders. Laat je kind oude kleren aantrekken en koop verf en kwasten, zodat daar lekker mee geëxperimenteerd kan worden!’

‘We willen geen Berlijnse muur voor ons huis’

LISSE – De mogelijke aanleg van een ontsluitingsweg over ‘t Lange Rack kan leiden tot een gerechtelijke procedure die helemaal tot aan de Europese Commissie wordt gevoerd. Omwonenden Peter en Harriët Lapidaire laten hier geen misverstand over bestaan. Ze hebben geen bezwaar tegen de bouw van de circa twintig woningen op het huidige grasveld naast Dever, maar wel tegen de plannen om de ontsluitingsweg vlak langs hun woning te laten gaan.

‘We zijn hier jaren geleden komen wonen, toen het bestemmingsplan van het terrein naast ons nog landelijk gebied was’, zo legt Peter Lapidaire uit. Het huidige doodlopende weggetje ‘t Lange Rack dient nu enkel als pad voor enkele omwonenden, maar plannen zijn er om de ontsluiting van de nieuwe woonwijk over deze weg te laten gaan. Lapidaire heeft het bureau Grontmij laten uittekenen welke consequenties dit voor de weg en hun uitzicht zal hebben.

Hij toont de tekeningen: ‘Voor het auto- en vrachtwagenverkeer moet er een bocht komen tegenover ons huis en de weg zelf moet verstevigd worden. Hierdoor komen we tegen een damwand van drie meter hoog aan te kijken. De ruimte is zodanig beperkt dat er een wanstaltige constructie uit komt. We willen geen Berlijnse muur voor onze deur.’ De ontsluiting van de toekomstige woonwijk kan veel beter op een andere manier, waarbij niemand er last van hoeft te hebben, zo voegt Harriët Lapidaire toe. ‘Laat de weg veel eerder afbuigen over de Ringsloot, dus meer in de richting van het C&A-gebouw. Daar ligt de infrastructuur al tot het bedrijventerrein.’ Ook kan gebruik worden gemaakt van andere wegen voor de ontsluiting, ‘zoals de weg voor de nieuwbouwwijk Geestwater en het intramuraal centrum’.

Ironisch genoeg kwam het idee om ’t Lange Rack als ontsluitingsweg te gebruiken van hun buurman Kees Horsman, die dit idee bij de gemeente opperde zonder hierover overleg te hebben met zijn buren. Het echtpaar is niet blij: ‘Zo’n nieuwe weg verandert ons uitzicht, neemt iets weg aan de landelijke omgeving en doet afbreuk aan ons wooncomfort. Bovendien tast het ook het naastgelegen monument aan; de enige stolp van Zuid-Holland. Voor twintig gezinnen die daar komen wonen, worden door de aanleg van deze ontsluitingsweg 35 gezinnen de dupe. Bovendien schatten we de kosten voor de aanleg van deze weg, de brug en de damwand op ruim een half miljoen euro.’

 

Ze ontkennen dat het hier gaat om een gevalletje nimby (Not in my backyard; niet in mijn achtertuin, JD). ‘Er zijn alternatieven voor zo’n ontsluitingsweg waarbij niemand er last van heeft. We gaan als het moet procederen en gaan dan door tot de Europese Commissie in Straatsburg. Het gaat niet om gelijk hebben, maar er moet gekeken worden naar alternatieven. Er wordt door de gemeente en de politiek niet eens naar ons geluisterd en dan zijn we bereid om echt tot het gaatje te gaan.’

‘Er is nu geen sprake van clashen’

TEYLINGEN – Nog geen anderhalf jaar geleden werd Ruud Eveleens aangetrokken als nieuwe directeur van Welzijn Teylingen. Hij volgde indertijd Anton Kuckartz op, waar het bestuur afscheid van had genomen. Eveleens doelstelling was, om Welzijn Teylingen om te vormen tot ‘spin in het web waar het gaat om het verbinden van zorgorganisaties. Ik ben aangetrokken om kleur te geven aan Welzijn Teylingen nieuwe stijl. Vorige week maakte Welzijn Teylingen bekend, dat ook Eveleens vertrekt.

In een persbericht wordt Eveleens geprezen, maar tussen de regels door wordt duidelijk, dat Eveleens’ vertrek niet geheel vrijwillig is geweest. Eveleens is een spreekverbod opgelegd en hij reageert dan ook niet op verzoeken om een reactie te geven. Dick van der Meer, bestuurslid van Welzijn Teylingen, verstrekt echter wel informatie, al wil hij geen mededelingen doen ‘over de inhoudelijke discussie’.

 

Al een tijd lopen de opvattingen over de koers en toekomst van Welzijn Teylingen uiteen tussen het bestuur en de voormalige directeur. Zorgde Eveleens voor een te frisse wind of was zijn aanpak niet verfrissend genoeg? Van der Meer: ‘Daar gaan we niet op in. We hadden geen ruzie en het is niet zo, dat de heer Eveleens gefaald heeft. Er is nu geen sprake van clashen, maar je kunt beter bijtijds tot de conclusie komen, dat je uit elkaar gaat.’ Eveleens wil niet veel kwijt, behalve: ‘Alle communicatie omtrent mijn vertrek loopt via het bestuur van Welzijn Teylingen en dan met name via de heer Dick van der Meer. Ik hou mij hier graag aan.’

 

Er zijn in korte tijd nu al twee directeuren tegen hun zin vertrokken. Is de organisatie als geheel daar ook voor verantwoordelijk? ‘Je moet altijd ook naar jezelf kijken in zo’n situatie over wat je beter kunt doen. Toen Eveleens werd aangesteld is meteen gezegd dat het vast niet voor de eeuwigheid zal zijn. Je gaat een veranderingstraject in, maar je verwacht niet dat het al na anderhalf jaar is afgelopen. Anderhalf jaar is heel kort. Het bestuur gaat daar zich hier nog diepgaand over beraden en we gaan nog overleggen met de medewerkers.’

 

Het vertrek van Eveleens kwam voor de medewerkers niet totaal onverwacht, informeert Van der Meer. ‘Het vertrek is niet van tevoren besproken met de medewerkers, maar er is een signaal afgegeven dat een diepgaand gesprek plaats zou vinden. De uitkomst van dit gesprek stond niet vast. Het had ook kunnen zijn, dat Eveleens door zou gaan, met een aantal wijzigingen, maar daar zijn we niet uitgekomen.’

Wat het ontslag van Eveleens een moeilijke beslissing? ‘Dit zijn altijd lastige besluiten, temeer daar er geen sprake is van ruzie. Er is ook geen greep in de kas gedaan, want dat zou een gemakkelijke reden voor ontslag zijn geweest. Dit zijn moeilijke processen en daar gaat een tijdje overheen. Het was niet gemakkelijk, maar dit ontslag is wel datgene wat we moesten doen. Ook het personeel begrijpt deze stap.’ Een opvolger van Eveleens is nog niet bekend; eerst stelt het bestuur een profielschets op van de geschikte kandidaat.

 

Het bestuurslid laat weten dat de gemeente op de hoogte is gehouden ‘van de dingen die er spelen’ en stelt: ‘Ons huidige beleid blijft doorgaan en de koersverandering wordt zeker doorgezet. Er zijn vorderingen gemaakt, maar de taak is nog niet klaar. De nieuwe persoon zal in staat moeten zijn om van Welzijn Teylingen de moderne organisatie te maken die we voor ogen hebben.’

Chemische onkruidbestrijding heeft voorkeur

KAAG EN BRAASSEM – De gemeente stapt niet volledig af van het gebruik van chemische onkruidbestrijdingsmiddelen als Roundup. Een van de redenen hiervoor is, dat alternatieven duurder uitvallen. Dat laat gemeentelijk communicatieadviseur Kirsten Bliekendaal onder meer weten.

Maakt de gemeente gebruik van dergelijke chemische onkruidbestrijdingsmiddelen tegen onkruid? Ze stelt: ‘Ja, door middel van DOB-methode (Duurzaam Onkruid Beheer),  waardoor het verbruik aan Roundup geminimaliseerd wordt.’ De landelijke overheid wil Roundup vanaf 2018 verbieden. De gemeente heeft hier gemengde gevoelens over: ‘Onkruidbestrijding door middel van de DOB-methode is effectief en goedkoop. De alternatieven zijn duurder en niet altijd even gunstig voor het milieu. Deze methode brengt vaak extra  fijnstoffen en CO2 uitstoot met zich mee.’ De gemeente wil in de toekomst wel kijken naar een alternatief. Gedacht wordt dan aan onkruid wegbranden, wegborstelen  of verwijderen door het gebruik van heet water.

Geen geld voor extra pendelbus

OUD ADE – De wegopbreking van de Leidseweg zorgt voor flink wat frustratie. Niet alleen voor de inwoners zelf, maar ook voor toeristen. De Rotterdammer Leen Schlosser baalt flink; hij heeft een boot aan de Kaag en kan vanuit zijn standplaats niet met het openbaar vervoer naar Leiden. Hij ziet het liefst dat de gemeente geld spendeert om extra pendelbusjes te laten rijden vanaf de campings. Die wens wordt uit kostenoverwegingen echter niet vervuld, zo informeert wethouder Ton van Velzen. De behoefte voor zo’n pendellijn bleek volgens busmaatschappij Arriva vorig jaar ook al niet zo hoog; gemiddeld maakte toen maar één persoon per uur van de campings gebruik van het openbaar vervoer.

Vragen over ICT uitgave

KAAG EN BRAASSEM – ‘Achthonderdduizend euro voor een upgrade van de gemeentelijke automatisering is een belachelijk bedrag. Voor acht ton kun je de complete automatisering van alle pc’s en netwerken doen van Alphen aan den Rijn!’ Lezer Rob van Driel is kritisch over deze gemeentelijke investering. Ook elders in de gemeente worden vragen gesteld over deze uitgave, in een tijd waarin strenge bezuinigingen aan de deur van ieder huishouden staan te kloppen.

Van Driel heeft nog begrip voor het feit, dat er een upgrade nodig is voor de huidige ict en een verbetering van het wifi netwerk, maar rekent voor: ‘Als je de opslag met 5x2 terrabyte uitbreid en een netwerk aanlegd schat ik dat heel duur op 10.000 euro.’ Uit de gemeentelijke stukken blijkt, dat een deel van deze kosten veroorzaakt wordt door de ombouw van een ruimte, waarin de computerserver komt te staan. De kosten hiervoor bedragen 157.500 euro. Voor de ‘chassis van de hardware’ is een bedrag van 284.666 euro gereserveerd. De servers zelf kosten de gemeente 142.334 euro. Ook de bekabeling moet vervangen worden voor het lieve sommetje van 69.000 euro. Tot slot legt de gemeente 131.000 euro opzij voor de post ‘implementatie / diensten’.  Met de investering van bijna acht ton lost de gemeente overigens ook een ander probleem op: een aantal licenties waarmee de ambtenaren van Kaag en Braassem werken, is verlopen.

Gemeenschappelijke bezuinigingen

LISSE – Over twee jaar moet 5,32% bezuinigd zijn op de kosten van de gemeenschappelijke regelingen. Een werkgroep ‘Financiele Kaderstelling’, die is ingesteld om dit te bereiken, adviseerde om geen uitzonderingen meer te maken voor de bezuinigingen voor de Veiligheidsregio, waar het gaat om de kosten van de regionale brandweer. Het college van burgemeester en wethouders besloot donderdag 25 juli echter om niet met dit voorstel in te stemmen. De werkgroep stelt verder, dat de verschillende gemeenschappelijke regelingen slechts over een bepaald maximum aan algemene reserves mag beschikken. Het college gaat hier wel mee akkoord.

Zestig seconden grijpen en graaien

LISSE – Ter ere van het feit dat Lisse het leukste dorp van Zuid-Holland is, deelden de KCL-ondernemers veel cadeautjes uit. Een van de hoofdprijzen was ‘Een minuut gratis winkelen’ en Lia van Wieringen kwam donderdag 25 juli haar prijs ‘innen’ bij supermarkt Hoogvliet (Grachtweg 47).

 

Voorafgaand aan die zestig seconden kreeg Van Wieringen enkele tips en instructies van bedrijfsleider Matthijs ter Schuur. ‘Kijk uit, want de vloer is vrij glad. Per artikel mag u één exemplaar meenemen, maar producten die niet mogen worden gepakt zijn alcohol, tabak, babyvoeding en loten.’ Grootverpakkingen gelden als één item, dus die mogen ook in de winkelwagen gestopt worden.

 

Van Wieringen had er zin in, zo liet ze weten. ‘Eigenlijk was ik tweede keuze, want de oorspronkelijke winnares was bij de trekking niet aanwezig en dus werd een nieuwe naam bepaald.’ Heeft ze zich goed voorbereid op haar taak? ‘Ik ga gewoon voor de voeten op en graaien. Ik begin bij de zeep en loop dan naar de wasmiddelen. Ik moet nog moeite doen om 100 euro te halen’, aldus de Lissese.

 

Het is tijd om te beginnen. Een medewerker regelt een winkelwagentje en Van Wieringens dochter bestuurt dit exemplaar. De bedrijfsleider kondigt aan, dat de minuut gratis winkelen begint om zo de overige klanten te waarschuwen dat ze uit de weg moeten gaan. Van Wieringen begint haar ‘strooptocht’ lachend, maar gedurende de zestig seconden wordt ze almaar intenser. Ze rent van schap naar schap om uiteindelijk bij het vlees te eindigen.

 

Dan is de tijd om en wordt het eindresultaat naar de kassa gebracht om te zien hoe Van Wieringen gescoord heeft. Dat blijkt toch een mooi bedrag te zijn: 120,55 euro met daarbovenop een waardebon van 50 euro, die Ter Schuur namens Hoogvliet overhandigde. Bijkomend van haar avontuur lacht Van Wieringen tegen haar dochter: ‘Nou ben ik nog de zonnebrandcrème vergeten!’

Windschermen bij ouderenhangplek

NOORDWIJK – ‘Plaats de windschermen terug bij de strandopgang aan het Palaceplein!’ Deze hartenkreet uit inwoner Harry Bakker richting de politiek.

Hij stelt onder meer: ‘Enkele jaren terug is in Noordwijk aan Zee de zeewering verbreed. Toen zijn van de strandopgang Palaceplein de zitbanken en de bijhorende windscherm verdwenen. Destijds heeft de Gemeente beloofd dat de schermen terug geplaatst zouden worden.’ Dit is echter nog altijd niet gebeurd, tot verdreit van Bakker. ‘Behalve strandbezoekers zitten ook oudere mensen graag op die plek. Het is hun vaste plek die zij delen met strandbezoekers. Het is onprettig om daar in de kou te zitten. 

Bakker snapt niet waarom de gemeente wel 15 miljoen euro uit wil geven aan een zwembad, maar niet spendeert aan dit bezoekershangplekje. De twee houten hokken die de gemeente 150 meter verderop aan de boulevard heeft geplaatst, is volgens Bakker geen alternatief. ‘Het gaat er om dat de mensen bij de strandopgang een mooi punt hebben om te zitten en de ouderen hebben daar contact met de wereld. Daar hoort een windscherm bij.’ De oudere inwoner roept de politici op om eens langs te komen bij deze ouderenhangplek; ‘Vraag de bankzitters wat hun wensen zijn’.

Bonus voor brandweer

OEGSTGEEST – Het college van burgemeester en wethouders heeft besloten dat de leden van de vrijwillige brandweer een fijn financieel douceurtje mogen krijgen. Officieren krijgen voortaan een netto onkostenvergoeding van 2 euro per activiteit die wordt uitgevoerd als onderdeel van het uitoefenen van het brandweerberoep. Het mag hierbij niet gaan om brandbestrijding of andere hulpverlening. Ook de vrijwilligers, die geen brandweerofficieren zijn, kunnen zich in de handen wrijven:  zij ontvangen een netto onkostenvergoeding van twee euro per activiteit. De onkostenvergoeding is bedoeld voor de vergoeding van de reiskosten van de vrijwilligers. Om al dit goede nieuws te realiseren, heeft het college van burgemeester en wethouders de CAR UWO gewijzigd.

Kiezen tussen Leiden en Leiden

Katwijk is minder aantrekkelijk alternatief

OEGSTGEEST – De gemeenten in de Duin- en Bollenstreek moeten niets van Oegstgeest hebben waar het gaat om een fusie of zelfs samenwerking. De enige opties die nog over zijn, betreft een losvast samenwerkingsverband met Katwijk of een ‘verdergaande samenwerking’ in de Leidse regio. Deze samenwerking zal naar alle waarschijnlijkheid eindigen in een fusie tussen Oegstgeest, Leiden en Leiderdorp. En als het aan Leiderdorp ligt, wordt Zoeterwoude hier in meegenomen.

Deze drie scenario’s zijn de uitkomst van de tussenrapportage Bestuurlijke Toekomstscenario’s Gemeente Oegstgeest van het bureau Dirk Louter. Het dorp is namelijk gedwongen om te kijken naar een andere manier van functioneren. Dit wordt mede veroorzaakt door een gemeentelijke schuld die vele tientallen miljoenen euro’s bedraagt, alsmede een ambtenarenapparaat dat niet voldoende capabel lijkt om klaar te zijn voor de toekomst.

Voorafgaand aan de fusie van Warmond, Voorhout en Sassenheim in de gemeente Teylingen was Oegstgeest nog een begerig partner. Oegstgeest echter verhief zich boven de rest en stelde dat zij geen interesse had in een fusie. Nu zijn de rollen omgedraaid, zo blijkt uit het rapport. Burgemeester Gerrit Goedhart (Noordwijkerhout) stelt: ‘Aansluiting van Oegstgeest bij de Duin- en Bollenstreek wordt vooral gezien als weglopen van Leiden.’ Burgemeester Lies Spruit (Lisse): ‘Voor ons is Oegstgeest bestuurlijk gesproken ver weg.’ Burgemeester Van Kampen (Teylingen): ‘Bij eerdere ervaringen in de samenwerking is de houding van Oegstgeest niet altijd als consistent beleefd’.

Katwijk is wel geïnteresseerd in ‘samenwerking à la carte’, waarbij op onderdelen toegevoegde waarde en schaalvoordelen kunnen worden gerealiseerd. Iets dergelijks heeft Katwijk al met Noordwijk (gezamenlijke werf/milieustraat) en uitvoering van ‘Archeologie’ voor de Bollenstreek.Maar in feite geven alle gemeenten, inclusief Wassenaar en Voorschoten aan, dat Oegstgeest zich moet richten op Leiden en Leiderdorp. Zowel Leiden als Leiderdorp zien een bestuurlijke fusie met Oegstgeest als een mogelijke optie. Voor Leiden is een fusie zelfs de meest gewenste optie, zo staat in het rapport: ‘Als Oegstgeest een partner zoekt, dan willen wij graag die partner zijn.’ Een grotere gemeente zou meer invloed hebben in de regio en ook de besluiten over (het aanleggen van) bedrijventerreinen en andere voorzieningen kunnen dan gemakkelijker verlopen.

 

De gemeenteraad maakt later dit jaar een keuze tussen een samenwerkingsverband met Katwijk, danwel een samenwerking of algehele fusie met Leiden en Leiderdorp. Oh ja, inwoners mogen ook ‘meediscussieren’ tijdens een inwonersavond en via een website. Volgens een gemeentelijk woordvoerder worden de uitkomsten hiervan gebruikt ‘ter verdere uitwerking en onderbouwing van het besluit van de raad’.

Projectleider moet problemen aanpakken

OEGSTGEEST – Vier maanden werken voor 47.150 euro. Dat bedrag krijgt de nieuwe projectleider Stelselherziening 3D op de gemeentelijke afdeling WSO (Welzijn, Sociale Zaken en Onderwijs). Deze projectleider gaat 32 uur per week werken en als het werk na vier maanden nog niet af is, zou het contract met de gemeente nog met twee extra maanden verlengd kunnen worden.

 

De aanstelling komt op een precair moment; juist in de periode dat het ambtelijk apparaat in rep en roer is. In juli werd door twee onafhankelijke onderzoeken namelijk bekend, dat er onfrisse zaken gebeurden op het gemeentehuis. Hierdoor zijn ‘passende maatregelen’ genomen tegen drie (voormalig) leidinggevenden en drie medewerkers.  De nieuwe medewerker blijkt overigens een oud-collega te zijn van wethouder Jos Roeffen, maar dat was voor deze aanstelling geen probleem. Het college van burgemeester en wethouders gaat uit van een zorgvuldige selectieprocedure en Roeffen heeft aangegeven niet betrokken te zijn geweest bij het selectieproces.

Vergoeding verhuizing

OEGSTGEEST – Ambtenaren die moeten verhuizen krijgen voortaan een andere onkostenvergoeding van de gemeente. Dit blijkt uit een collegebesluit van 2 juli. Alle onkosten voor het verhuizen van de inboedel wordt vergoed en voor maximaal vier maanden krijgt de bewuste ambtenaar een vergoeding voor gemaakte dubbele woonkosten. Het gaat hier om maximaal 286,10 euro per maand. Alle andere ‘direct uit de verhuizing voortvloeiende kosten’ worden ook vergoed; tot een maximum bedrag van 5.721,52 euro.

Zoektocht naar 21 miljoen euro

OEGSTGEEST – Het college van burgemeester en wethouders besloot dinsdag 9 juli tot het aantrekken van vaste geldleningen van in totaal 21 miljoen euro. Het gaat om het aantrekken van een ‘fixe’ lening van 10 miljoen euro met een looptijd van twee jaar en een lineaire lening van 5 miljoen euro met een looptijd van vijf jaar. Bovendien wil de gemeente een (kas)geldlening van 6 miljoen euro aantrekken voor de perioe van minimaal dertien maanden.

Aanpak laaggeletterdheid

LISSE – Samen met de andere gemeenten van Holland Rijnland wil ook dit dorp zich inzetten in de strijd tegen laaggeletterdheid. Wethouder Adri de Roon (D66) ondertekent hierover binnenkort een convenant. Doelstelling is om het geschatte aantal van 50.000 mensen (tussen 15 en 74 jaar), dat moeite heeft met lezen en schrijven, omlaag te brengen. Het gaat hier maar liefst om 13,4% van de bevolking en dat zijn zowel autochtone als allochtone inwoners.

Na de ondertekening van het convenant willen de gemeenten samenwerken met het bedrijfsleven, onderwijs en andere maatschappelijke partners. Dat moet leiden tot het opstellen van ‘actieplannen’ en het aanbieden van taalscholing voor volwassenen. Hierdoor zou het aantal geletterden met minimaal 3% (circa 1.500 mensen) moeten afnemen. Naast het feit dat het voor de mensen zelf ook fijner is om te kunnen lezen en schrijven, biedt dit actieplan ook voordelen voor de gemeenten. Een ambtelijke notitie laat namelijk weten, dat laaggeletterde mensen vaak te maken hebben met schuldsaneringen, zorgkosten en uitkeringen. Wie kan lezen en schrijven maakt meer kans op een baan en kan zo uit de uitkeringssituatie komen.

Op de kast over dakopbouw

LISSE – Een geplande dakopbouw aan de Westerdreef 91 heeft de gemoederen van de omwonenden flink doen beroeren. Massaal hebben de buren bezwaar aangetekend, maar met weinig resultaat. Het college van burgemeester en wethouders heeft besloten dat de dakopbouw er toch mag komen. Enkele bezwaarmakers werden weliswaar door de externe commissie voor bezwaarschriften deels in het gelijk gesteld, maar het ging hier slechts om een formaliteit. De gemeente had onvoldoende gemotiveerd waarom was ingestemd met deze dakopbouw en daarom bepaalde de commissie dat de verleende omgevingsvergunning moest worden ‘herroepen’. Vervolgens heeft het ambtelijk apparaat echter een nieuwe omgevingsvergunning verleend, die op dinsdag 16 juli is goedgekeurd door het college van burgemeester en wethouders.

Teruggave OZB monument

LISSE – Een eigenaar van een monument kan alsnog 1.979,65 euro aan subsidie ontvangen over de jaren 2009 tot en met 2012. Het gaat hier om het OZB-eigenaren gedeelte van het woonhuis Van der Zon (Heereweg 450A). De man kocht de woning in 2008, maar werd nooit door de gemeente op de hoogte gesteld van het feit dat zijn huis dat jaar tot monument bestempeld werd. In dat jaar werd ook bepaald dat alle monumenteigenaren recht hadden op een jaarlijkse terugbetaling van de OZB-gelden. De eigenaar was hier dus ook niet van op de hoogte, maar werd er onlangs over geinformeerd. Daarom heeft hij bij de gemeente een verzoek ingediend om alsnog deze kleine 2.000 euro te mogen ontvangen. Het college van burgemeester en wethouders stemde dinsdag 16 juli in met dit verzoek.

Veiligheid niet in geding

LISSE – Door bezuinigingen op het Integraal Veiligheids- en Handhavingsbeleid moeten de ambtenaren keuzes maken waar het gaat om het toezicht. Uitgangspunt blijft wel, dat de inwoners kunnen ‘wonen in een veilige leefomgeving’. De bezuinigingen hebben met name gevolgen voor het toezicht en de controle van de bouw, het slopen en de ruimtelijke kwaliteit. De komende jaren wordt daarom vooral gecontroleerd bij projecten ‘waar de grootste risico’s kunnen worden verwacht’. Ook wordt speciaal gekeken naar de projecten die de hoogste politieke prioriteit hebben.

Batterij aan bezwaarschriften

LISSE – De commissie Bezwaarschriften kwam donderdag 25 juli bijeen om drie bezwaarschriften te behandelen. Alle drie werden ze ingediend door één inwoonster: Margriet Bakker.

Bakker heeft het afgelopen half jaar drie WOB-verzoeken (Wet Openbaarheid Bestuur) ingediend bij de gemeente. In die verzoeken vroeg ze om informatie over verschillende zaken. Op het moment dat de gemeente de gevraagde gegevens niet of niet volledig verstrekt, kan iedere inwoner een schadevergoeding claimen. Het is een uitwerking van de WOB, zoals die oorspronkelijk nooit bedoeld is, maar waar steeds meer gebruik van wordt gemaakt.

Over de reden waarom Bakker zo actief was met bezwaren indienen, werd tijdens de vergadering duidelijk: ‘Als de gemeente niet op tijd heeft beslist over een WOB-verzoek, heb ik recht op een dwangsom.’ Maar hiervoor moet ze de gemeente wel eerst in gebreke stellen, zo luidde het ambtelijk repliek. Pas als de gemeente niet binnen veertien dagen reageert op zo’n ingebrekestelling, gaat de teller van de dwangsom lopen. Bakker liet ook duidelijk blijken, dat het haar niet alleen om de inhoud van de antwoorden gaat. ‘Ik heb wel alle informatie uit mijn WOB-verzoek gekregen, maar het gaat me alleen om de termijnen die verstreken zijn.’

Bakker had een tweede WOB-verzoek ingediend over de 24 klachten tegen de aanpassingen van de Rooversbroekdijk. Zij had van een buurtbewoonster doorgekregen dat die geklaagd had, maar een afschrift van deze email zat niet bij de stukken die ze van de gemeente gekregen had. Dat was voor Bakker voldoende reden om een bezwaarschrift in te dienen bij deze commissie. Ze vroeg tegelijkertijd om vergoeding van haar ‘immateriële schade’. Op de vraag wat die immateriële schade (onder meer vergoeding van veroorzaakt leed) nou precies inhoudt, gaf Bakker geen antwoord, behalve dan de opmerking: ‘Ik wilde klachten van derden gebruiken in mijn onderbouwing van het bezwaar.’

 

Ook bij een derde WOB-verzoek had Bakker reden tot klagen. Minimaal één bijlage was in eerste instantie niet door de gemeente verstuurd, maar die fout werd later rechtgezet. Dat was echter voor Bakker genoeg motivatie om een bezwaarschrift in te dienen. Voorzitter Scheerhout vroeg kritisch: ‘U hebt alles gekregen waarom u had verzocht. Wat is uw belang?’ Bakker stelde, dat ze de gemeente wil houden ‘aan haar eigen kwaliteitshandvest. In dat handvest staat “We zeggen wat we doen en doen wat we zeggen. U mag ons daar aan houden en ons daar op aanspreken als dat niet gebeurt”.’ De gemeenteambtenaar liet echter weten dat het hier gaat om een ambitie, ‘die niet verheven moet worden tot norm waarop sancties gelegd kunnen worden.’

 

De leden van de commissie Bezwaarschriften buigen zich over de drie zaken en zullen waarschijnlijk binnen twaalf weken een besluit nemen. Dan weet Bakker of ze in een of meerdere gevallen een geldbedrag tegemoet kan zien.

Gemeenschappelijke bezuinigingen

LISSE – Over twee jaar moet 5,32% bezuinigd zijn op de kosten van de gemeenschappelijke regelingen. Een werkgroep ‘Financiele Kaderstelling’, die is ingesteld om dit te bereiken, adviseerde om geen uitzonderingen meer te maken voor de bezuinigingen voor de Veiligheidsregio, waar het gaat om de kosten van de regionale brandweer. Het college van burgemeester en wethouders besloot donderdag 25 juli echter om niet met dit voorstel in te stemmen. De werkgroep stelt verder, dat de verschillende gemeenschappelijke regelingen slechts over een bepaald maximum aan algemene reserves mag beschikken. Het college gaat hier wel mee akkoord.

Minder speelplekken

LISSE – Alle speeltoestellen op de 94 speelplekken van de gemeente zijn aan een veiligheidsinspectie onderworpen. De firma Repcon voert deze jaarlijkse inspectie uit en heeft adviezen gegeven over het vervangen van enkele van deze toestellen.

De gemeente neemt bij het uiteindelijke besluit over het vervangen of verplaatsen van speeltoestellen ook mee hoeveel kinderen er in de omgeving wonen en tot welke leeftijdscategorieën die kinderen behoren. Het ging tot nu toe om de categorieën 0 - 6 jaar, 7 – 12 jaar en 13 – 18 jaar, maar die verdeling dekt de behoefte niet. Een peuter gebruikt een ander speeltoestel dan een 6-jarige basisschoolleerling. Voortaan gaat de gemeente dus uit van een andere leeftijdsverdeling: 0 – 4, 5 – 9, 10 – 14 en 15 – 19. Uit onderzoek blijkt dat de kinderen tussen 5 en 9 jaar het meest gebruik maken van de gemeentelijke speeltoestellen. Daarom wil de gemeente zich met name richten op de speeltoestellen voor deze categorie jeugd.

 

In de Bloemenwijk, het Centrum en de Oranjewijk is de druk op de speelruimte het hoogst. Maar niet overal is evenveel behoefte aan kinderspeelplekken. Het college stemt in met een ambtelijk advies om het aantal speelplekken en speeltoestellen te verminderen. Op die manier zijn er namelijk genoeg financiën voor het onderhoud van de overgebleven toestellen. Het is echter nog niet duidelijk om hoeveel speelplekken het gaat en welke dat zijn. De gemeente wil tevens dat projectontwikkelaars als onderdeel van nieuwbouwprojecten ook zorgen voor de aanleg van, in totaal, vier kinderspeelplekken.

Pleidooi voor betere handhaving

WARMOND – ‘De gemeente heeft een vreemde manier van handhaven.’ Tot dit oordeel komt Margreet van Schie (55), die mede namens een groep andere Warmonders spreekt. Ze hekelt de gemeente over het handhaven van ‘futiele zaken’, terwijl de grootste ergernissen niet bestraft worden.

 

De moeite die het heeft gekost om het zomeravondconcert van Harmonie St. Matthias door te laten gaan, was voor Van Schie de druppel. ‘Ik ben zelf ook musicus en het halve dorp is donateur van deze harmonie. Dan hoort het erbij dat een muziekvereniging een concert geeft; net zoals een voetbalclub ook voetbalwedstrijden organiseert.’ Van Schie pleit ervoor, dat er ‘niet moeilijk gedaan wordt over de activiteiten die Warmond zo mooi maken’.

 

Tegelijkertijd moet het handhavingbeleid veel beter, zo zegt de woordvoerster. ‘Alleen de mensen die het gemakkelijkst bekeurd kunnen worden, krijgen van de boa’s een boete. Een oude meneer die zijn hondje liet zwemmen, moest 90 euro betalen, maar iets verder op Koudenhoorn scheuren tientallen brommers en laten honderden jongeren tonnen rotzooi achter. En dan is er geen boa te bekennen, want ze durven niet te handhaven tussen die jongeren.’

 

Ze vervolgt: ‘En als je niet kunt handhaven met dat soort zaken, houd dan ook die meneer niet aan. Mijn oproep aan de gemeente is, om het algemeen belang in het oog te houden. Ga uit van wat het dorp prettiger maakt. Ga niet alleen mensen pakken, die je gemakkelijk aan kunt pakken. Doe het handhavingsbeleid goed of doe het helemaal niet.’

Pluktuin voor bollentoeristen

LISSE – ‘Zorg voor een pluktuin, waar mensen de bolbloemen kunnen fotograferen en plukken.’ Dorpspromotor Marco van der Lingen wil bollenboeren ertoe aanzetten om mee te gaan in de wens van toeristen om zich tussen de bloemen te laten vereeuwigen.

Net zolang als de Bollenstreek een populaire trekpleister is voor toeristen, klagen de bollenboeren over de bezoekers die de velden betreden en zo mogelijk ziektes overdragen. Maar de behoefte is er nu eenmaal om in die velden te lopen, zo stelt de dorpspromotor. Hij ziet kansen, waar anderen alleen bedreigingen zien. ‘Zorg ervoor dat er een pluktuin komt, waar mensen tussen de bloemen door kunnen lopen, zich laten fotograferen en bloemen kunnen plukken. Zo voorzien we in de belevingsbehoefte van de toeristen.’

 

Van der Lingen is er een groot voorstander van om het bollenseizoen te verlengen. ‘Waarom worden hier geen zomer- en najaarsbollen gekweekt? Zo trek je ook toeristen tijdens de vakantieperiodes en maak je Lisse kleurrijker. Ook het moment dat de bollen de grond in gaan, is een onderdeel van de bollencultuur. Besteed daar ook aandacht aan op het promotievlak voor toeristen.’ Als voorbeeld van een gemiste kans noemt hij de Nationale Tulpendag, die in januari plaats vond. ‘Dat vond plaats in Amsterdam en we deden hier niets mee. De CNB heeft elke week een show met de nieuwste innovaties van bloemen. Dat zou veel zichtbaarder moeten worden.’

 

Enthousiast vervolgt hij: ‘We moeten toeristen de mogelijkheid geven om meerdere momenten per jaar in een bollenbedrijf rond te kijken. We willen mensen laten ervaren wat het is om bollen te kweken. Als ik naar Cuba ga, krijg ik ook een belevingstoer van sigaren. Het verhaal van de sigaren wordt dan verteld. Die beleving is heel belangrijk. Niet alleen bij de bollen, maar ook de kleine specialisten als de zuivelbedrijven moeten veel meer van de beleving van hun producten laten zien. Een goed voorbeeld hiervan is de Olmenhorst.’

BOAs on the rise

Dutch law enforcement is making ever-more use of civilian special investigating officers, or BOAs. JOEP DERKSEN looks at the phenomenon and what it might mean for society

 

Some years ago, an enthusiastic politician came up with an idea to decrease unemployment rates and create employment. These formerly unemployed men and women were given the impressive title “BOA” (Bestuurlijke Opsporingsambtenaar; special investigating officers). After a course lasting a few days, they were legally empowered to fine citizens who had the temerity to park without paying or who did not pick up the feces of the dog they were walking.

 

The idea was that these BOAs would ease the workload of the real and qualified police(wo)men, so that they could focus on more important cases. Things like fighting crime, arresting drunk drivers and fining speeding motorists. In the beginning, these BOAs were considered by many as traitors, to name only the most soft-spoken form of description. Surely; everybody wants the rules to be imposed, but nobody wants the rules to be invoked on themselves.

 

Until now it was only the government that had the legal authority and monopoly to use violence. That is also why not everybody can be a police officer; it takes years of intense training, before anybody can wear a police badge. And even when you are a qualified police officer, the use of violence is only allowed under certain circumstances. But lately, the BOAs are getting more appreciation, not least by the local and national authorities. The municipality Oegstgeest, for instance, changed its APV (Algemene Politie Verordening; General Police Rules) in such a way, that BOAs are allowed to use “constructive” violence.

 

In Noordwijk, all BOAs receive a light blue uniform, closely resembling the official police uniforms. In such a way, they will seem more authoritative. They now operate under the name “light police.” Security and Justice Minister Ivo Opstelten (VVD) considers this to be a good development: “As well as good training, a professional special investigating officer should have a professional and recognisable outward appearance, together with a clear set of responsibilities. Both citizens and collaborative partners alike need to know what they can and cannot expect from a special investigating officer of public spaces.”

 

Minister Opstelten is a big proponent of using the BOAs to operate in almost all public areas. When his proposal is accepted by the Tweede Kamer (House of Representatives), as of 1 January 2014 all municipalities can make use of BOAs to enforce minor laws. They will have the authority to investigate matters such as the Licensing and catering Act, parking, and environmental mishaps. They will fall under the so-called “local triangles”: the mayor, police and the Public Prosecution Service. It will be possible for the BOAs to carry handcuffs “under certain circumstances.” They cannot (yet) carry guns and pepper spray, but you do not need to be a fortune teller to know that the permission to bear arms for privately hired BOAs will be the next step in the process of keeping the civilians in check.

 

The VVD-Minister only sees advantages in this development. He believes that the BOAs can be used to combat the small nuisances and therefore improve peoples’ quality of life. In the meantime, the police can be busy with maintaining law and order. Critics fear that this development is only the next step towards the Netherlands becoming a police state. Where one half of the country is checking on the other half of the population. It is not for nothing that watchdogs are becoming ever-more insistent about warning people of ongoing developments.

 

On the other hand, if you as a reader don’t mind missing out on birthday parties and if you are looking for a (n other) job, this may be your chance. Go to your local mayor and apply for a position as a BOA. Get a wonderful light blue uniform and some handcuffs. When the sun shines, you can go out on the streets and fine some illegally parked drivers. And when it’s raining, you can sit in your office ‘finishing the paperwork’. With such good work benefits it is acceptable to also occasionally receive a black eye or a bruise or two.

 

(Published in The Holland Times, August edition).

Kledinghommage

KAAG EN BRAASSEM – De outfits van burgemeester Marina van der Velde en raadsgriffier Berend Sepers waren onderwerp van gesprek tijdens de gemeenteraadsvergadering van maandag 15 juli. Tussen de discussie van twee politieke onderwerpen in, merkte Van der Velde op dat hun kledingkeuze een hot topic was op Twitter. Daarom liet ze grappend aan de raadsleden en het publiek weten: ‘Zowel de griffier als ik zitten in het roze, maar dat is een hommage aan de geslaagde NRE (Nationaal Regenboog Evenement, JD) wedstrijden. Dat zult u begrijpen.’

Proef met nieuw vergadersysteem

KAAG EN BRAASSEM – ‘Laten we het maar proberen.’ Er zijn wel eens raadsvoorstellen met meer enthousiasme aangenomen, dan maandag 15 juli gebeurde met het onderwerp ‘Nieuwe vergaderstelsel gemeenteraad’. Geen enkel raadslid toonde zich echt enthousiast over dit nieuwe systeem, dat moet zorgen voor een effectievere manier van vergaderen en tegelijkertijd de inwoners meer bij de politiek moet betrekken.

Gemeenteraadslid Yvonne Peters (VVD) maakte zich dan ook geen illusies: ‘We moeten de gok maar wagen. Dit zal niet leiden tot meer deskundigheid bij ons raadsleden en ook brengt het de politieke discussies niet op een hoger niveau. Laten we het maar uitproberen.’ Het CDA was in meerderheid voor dit voorstel, met uitzondering van raadslid Anne-Betty Bannenberg. In een stemverklaring stelde ze onder meer: ‘Ik ben ervan overtuigd dat deze nieuwe manier van vergaderen niet tot betere resultaten zal leiden. Het politieke vuurwerk waar het stuk over spreekt, hangt niet samen met de manier van vergaderen, maar met de leden van de raad. Inwoners en belangstellenden hebben al ruimschoots de gelegenheid hun mening te laten horen. Bovendien hebben wij een pragmatische raad, waar voor een groot deel de coalitie en oppositie het met elkaar eens zijn.’ Ze pleitte ervoor, dat de nieuwe gemeenteraad in 2014 maar moet bepalen hoe de vergaderingen opgezet moeten worden.

Raadslid Petra van der Wereld (Samen voor Kaag en Braassem) zag wel voordelen voor het nieuwe systeem, maar stelde wel dat de veel politici meer voorbereidingstijd willen hebben bij de behandeling van onderwerpen. Het komt regelmatig voor, dat de raadsleden via een presentatie worden geinformeerd over een onderwerp en zich hier een uur later in een officiele commissievergadering over moeten uiten. Dat moet beter, aldus Van der Wereld. ‘We hebben als raadsleden ook wat nadenktijd nodig, voordat de juiste vraag opborrelt.’ Met uitzondering van Henry van Rijn stemde ook haar fractie voor het nieuwe vergadersysteem, dat na het zomerreces drie maanden wordt uitgeprobeerd.

Uitstel discussie gemeentelijke tarieven

KAAG EN BRAASSEM – Alle politieke partijen willen tijdens de behandeling van de begroting later dit jaar nog de mogelijkheid krijgen om gemeentelijke belastingen te verhogen of te verlagen. Een VVD-voorstel hierover werd maandag 15 juli unaniem aangenomen. Moet de precariobelasting met meer dan 40% omhoog en kunnen de OZB-belasting en afvalstoffenheffing omlaag? Dat zijn enkele vragen waarover de partijen zich na het zomerreces gaan buigen. Hans Nicolai (Samen voor Kaag en Braassem) liet weten, dat zijn partij voorstander is van het ‘creeren van een financiele buffer voor de moeilijke jaren die er echt aan zitten te komen’. Karin Van der Kaaden (CDA) vond: ‘We moeten eerst wat vet op de botten krijgen, voordat we gaan praten over verdere maatregelen.’ Hier kon wethouder Floris Schoonderwoerd zich wel in vinden, zo liet hij tijdens de raadsvergadering twitterend weten: ‘Raadslid @karin_vd_kaaden wil dat we vet op de botten krijgen. V.w.b. de gemeente ben ik het eens. Persoonlijk zit ik al aan mijn target...’

Visie ondernemers levert gemeente geen geld op

KAAG EN BRAASSEM – Fractievoorzitter Piet van Veen (PvdA) moest in het Witte Weekblad lezen, dat de toeristenbelasting niet meer wordt ingevoerd. Hij stelde hierover een kritische vraag aan het college tijdens de gemeenteraadsvergadering van maandag 15 juli. ‘ De gemeente zou ervan afzien om 25.000 euro aan toeristenbelasting te innen. Komt die 25.000 euro nou wel of niet binnen?’

 

Wethouder Ton van Velzen liet weten dat het college een afspraak heeft met de stichting Promotie Kaag en Braassem. ‘Zij zouden samen met de ondernemers met een alternatief plan komen.  Ze hebben een visie naar de toekomst en die biedt geen ruimte dat dit de gemeente wat zou opleveren.’ Het college weet nog niet hoe ze op dit uitgangspunt moeten reageren. ‘We gaan ons daar op beraden en komen met een voorstel hierover naar de raad. Misschien kunnen we met alternatieven komen (voor het verkrijgen van 25.000 euro aan extra inkomsten, JD). Hiervoor wordt een onderzoek opgezet. Gemeenteraadsvoorzitter Marina van der Velde wilde van Van Veen weten of dit antwoord van de wethouder voldoende was, waarop de fractievoorzitter stelde: ‘Er zal niet meer komen, denk ik.’

Zorgen over fietsersveiligheid

ROELOFARENDSVEEN – De gemeenteraad maakt zich grote zorgen over de veiligheid van de fietsers na de aanpak van de Sotaweg richting Stationsstraat. Een motie van Samen voor Kaag en Braassem om de vinger aan de pols te houden, werd maandag 15 juli met grote meerderheid van stemmen aangenomen.

Volgens de plannen mogen op die locatie na de aanpassingen de automobilisten aan beide zijden haaks parkeren. Ook wordt het fietsverkeer gemengd met het autoverkeer op deze 30 km weg. Enkele weken geleden uitten omwonenden al hun zorgen over deze ideeen. Gemeenteraadslid Ger van Emmerik (Samen voor Kaag en Braassem) stelde: 'We maken ons zorgen over de verkeersveiligheid. Ten opzichte van de huidige situatie gaat de veiligheid achteruit’. Raadslid Jan van der Geest (VVD) vond het ‘een stuk kapitaalvernietiging om eerst parkeerplaatsen aan te leggen en er dan later achter te komen, dat we het zo niet gewild zouden hebben.’ Hij riep het college op ervoor te zorgen dat veel zwerffietsen worden aangepakt en verwijderd. ‘Een derde van alle fietsen die daar in de buurt geparkeerd staan, worden niet meer gebruikt. Zorg voor een opschoonactie van die fietsen.’

 

Wethouder Antoon Kea zegde toe dat hij maatregelen zal nemen tegen de fietswrakken. Wel was hij ervan overtuigd, dat de plannen voor het aanpakken van de Sotaweg richting de Stationsstraat de best mogelijke optie was. Dat was voor raadslid Harry van Schooten (Samen voor Kaag en Braassem) niet voldoende. ‘Er komen verkeersstromen van horeca, scholieren, maatschappelijke dienstverlening en wonen, die elkaar overlappen tijdens de schooltijd. We delen de bezwaren van de bewoners dat de verkeersveiligheid ook in het geding is. Het is nu al een heel onhandige situatie, die alleen maar zal verergeren. De verkeersveiligheid moet gegarandeerd zijn.’ Het college moet daarom bij de uitvoering van het Bestemmingsplan Sotaweg 134 – 150 terug gaan naar de raad om hen verder te informeren over de manier waarop de verkeersstromen worden geregeld.

Bekeurende boa’s

KAAG EN BRAASSEM – De tijd van waarschuwen is voorbij. Waar de buitengewoon opsporingsambtenaren (Boa’s) tot nu toe vooral overtreders vermanend toespraken, wordt er voortaan niet of nauwelijks meer gedoogd. Dit eerste half jaar dat de boa’s actief waren, hebben de inwoners de tijd gekregen om te wennen aan deze boa’s en hun taken. Alleen bij excessen, zoals het zonder vergunning parkeren op een invalidenparkeerplaats, werd wel een bekeuring opgetreden. Het grootste deel van de activiteiten van de boa’s richtte zich het afgelopen half jaar op parkeeroverlast (78 meldingen en 28 bekeuringen) en hondenpoep. Maar ook waren er maar liefst 63 schademeldingen, wat in 33 gevallen leidde tot een bekeuring. In totaal werden 300 waarschuwingen uitgedeeld aan overtredende inwoners.

Bloemrijke bermen

KAAG EN BRAASSEM – De gemeente draagt 3.000 euro bij aan het project ‘Bloemrijke bermen’ voor de Leidse Ommelanden en Duin, Horst en Weide. Dit project wordt door negen gemeenten gedragen en moet ervoor zorgen dat een aaneengesloten netwerk van bermen vol komt te staan met een brede variatie aan bloemen. Hiervoor wordt ook een systeem van ‘ecologisch maaien’ opgezet.

 

Initiatiefnemers voor dit project zijn de Stichting Land van Wijk en Wouden en het Landschapsbeheer Zuid-Holland. Met het project ‘Bloemrijke bermen’ krijgt de combinatie van natuur, landschap en recreatie een beetje extra aandacht. Het is echter nog niet helemaal zeker dat de ambitieuze plannen ook daadwerkelijk gerealiseerd kunnen worden, zo blijkt uit een ambtelijk stuk: ‘Bij de inventarisatie voor de bloemrijke bermen moet blijken, in hoeverre ze ook toe te passen zijn in onze gemeente. De kans bestaat de we de mogelijkheid of middelen niet hebben ze daadwerkelijk te realiseren.’

 

Ook komt er mogelijk weerstand vanuit de agrariërs. Zij zijn namelijk vaak terughoudend ten opzichte van dit soort initiatieven, vanwege het risico op het verspreiden van de bloemzaden op de akkers. In het project wordt samengewerkt met een aantal gemeenten uit de regio, vanuit de gemeenten zijn een medewerker groenbeheer en regionale groenprojecten betrokken. Het project gaat in eerste instantie uit van een inventarisatie en kennisuitwisseling in het kader van maaibeheer. Na afloop van het project evalueert de gemeente of de opgedane kennis inzetbaar is in Kaag en Braassem. Pas na afloop van het project kan er dus wat worden gezegd over eventuele aanpassing van het maaibeleid.

Geen tweede burgerwoning

ROELOFARENDSVEEN – Het college wil niet dat een bedrijfswoning wordt gebouwd op het perceel Veenderveld 35a. Een aanvraag hiervoor wordt afgewezen omdat deze ‘in strijd is met de regels van het bestemmingsplan en van het gemeentelijke Afwijkingenbeleid ruimtelijke ordening’.

 

Eerder dit jaar diende VRP Architecten namens Conservenfabriek B. Volwater & Zonen een omgevingsvergunning in voor bouwen van een bedrijfswoning op deze locatie. Maar het plan doorstaat de toetsen van kritiek niet. Volgens een ambtelijk advies is de bouw van de bedrijfswoning in strijd met de algemene regels van het bestemmingsplan Veenderveld en wordt er niet voldaan aan de (regels voor de) hoogte van de woning ten opzichte van de kruin van de dijk. Bovendien voldoet de aanvraag niet aan de criteria die gelden voor het mogelijk maken van een tweede bedrijfswoning.

 

‘Het verlenen van medewerking schept een ongewenst precedent, omdat het gaat om een tweede bedrijfswoning voor het bedrijf Conservenfabriek B. Volwater & Zonen’, aldus het ambtelijk advies. De aanvrager liet in mei weten, dat de tweede bedrijfswoning absoluut noodzakelijk was. In het oogstseizoen is de conservenfabriek namelijk 24 uur in bedrijf, vanwege de verwerking van de in korte tijd aangeboden producten. Een adequaat en continu toezicht is dan noodzakelijk en met een tweede bedrijfswoning voor een bedrijfsleider kan dit toezicht ook plaatsvinden.

 

Maar de gemeente is het niet eens met deze stellingname. ‘Zo er al sprake zou zijn van een noodzakelijke aanwezigheid van een bedrijfsleider, dan geldt dat uitsluitend voor het oogstseizoen, dus niet jaarrond. Als de fabriek 24 uur in bedrijf is, houdt dat in dat er ook 24 uur personeel aanwezig is. Bedrijfstechnisch moet dat zodanig te organiseren zijn dat een van de aanwezigen een bedrijfsleider is c.q. als zodanig kan optreden. Uit diverse uitspraken van zowel rechtbank als Raad van State blijkt dat zelfs bij een agrarisch bedrijf (met levende have, dat uit dien hoofde ook 24 uur in bedrijf is) een tweede bedrijfswoning niet nodig wordt geacht. Dit impliceert naar onze mening dat ook bij een conservenfabriek een dergelijke woning niet nodig is.’

Uitbreiding ligboxenstal

LEIMUIDEN – Het college staat positief tegenover het verzoek om een ligboxenstal (Vriezekoop 27) uit te breiden. Een omgevingsvergunning kan daarom worden afgegeven, maar wel worden enkele voorwaarden gesteld aan de ondernemer.

 

Volgens het huidige bestemmingsplan mag op deze grond een veehouderij gevestigd zijn. Ook blijft de uitbreiding binnen het bouwvlak en wordt voldaan aan de eisen voor maximale goot- en bouwhoogtes. Maar wel komt de uitbreiding te liggen op een afstand van 44 meter van de nabijgelegen (burger)woning. En dat is dus binnen de grens van 50 meter, die gesteld wordt door de Wet geurhinder en veehouderij.

 

Het college heeft echter besloten dat dit geen belemmering hoeft te zijn. De aanvrager stelt, dat de uitbreiding noodzakelijk is voor het dierenwelzijn, de bedrijfsvoering en de regelgeving. Daarom laat het college weten, dat gebruik kan worden gemaakt van het uitzonderingsartikel in de Geurverordening.

Inzetten op pleziervaart en jaarrond toerisme

LISSE – ‘Over tien jaar is Lisse nog steeds het leukste dorp van Zuid-Holland, waar het hele jaar door de bollencultuur- en handelsgeest te ervaren en te beleven is.’ In minder dan dertig woorden weet dorpspromotor Marco van der Lingen perfect zijn visie op Lisse samen te vatten.

 

Iedereen kent Lisse van de Keukenhof, maar het dorp heeft nog veel meer te bieden. Niet alleen zijn er meer dan veertig restaurants met enorm veel verschillende nationaliteiten, ook is er een aantrekkelijk winkelcentrum, met ruim 130 winkels. De bezoekers genieten hier onder meer van leuke galeries, landelijke ketens en kleine verswinkels. Van der Lingen: ‘Ook willen we Lisse als vestigingsplaats voor bedrijven aantrekkelijker maken. We zitten vlakbij Schiphol en zijn een suburb (buitenwijk, JD) van de Randstad. Lisse kan als logistiek centrum de hele Randstad bedienen.’

 

Onlangs is Lisse door de luisteraars van radio-dj Giel gekozen tot ‘Leukste dorp van Zuid-Holland’. En dat is geen wonder, zo vindt de dorpspromotor. ‘We hebben wandelpaden, waar je kunt genieten van de natuur. Er is een mooi museum, dat de bezoekers informeert over de achtergrond van de agrarische Bollenstreek. Lisse heeft gratis parkeren en heel veel voorzieningen voor fietsers, met oplaadpunten voor elektrische fietsen.’ Ook voor de pleziervaarders is er volop te doen. ‘Vanuit Lisse kun je naar de Kagerplassen varen of zelfs helemaal naar Amsterdam. Daarom hebben we een grote en populaire jachthaven. Voor waterrecreatie is Lisse superinteressant. We willen kijken om dat te vergroten, zodat het gemakkelijker wordt om in de Bollenstreek rond te varen.’

 

De komende jaren gaat het dorp zeker inzetten op de waterrecreatie. ‘Dit is een echte groeimarkt. Tijdens het varen zie je de natuur en fraaie omgeving van de andere kant. Dat is niet alleen mooi voor de toeristen, maar ook voor iedereen in deze omgeving. De combinatie van een wandelnetwerk, fietssnelwegen en waterroutes zorgt voor een betere beleving van de streek. Met de routes gaan we heel leuke dingen verzinnen. In combinatie met restaurantjes, het winkelcentrum en het museum.’ Enthousiast stelt Van der Lingen: ‘Onze bloembollencultuur moet veel zichtbaarder worden. We moeten er trots op zijn en dat veel meer uitdragen. Niet alleen als de velden in bloei staan, maar het hele jaar door. Dit is het nationale symbool van Nederland.’

Kiezen tussen fusie en Bollenraad

‘De raden bepalen zelf hun eigen speelruimte’

 

VOORHOUT – Vijftig ambtenaren uit de gemeenten Teylingen, Noordwijk, Noordwijkerhout, Lisse en Hillegom hebben zich onuitgesproken voorstander getoond van een complete fusie van deze Bollen-5 dorpen. Volgens die ambtenaren en enkele tientallen ‘stakeholders’, zoals zorginstellingen, AkzoNobel en de Greenport Ontwikkelings Maatschappij (GOM), is de realisatie van een ‘Bollenraad’ ook een mogelijkheid. Het is nu de taak van de gemeenteraadsleden om unaniem te bepalen hoe ze hun samenwerking voor de toekomst willen vastleggen.

 

Woensdag 10 juli presenteerden de voorzitters van zowel de stuurgroep als de klankbordgroep de resultaten van het bureau Blaauwberg voor de pers. Maar in het bestuurscentrum van Voorhout, onderdeel van de fusiegemeente Teylingen, waren ook politici uit alle omliggende dorpen aanwezig om de resultaten uit het rapport te horen. Ze kregen te horen dat er gekozen kan worden tussen een gemeentelijke herindeling of een ambtelijke fusie met een Bollenraad.

 

Het Bureau Blaauwberg heeft gesprekken gevoerd met de ambtenaren en de stakeholders en is gekomen tot twee opties. Ofwel de Duin- en Bollendorpen gaan als geheel fuseren, ofwel er komt een ‘Bollenraad’ met 101 gemeenteraadsleden. Deze Bollenraad behandelt dan alle onderwerpen die alle inwoners van de dorpen aangaat. Dan is er officieel geen, maar feitelijk wel, sprake van een gefuseerde gemeente. Beide opties zijn compleet afgewezen door de ambtenaren en het bestuur van de gemeente Katwijk.

 

De vijf gemeenteraden moeten zich de komende maanden buigen over deze alternatieven. Het is echter ook mogelijk, dat de politici met een compleet ander samenwerkingsmodel komen. Maar hoe dan ook; de absolute voorwaarde van een succesvolle uitkomst is, dat de raadsleden unaniem akkoord gaan met welk voorstel dan ook. Dit wordt bevestigd door Marcel Floor van de klankbordgroep: ‘Unanimiteit van de raden zal wel moeten. Het kan niet zijn dat vier raden voor zijn en één raad tegen. Marianne van Kampen, nu nog burgemeester van Teylingen en voorzitter van de stuurgroep, vulde aan: ‘Als je elkaar wilt versterken, moet je dat slagvaardig aanpakken. De raden bepalen zelf hun eigen speelruimte en dus ook de vorm die zij als meest wenselijk achten. Het is aan de raden om daar wat mee te doen.’

 

Vanaf half augustus worden zogeheten ‘Bollencafé’s’ georganiseerd. Dan mogen de inwoners ook hun zegje doen, voordat de gemeenteraadsleden hun definitieve en unanieme ja zeggen tegen het fusie- danwel Bollenraadplan. Of er blijkt een gemeenteraad te zijn, die blijft bij haar eerder ingestelde standpunt dat ‘het dorp zelfstandig is en zelfstandig moet blijven’. Of de raadsleden van bijvoorbeeld Noordwijk, Noordwijkerhout en Hillegom zo sterk in hun schoenen staan, moet nog blijken. Zeker is wel, dat de komende maanden flink achter de politieke schermen gelobbyd en gedeald wordt om te komen tot een unanieme uitspraak van de Bollen5.